Πόλεμος με την Τουρκία δεν θα γίνει! Δεν υπάρχει καμία αντικειμενική αιτία. Μόνον από λάθη διαχείρισης της διαρκoύς μεταβλητής αλλά πάντοτε οξείας διπλωματικής έντασης μεταξύ της Τουρκίας και όλων (σχεδόν) των γειτόνων της θα μπορούσε να σημειωθεί κάποιο επεισόδιο, παρόμοιο με εκείνο του 1996.
Η Τουρκία, όμως, βρίσκεται σε πόλεμο. Εσωτερικό, αφού μόλις πριν από λίγους μήνες ο Ερντογάν, αφού διεσώθη από την επικράτηση των κινηματιών πρώην πολιτικών συμμάχων του, έστησε πογκρόμ συλλήψεων στη δημόσια διοίκηση, τις ένοπλες δυνάμεις και τη Δικαιοσύνη, ενώ κυνηγά συστηματικά δημοσιογράφους και επιχειρηματίες.
Συνεχίζεται επίσης ο εμφύλιος πόλεμος, εναντίον του κουρδικού πληθυσμού της Τουρκίας, που συνδέεται βεβαίως με τον άλλο «πόλεμο», με την τρομοκρατία. Με αυτή τη δικαιολογία, ο κ. Ερντογάν έχει ήδη εμπλακεί σε περιφερειακό πόλεμο εκτός των συνόρων του. Εχει στρατεύματα εντός του Ιράκ και συνεχίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις στο έδαφος της Συρίας.
Με την Ελλάδα, το τουρκικό καθεστώς διεξάγει «πόλεμο στα λόγια» (war of words). Πόλεμο δηλώσεων έχει ανοίξει ο Ερντογάν και με το Ισραήλ, τον πρωθυπουργό του οποίου αποκάλεσε «τρομοκράτη», με την πραγματική αφορμή των σκοτωμών στη Γάζα, ενώ ο Νετανιάχου απάντησε ότι «δεν επιτρέπεται να ηθικολογεί ένα κράτος που έχει καταλάβει την Κύπρο και έχει εκστρατεύσει με τον πιο σκληρό τρόπο στη Βόρεια Συρία».
Ο πραγματικός κίνδυνος είναι ότι κάθε μέρα που περνά, εξαιτίας λανθασμένων κυβερνητικών χειρισμών, εξαρτώμεθα περισσότερο από τη μοίρα του καθεστώτος Ερντογάν.
Η αλυσίδα των δυσάρεστων γεγονότων ξεκίνησε με την επίσημη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Αθήνα. Στον καναπέ της αίθουσας καλωσορίσματος της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας ξεκίνησε ο λεκτικός πόλεμος. Για να συνεχιστεί λίγη ώρα αργότερα στο παρακείμενο κτίριο του πρωθυπουργικού γραφείου.
Η κυβέρνηση Τσίπρα έχει τεράστια πολιτική ευθύνη για την οικτρή κατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία. Η Αθήνα όφειλε να έχει πάρει σοβαρά ανταλλάγματα προτού καλέσει τον Τούρκο πρόεδρο να επισκεφθεί τη μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που θα ήταν διατεθειμένη να τον υποδεχτεί.
Ως προς αυτό, οφείλω να παρατηρήσω ότι ο κ. Καμμένος είχε διαβάσει σωστά τον κίνδυνο. Πλην, όμως, μετ’ ολίγον κατέστη ο ίδιος ο υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνος για τη χώρα. Εκείνες τις ημέρες της επίσκεψης Ερντογάν, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ μετατράπηκε σε «βόμβα» που ετοιμάζεται να σκάσει στα χέρια του πρωθυπουργού.
Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, αποτελεί θέμα εθνικής ευθύνης για τον κ. Τσίπρα να απαλλαγεί από τον σύμμαχό του.