Και στης Μπαλίτσας την ποδιά σφάζονται παλικάρια

Και στης Μπαλίτσας την ποδιά σφάζονται παλικάρια

4' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​υμβολικός πόλεμος το ποδόσφαιρο, έτσι λέμε. Μια τελετουργική, ακίνδυνη αναπαράσταση του πραγματικού πολέμου, με σαφώς ορισμένο πεδίο μάχης, με συγκεκριμένους κανόνες, για να τιθασεύεται η αδρεναλίνη, με τους διαιτητές και τους βοηθούς να εποπτεύουν την τήρησή τους από τους παίχτες-πολεμιστές, με τους παρατηρητές να εποπτεύουν τους διαιτητές (όπως οι «υπεραδιάφθοροι» επιτηρούν τους «αδιάφθορους»), με τους αστυνομικούς σε ρόλο κυανόκρανων του ΟΗΕ. Και με τους θεατές στην κερκίδα (αλλά και σε σουίτες, αν είναι «επώνυμοι), να παρακολουθούν παθιασμένα ταυτιζόμενοι· ό,τι κι αν είπε ο Μπρεχτ για την αποστασιοποίηση, σίγουρα δεν το είπε γι’ αυτούς.

Συμβολικός ο ενδογηπεδικός πόλεμος; Για ευφημισμό πρόκειται. Τίποτε το συμβολικό δεν έχουν το χρήμα και η εξουσία που παράγει και διανέμει το ποδόσφαιρο, και μάλιστα σε υπερβολικές, τοξικές δόσεις. Καθόλου συμβολική δεν είναι και η βία που το στιγματίζει. Αν ήταν απλό παιχνίδι, κι αν οι αξίες γύρω του ήταν άυλες (η φανέλα, η δόξα, η χαρά της ταύτισης με κάποιο «εμείς»), όπως θέλουν να μας πείσουν οι διαφημιστικές καμπάνιες, δεν θα είχαν υπάρξει Μπερλουσκόνηδες, όπου γης, που μεταφράζουν τα σύμβολα σε ισχύ, την ισχύ σε χρήμα, το χρήμα σε ακόμα πιο μεγάλη ισχύ, ασύδοτη. Δεν θα είχαν σχηματιστεί οπαδικοί στρατοί, με λοχαγούς, οπλισμό, μισθοφόρους και ιδεολογικούς καθοδηγητές (τα οπαδικά φύλλα, που διακινούν φανατισμό σε επαγγελματική βάση). Και με μπόλικα ψυχοτρόπα στη διάθεσή τους, προς ενίσχυση του μαχητικού πνεύματος.

Αν τα πράγματα ήταν άδολα, δεν θα μετατρέπονταν τα γήπεδα σε τεράστια νομότυπα πλυντήρια χρήματος, και πάλι όπου γης, στην οποία γη, πώς να το κάνουμε, ανήκει και η χώρα μας. Ενα τέτοιο πλυντήριο δεν χρειάστηκε άραγε ώστε να προσφερθεί από τη ΦΙΦΑ το Μουντιάλ του 2022 στο ποδοσφαιρικά και δημοκρατικά υπεραναπτυγμένο Κατάρ; Τα στάδια εκεί τα κατασκευάζουν μετανάστες από την ανατολική Ασία, που δουλεύουν σε συνθήκες φεουδαρχίας. Και;

Αφού λοιπόν ο πόλεμος δεν είναι συμβολικός, ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης μπουκάρισε στην Τούμπα ζωσμένος ένα υλικότατο Μάγκνουμ. Πρώτη παρατήρηση: Σαν τσαπατσούλικος ευφημισμός ακούγεται το «μεγαλομέτοχος», όποτε χρησιμοποιείται σε ποδοσφαιρικά και μπασκετικά συμφραζόμενα. Μοιάζει σαν αποτυχημένη τρίπλα, στόχος της οποίας είναι να μην αποκληθεί μονοκράτορας ο μονοκράτορας (με πλήθος έμμισθους κόλακες και τσιράκια) και ιδιοκτήτης ο ιδιοκτήτης, αφού θρυλείται πως οι ιδέες δεν έχουν ιδιοκτησία.

Παρατήρηση δεύτερη: Οι διαρροές του είδους «ο πρωθυπουργός είναι οργισμένος» και οι αυτοπρόσωπες διαβεβαιώσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα ότι «δεν θα φοβηθεί το πολιτικό κόστος», θ’ ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας, αν δεν τις είχαμε ξανακούσει. Και δεν αναφέρομαι εδώ μόνο στον κ. Γιώργο Λιάνη (του ΠΑΣΟΚ), τον κ. Γιώργο Φλωρίδη (επίσης του ΠΑΣΟΚ) και τον κ. Γιώργο Ορφανό (της Ν.Δ.), που κάτι υποσχέθηκαν, άκουσαν όμως και οι τρεις το «Γιώργο, χάσαμε». Αναφέρομαι στον κ. Σταύρο Κοντονή, που το 2015 χρησιμοποίησε τα αιματηρά κλισέ περί μαχαιριού και νυστεριού, αλλά ξέχασε γρήγορα όσα νομοθέτησε. Τρία χρόνια μετά, καμία «αυστηροποιημένη» διάταξη δεν εφαρμόστηκε. Γι’ αυτό και ακούμε ότι θα αυστηροποιηθούν τα αυστηροποιημένα.

