Πούτιν, ο ήρωας του συντηρητικού λαϊκισμού

Πούτιν, ο ήρωας του συντηρητικού λαϊκισμού

2' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Π​​οιος είναι ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο; Η ψήφος μου πάει στον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο Πούτιν έχει εδραιωθεί ως ο ένας πόλος στη μεγάλη παγκόσμια αντιπαράθεση της εποχής μας, μεταξύ του αυταρχισμού και της δημοκρατίας. Εχει μια συνεκτική στρατηγική για να προωθήσει τη δική του πλευρά. Ταπεινώνει και διαταράσσει τους δημοκρατικούς αντιπάλους του χωρίς να υπόκειται σε συνέπειες. Εχει γίνει ήρωας των απανταχού συντηρητικών λαϊκιστών – στη Γαλλία, στην Ιταλία, στις Φιλιππίνες και στο Οβάλ Γραφείο.

Λέγεται συχνά ότι ο Πούτιν απλώς παίζει καλά τα αδύναμα χαρτιά του. Ολοι προσδοκούν ότι τελικά θα σκοντάψει, γιατί η ρωσική οικονομία είναι τόσο φθαρμένη. Αλλά η θέση του δεν είναι τόσο αδύναμη. Ο λόγος είναι ότι η ισχύς του δεν είναι οικονομική· είναι πολιτισμική και ιδεολογική.

Οπως γράφει ο Κρίστοφερ Κόλντγουελ στην επιθεώρηση Imprimis, το διεθνές κύρος του Πούτιν ξεκινά με την ιστορία που αφηγείται. Ανήλθε στην εξουσία, όπως λέει, αφού οι μεταρρυθμιστές της Δύσης παραλίγο να καταστρέψουν τη χώρα του. Ομάδες Αμερικανών οικονομολόγων πίστευαν ότι, αν γινόταν σωστά η ιδιωτικοποίηση της ιδιοκτησίας, θα προέκυπταν αβίαστα η κοινωνική συνοχή και το κράτος δικαίου.

Αυτό που ακολούθησε ήταν μια κοινωνική καταστροφή. Το μέσο προσδόκιμο ζωής στη Ρωσία έπεσε χαμηλότερα από αυτό του Μπανγκλαντές. Το κράτος χρεοκόπησε. Μέλη της παλιάς κομμουνιστικής νομενκλατούρας λεηλάτησαν τους πόρους της χώρας.

Διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις ταπείνωσαν τη Ρωσία στη διεθνή σκηνή.

Ο Πούτιν αποκατέστησε τη σταθερότητα. Το προσδόκιμο ζωής στη Ρωσία σήμερα είναι στο ιστορικά υψηλό επίπεδο των 71 ετών. Η οικονομία ανέκαμψε. Η Ρωσία είναι ξανά παγκόσμια δύναμη, ικανή, μόλις την περασμένη εβδομάδα, να αψηφήσει τη συνδυασμένη διπλωματική επίθεση σωρείας δυτικών κρατών. Μετά 17 χρόνια στην εξουσία, η δημοτικότητα του Πούτιν στο εσωτερικό της χώρας κυμαίνεται γύρω στο 80%.

Επιπλέον, τα επόμενα χρόνια οι οπαδοί του Πουτινισμού θα έχουν μια σειρά από πλεονεκτήματα στη μάχη των ιδεών. Κατ’ αρχάς, η φιλελεύθερη δημοκρατία εδράζεται στην ιδέα ότι η ισχύς πρέπει να διασπείρεται εντός ενός πλέγματος σχέσεων και θεσμών. Ο

Πούτιν ενσαρκώνει την ιδέα ότι η ισχύς πρέπει να είναι συγκεντρωμένη, με έναν ηγέτη στην κορυφή και σιδερένιες ιεραρχικές δομές. Ενσαρκώνει την ιδέα ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία διολισθαίνει στο χάος όταν δεν υπάρχει κοινωνική εμπιστοσύνη, ότι είναι μια απάτη που επιτρέπει στους καλά δικτυωμένους να λεηλατούν τους υπόλοιπους. Σε εποχές άγχους και δυσπιστίας, είναι πολύ πιο εύκολο να επιχειρηματολογήσει κανείς υπέρ της συγκέντρωσης της εξουσίας αντί της πολυδιάσπασής της.

Δεύτερον, στη φιλελεύθερη δημοκρατία, η τελική αφοσίωση οφείλεται σε μια αφηρημένη έννοια – σε ένα σύνταγμα, σε ένα δόγμα και σε ένα πλέγμα δημοκρατικών ηθών. Εμείς που ανήκουμε στο δημοκρατικό στρατόπεδο πάντα τρομάζουμε όταν βλέπουμε έναν Πούτιν ή έναν Τραμπ ή έναν Σι Τζινπίνγκ να ποδοπατούν τα υφιστάμενα ήθη για να ενισχύσουν την προσωπική τους εξουσία.

Στον αυταρχισμό, ωστόσο, η τελική αφοσίωση οφείλεται σε ένα άτομο. Οπως το έθεσε ο Στίβεν Φις στην επιθεώρηση The Journal of Democracy: «Ο Πούτιν δεν είναι απλά ο πιο γνωστός, ο πιο ισχυρός πολιτικός της Ρωσίας· είναι ο μοναδικός της πολιτικός». Οι οπαδοί των ηγετών αυτών δεν ενοχλούνται από την υπονόμευση των ηθών, αρκεί να υπάρχει κάποιος που κυβερνά, που να είναι διατεθειμένος να αναλάβει τα σκήπτρα.

Σε εποχές άγχους και δυσπιστίας, είναι πολύ πιο εύκολο να στραφεί ο κόσμος σε ένα άτομο παρά σε μια αφηρημένη ιδέα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή