Την έχουν βαφτίσει «αφανή». Αλλά κάθε φορά που μιλάει ο Αντώνης Σαμαράς, η «αφανής συνιστώσα της συγκυβέρνησης» σπεύδει να απεκδυθεί την αφάνειά της. Ετσι –σαν διέγερση των φιλοσυριζαϊκών αντανακλαστικών ορισμένων παραδεξιών παραγόντων– ερμηνεύθηκαν και οι αντιδράσεις στο άρθρο του πρώην πρωθυπουργού που χαρακτήριζε το Κίνημα Αλλαγής «απαραίτητο εταίρο» της Ν.Δ.
Το καθιερωμένο σχήμα «μετάφρασης» των παρεμβάσεων του Σαμαρά είναι ότι επιχειρεί να κηδεμονεύσει την ηγεσία της Ν.Δ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, της προσέγγισης προς την Κεντροαριστερά, ο Σαμαράς εμφανίζεται να ακολουθεί τη στρατηγική που από την αρχή υπηρετεί ο Μητσοτάκης.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. «νταντεύει» σε κάθε ευκαιρία τα κόμματα του Κέντρου. Η επίθεση φιλίας από το βήμα του ιδρυτικού συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής ήταν, λένε, μόνο η πανηγυρική εκδήλωση μιας συνεννόησης που επιχειρείται και αθόρυβα, εστιασμένη στους θεσμικούς κινδύνους που σκιάζουν τον ορίζοντα μετά τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η αποτυχία της συμπόρευσης στο θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης λογίζεται ως «ατύχημα» – και αποδίδεται στους χειρισμούς της Χαριλάου Τρικούπη που αξίωνε από τη Ν.Δ. να προσυπογράψει με την κοινοβουλευτική της δύναμη μια «προκάτ» πρόταση.
Αν η προσέγγιση είναι όντως το σχέδιο του Κυριάκου, δεν μπορεί να συνδυαστεί με μεταγραφές στελεχών από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Δεν «ψωνίζεις» από το κόμμα με το οποίο φιλοδοξείς να συμμαχήσεις. Αλλωστε, ούτε τα ίδια τα προβαλλόμενα ως «υπό μεταγραφή» στελέχη εμφανίζονται διαθέσιμα να εμπλέξουν, όπως λέγεται, εαυτούς «στο σύμπλεγμα των υπαρξιακών εκκρεμοτήτων του συντηρητικού χώρου».
Βοηθάει η παρέμβαση του Σαμαρά το σχέδιο προσεταιρισμού της Κεντροαριστεράς;
Η κομματικώς ορθή απάντηση είναι ότι «ακόμη κι αν δεν το βοηθάει, σίγουρα δεν το υπονομεύει». Ο πρώην πρωθυπουργός πιστεύει ότι η κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ –που περιλάμβανε και τη Γεννηματά– «δούλεψε» και παρήγαγε ιστορικά κεκτημένα, τα οποία δεν πρέπει τώρα να μείνουν ανυπεράσπιστα. Είναι κάτι που το επαναλαμβάνει τόσο συχνά, όσο φανατικά προσπαθεί η νυν ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να ξορκίσει τις αναφορές περί «μετώπου» με τη Ν.Δ.
Σύμφωνα με μια ανάλυση, τα προσκλητήρια προς το Κίνημα Αλλαγής τραυματίζουν τον υπέρτερο στόχο της αυτοδυναμίας. Εμφανίζουν τη Ν.Δ. να προεξοφλεί ότι θα βρεθεί στην ανάγκη ενός εταίρου. Θα μπορούσε και να ισχύει. Θα μπορούσε, αν ο υποψήφιος εταίρος διαφήμιζε τον εαυτό του ως τέτοιο. Αν πολιτευόταν ως κεντροαριστερό αντίβαρο ενός μελλοντικού συνεταιρισμού με τη Ν.Δ. Τέτοιο ενδεχόμενο δεν φαίνεται. Αντιθέτως. Φαίνεται ότι η άρνηση του Κινήματος Αλλαγής να ξεκαθαρίσει προεκλογικά τις προθέσεις του, θα επιτρέψει στη Ν.Δ. να χρησιμοποιήσει το φόβητρο της ακυβερνησίας. Κλασική συνταγή: Ή αυτοδυναμία· ή ζαριά με την απλή αναλογική.