Σκυλιά που δαγκώνουν
Σε απολύτως ελληνική αντιστοιχία, η εξίσωση έχει ως εξής: πώς το ελληνικό καραβάνι θα προχωρήσει στην επόμενη μέρα χωρίς τα σκυλιά να δαγκώσουν. Oπου σκυλιά, οι αγορές. Η Κομισιόν δεν θέλει το ΔΝΤ ούτε προληπτική γραμμή στήριξης. Το ΔΝΤ δεν έχει αποφασίσει τον ρόλο του και οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι θα λειτουργήσει ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Δεν θέλουν, όμως, και να αναστραφούν οι μεταρρυθμίσεις, πράγμα δύσκολο χωρίς κάποιο μαστίγιο έναντι της κυβέρνησης.
Ο αδιάβαστος
Δυστυχώς ή ευτυχώς, την τελική δοσομετρία της επόμενης μέρας θα τη ρυθμίσει το Eurogroup. Είναι εκεί που οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Π. Μοσκοβισί μαρτυρούσε. Θεωρώ περιττό να αναφερθώ στην αντιμετώπιση που επεφύλασσε ο Σόιμπλε στον Γάλλο επίτροπο, ο οποίος μου λένε ότι σπάνια είχε διαβάσει τους φακέλους του. Βέβαια, επειδή το Eurogroup δεν είναι προσκοπική οργάνωση, το γεγονός όχι μόνο δεν είχε περάσει απαρατήρητο, αλλά κάποιοι το εκμεταλλεύονταν για να βασανίσουν τον «Μοσκό». Για παράδειγμα, ο Γ. Ντάισελμπλουμ και ο Τ. Βίζερ επίτηδες καλούσαν τον επίτροπο να τους πει τη γνώμη του για συγκεκριμένα θέματα. Κι αυτός κοιτούσε με απόγνωση τους υπηρεσιακούς…
Πρόβατα επί σφαγήν
Δεν ξέρω πόση σχέση έχουν όλα αυτά με το ελληνικό ζήτημα. Αλλά δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που κάποιοι χτίζουν ή, τελοσπάντων, προσπαθούν να σώσουν πολιτικές καριέρες στο όνομα της Ελλάδας. Δεν αποτελεί μυστικό ότι ο Μοσκοβισί αναζητεί ρόλο για την επόμενη μέρα της λήξης της θητείας του (2019), ούτε ότι, για την ώρα, δεν έχει καταφέρει να κάνει τον Εμ. Μακρόν θύμα της γοητείας του. Εξ ου και δεν αποκλείεται να αναζητήσει την τύχη του ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των Γάλλων Σοσιαλιστών. Οπως και να έχει –και δεδομένου του προβαδίσματος του ΕΛΚ– πηγή μου στις Βρυξέλλες εκτιμά ότι θα γίνει «πρόβατο επί σφαγήν».
Ο εμίρης έρχεται
Εντυπωσιασμένοι έμαθα ότι έμειναν ο Κυρ. Μητσοτάκης και η συνοδεία του από τον εμίρη του Κατάρ. Συνομιλητής του μου έλεγε ότι τους έκανε εντύπωση η ευγένεια του Αλ Θανί και το πόσο ανοιχτόμυαλος είναι. Για την υποδοχή δεν θα μιλήσω, γιατί δεν συγκρίνεται. Πληροφορούμαι δε ότι ο 38χρονος εμίρης έκανε ειδική αναφορά στις σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης που έχουν οι δύο λαοί, θυμίζοντας ότι η Ελλάδα στήριξε το Κατάρ «στα δύσκολα». Θύμισε ακόμη ότι παρότι η οικογένειά του δεν ξεχνά την υπόθεση της Κεφαλονιάς (νησίδα Οξυά κ.λπ.), το Κατάρ ενδιαφέρεται ακόμη να επενδύσει στην Ελλάδα. Αυτό εφόσον διασφαλιστεί ότι η επένδυση –για να το θέσω κομψά– δεν θα πάει στράφι. Ο Κυριάκος θύμισε στον Αλ Θανί ότι προ 15ετίας είχε επισκεφθεί το Κατάρ μαζί με τον πατέρα του. Ο δε εμίρης θυμήθηκε ότι είχε έρθει στην Αθήνα για τους Ολυμπιακούς του 2004. Το καλύτερο σας το κράτησα για το τέλος: Ο Μητσοτάκης τον κάλεσε στην Ελλάδα το καλοκαίρι (υποψιάζομαι στα Χανιά). Και ναι, ο εμίρης έρχεται.
Προς τι το μίσος;
Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Το θυμήθηκα με αφορμή την απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά και τις αντιδράσεις του Κ. Γαβρόγλου. Το λέω επειδή οι θέσεις της Εκκλησίας για το ζήτημα είναι προφανώς γνωστές. Εξίσου γνωστές, όμως, είναι και οι θέσεις του ΣτΕ, το οποίο με την απόφασή του δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να επαναλάβει την ίδια τη νομολογία του για τον χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δικαστική πηγή μού θύμισε ότι παρόμοιες αποφάσεις έλαβε το ΣτΕ (το Γ΄ Τμήμα) το 1995 και το 1998. Ως προς τη δεύτερη θυμίζω ότι παρότι η κυβέρνηση Σημίτη είχε συγκρουστεί με την Εκκλησία, ουδέποτε έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει την απόφαση και να επιτεθεί κατά της ανώτατης Δικαιοσύνης, όπως έκανε ο Γαβρόγλου.