Παρατήρηση τρίτη: Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ (και προσωπικά ο κ. Καμμένος) μοιράζουν πάσες με τον κ. Σαββίδη είναι τόσο βέβαιο όσο και το ότι ο κ. Τσίπρας δεν συνδέεται με κάποια κόκκινη γραμμή με τους διαιτητές των παιχνιδιών του ΟΣΦΠ, του ΠΑΟΚ, του ΠΑΟ και της ΑΕΚ, ώστε να σφυρίζει στον άρχοντα του αγώνα «πέναλτι, σφύρα πέναλτι», «δώσε οφσάιντ» κ.τ.λ., επειδή έχει ήδη αποφασίσει ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα και ποιος το Κύπελλο. Να παραπονεθούν ο Ατρόμητος, ο Πανιώνιος, ο Αστέρας, το δικαιούνται. Οι τρεις του πάλαι ποτέ ΠΟΚ όμως και ο ΠΑΟΚ την έχουν την υποστήριξή τους, απροκάλυπτη ή πονηρή, όταν αντιμετωπίζουν «μικρούς». Εκτός και πιστέψουμε τα αμετροεπώς πολιτικολογούντα πρωτοσέλιδα των προπαγανδιστικών αθλητικών εφημερίδων, η μελάνη των οποίων έχει το ίδιο χρώμα με τα γυαλιά όσων τα γράφουν.

Παρατήρηση τέταρτη: Ποια είναι η πραγματική αξία της ομοιοπαθητικής δεν έχει κριθεί ακόμα, σίγουρα πάντως δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στη νόσο της διαφθοράς. Τη διαπλοκή δεν την πολεμάει η διαπλοκή. Τους επί δεκαετίες δρώντες Μπερλουσκόνηδες δεν τους αντιμετωπίζεις με όπλο έναν επιπλέον Μπερλουσκόνι. Απλώς αυτοακυρώνεσαι. Και δίνεις το δικαίωμα σε σεσημασμένους αμαρτωλούς να ταρτουφίζουν ασυστόλως, ποντάροντας στην αμνησία των πολλών ή στη μισοαληθινή – μισοψεύτικη εικόνα που θα πλασάρουν τα φιλικά τους Μέσα.

Παρατήρηση πέμπτη: Ο κ. Σαββίδης δεν απέκτησε μόλις χθες την πεποίθηση ότι έχει δικαίωμα στην ασυδοσία, στην αυθαιρεσία, στον τσαμπουκά. Ο τρόπος με τον οποίο του απονεμήθηκε η ελληνική ιθαγένεια, μόνο την αίσθηση του παντοδύναμου θα μπορούσε να γεννήσει στον νου του. Αντιγράφω όσα θύμισε ο Δημήτρης Χριστόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: «Ο Ιβάν Σαββίδης απέκτησε πρώτα την ελληνική ιθαγένεια μέσω των διαδικασιών που προέβλεπε τότε ο νόμος για τους “ομογενείς από πρώην ΕΣΣΔ”. Κατόπιν, επειδή αποφάσισε να γίνει μέλος της ρωσικής Δούμας, έκανε αίτηση αποποίησης της ελληνικής ιθαγένειας, διότι δεν μπορούσε ως κάτοχος διπλής ιθαγένειας να πολιτευθεί στη Ρωσία. Μετά, αφού έκλεισε αυτός ο κύκλος, επανήλθε στην Ελλάδα. Τότε, το ελληνικό κράτος αποφάσισε να του ξαναδώσει την ελληνική ιθαγένεια όχι μ’ όποιον όποιον τρόπο, αλλά με τη διαδικασία της τιμητικής πολιτογράφησης, όπου την ιθαγένεια αποκτάει “αλλοδαπός που πρόσφερε εξαιρετικές υπηρεσίες στην Ελλάδα ή του οποίου η πολιτογράφηση μπορεί να εξυπηρετήσει εξαιρετικό συμφέρον της χώρας” (άρθρο 13 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας). Με αυτή τη διαδικασία, στο παρελθόν την ελληνική ιθαγένεια, απέκτησαν ο Λόρδος Βύρων, η κορυφαία ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί και ο σκηνοθέτης Ζυλ Ντασσέν».

Πότε έγιναν αυτά; Η απόφαση δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 26 Φεβρουαρίου 2013: «Ο ομογενής αλλοδαπός Ιβάν Σαββίδης προσέφερε εξαιρετικές υπηρεσίες στην Ελλάδα, καθώς προώθησε τη διατήρηση της ελληνικής συνείδησης και του ελληνικού ιδεώδους στον χώρο των ομογενών μας στη Ρωσία και στις χώρες της Πρώην Σοβιετικής Ενωσης, συνέβαλε στην ενδυνάμωση της απανταχού Ορθοδοξίας και επέδειξε πλούσιο φιλανθρωπικό και πολιτιστικό έργο και ενεργό συμμετοχή και συνδρομή στη ζωή της σύγχρονης Ελλάδας». Την πολιτογράφησή του την εισηγήθηκε ο κ. Χαράλαμπος Αθανασίου, ως αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών τότε, επί Σαμαρά. Το όπλο, λοιπόν, το χάρισε η κυβέρνηση Σαμαρά στον κ. Σαββίδη. Κι όταν χρειάστηκε νέες σφαίρες, του τις πρόσφερε η κυβέρνηση Τσίπρα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή