«Λέτε να έχουμε πόλεμο;», ρωτούν πολλοί άνθρωποι τον τελευταίο καιρό. Φήμες ή πραγματικά γεγονότα για επικαιροποιήσεις διαφόρων σχεδίων έκτακτης ανάγκης κατακλύζουν αρχικώς την «πιάτσα» και κατόπιν τα καφενεία. Και μόνο που αρχίζουν να διαχέονται αυτή η συζήτηση και η αγωνία, κάνουν βέβαια ζημιά. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια εύθραυστη φάση ανάκαμψης και ο τουρισμός μπορεί εύκολα να πληγεί από μια τέτοια συζήτηση. Χρειάζεται πολύ μεγάλη αυτοσυγκράτηση από τους πολιτικούς, τα μέσα ενημέρωσης και τους υπηρεσιακούς αξιωματούχους για να μη διογκωθεί αυτό το κλίμα ανησυχίας. Είναι κρίσιμο κάποιος να ελέγχει και να συντονίζει πλήρως το παιχνίδι ώστε να μη γίνονται ενέργειες από κρατικές υπηρεσίες που δεν είναι απαραίτητες ή προκαλούν ανησυχία χωρίς λόγο.
Ασφαλώς και έχουμε μπει σε μια δύσκολη περίοδο η οποία κρύβει πολλούς κινδύνους, από τώρα έως τη διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία. Ο Ερντογάν παίζει αδίστακτα το χαρτί του εθνικισμού. Η αντιπολίτευσή του κάνει το ίδιο και επικεντρώνει την κριτική της στην Ελλάδα και την Κύπρο. Η ρητορική κλιμακώνεται συνεχώς. Η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών ανέβασε κι άλλο το θερμόμετρο.
Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Κανείς, εντός ή εκτός Ελλάδος, δεν ξέρει «κάτι» συγκεκριμένο που να αφορά σχεδιαζόμενη επιχείρηση της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αυτό τουλάχιστον διαβεβαιώνουν οι Ελληνες αξιωματούχοι που έχουν όλη την εικόνα και το παζλ των πληροφοριών.
Το ατύχημα είναι μία άλλη ιστορία, και βέβαια παραμονεύει. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ειδική πληροφόρηση για να το αντιληφθεί. Οσα συμβαίνουν στον αέρα και στη θάλασσα στο Αιγαίο εμπεριέχουν το ρίσκο ενός ατυχήματος κάθε στιγμή. Μια σύγκρουση αεροσκαφών, η κίνηση ενός φουσκωτού που παρεξηγείται από την άλλη πλευρά μπορούν εύκολα να ξεφύγουν σε ένα σπιράλ κλιμάκωσης. Πόσο μάλλον όταν η Τουρκία βασίζεται σε έναν βαθμό σε ένστολο προσωπικό που είτε δεν είναι έμπειρο είτε ανακλήθηκε στην υπηρεσία μετά το πραξικόπημα. Το κλειδί, στην περίπτωση του ατυχήματος, είναι η άμεση επικοινωνία των δύο πλευρών, τα γρήγορα και καθαρά μηνύματα και η αποφυγή της αυτόματης κλιμάκωσης. Αυτό ήταν άλλωστε και το μεγάλο μάθημα των Ιμίων, όταν μια κρίση διογκώθηκε χωρίς κανείς να καταλάβει πώς και γιατί.
Πρέπει λοιπόν να είμαστε έτοιμοι, επιχειρησιακά, ψυχολογικά και διπλωματικά, να αντιμετωπίσουμε το χειρότερο. Η μεγαλομανία του κ. Ερντογάν και η διεθνής συγκυρία δικαιολογούν την ανησυχία και επιβάλλουν την εγρήγορση. Μην πέσουμε όμως στην παγίδα πρόκλησης μιας αυτοτροφοδοτούμενης προφητείας που μπορεί να κάνει τεράστια ζημιά. Είμαστε ευάλωτοι στις φήμες και στις υπερβολές, εκ φύσεως. Χρειάζεται ψυχραιμία και ήσυχη αποφασιστικότητα στη φάση που περνάμε.