Εψαξα μάταια να βρω μια δήλωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την επίθεση ακροδεξιών στο στέκι «Φαβέλα» και τον τραυματισμό της δικηγόρου πολιτικής αγωγής της οικογένειας του Παύλου Φύσσα, της Ελευθερίας Τομπατζόγλου. Tη σιωπή της Ν.Δ. στηλίτευσε χθες –δικαίως– η «Αυγή». «Ακόμη και η Ν.Δ., που αυτές τις μέρες σιωπά, θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι και προς το κομματικό συμφέρον της να κρατά σαφείς αποστάσεις από την Ακροδεξιά, αντί να της κλείνει το μάτι», γράφει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα, που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο υποκριτική όμως η αγανάκτηση της εφημερίδας και πόσο όψιμη η ανησυχία της. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση που το έχει ξεχάσει η «Αυγή», συγκυβερνά με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Δεν τους κλείνει απλώς το μάτι, κάθεται στα ίδια υπερυψωμένα, υπουργικά έδρανα μαζί τους. (Για να μη συζητήσουμε για τον πάλαι ποτέ ηγέτη της ανανεωτικής Αριστεράς Φώτη Κουβέλη, που από σήμερα θα αναπληρώνει τον κατ’ εξοχήν εκπρόσωπο της εθνικιστικής λαϊκιστικής Δεξιάς στο υπουργείο Αμυνας.)
Κι επειδή ξέρω ποιο είναι το επιχείρημα –ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν είναι νεοναζί ούτε ακροδεξιοί– ας ρίξουν μια ματιά στις δηλώσεις του Δημήτρη Καμμένου, για παράδειγμα, που αποτελούν case study ακροδεξιού λόγου (αντισημιτισμός, ξενοφοβία, ομοφοβία). Ελλείψει κοινού αντιμνημονιακού μετώπου, δε, έχει καταρρεύσει κάθε πρόσχημα και αυτή η συνεργασία εξελίσσεται σε ακόμη μεγαλύτερο όνειδος. Αλλωστε, η κυβέρνηση ήταν εκείνη που μετέβη σύσσωμη μαζί με τη Χ.Α. στο Καστελλόριζο πριν από ενάμιση χρόνο, «κανονικοποιώντας» το φιλοναζιστικό κόμμα. Και η –υπερκομματική, νομοταγής– πρώην πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου έθετε το 2015 ζήτημα εγκυρότητας μνημονιακών νομοσχεδίων, επειδή απουσίαζαν από τη διαδικασία ψήφισής τους οι –προφυλακισμένοι– βουλευτές της Χ.Α., αναδεικνύοντάς τους έτσι σε πυλώνες του πολιτεύματος που οι ίδιοι αμφισβητούν.
Οι ευθύνες για το 9,4% της Χ.Α. στις τελευταίες δημοσκοπήσεις της Metron δεν ανήκουν λοιπόν μόνο στη Ν.Δ., αλλά και στην κυβέρνηση και φυσικά στα ΜΜΕ. Η σκανδαλολογία περί Novartis, ο εθνικισμός με αφορμή το Μακεδονικό, η καθημερινή συμφιλίωση με τη βία (αναρχική, ακροαριστερή και ακροδεξιά), η ανοχή στον ρατσισμό, την ομοφοβία, τον αντισημιτισμό και ο κατευνασμός ή το ξέπλυμα όσων εκφράζουν τέτοιες απόψεις ένα κόμμα ευνοούν περισσότερο.