Γιατί το κάνει; Υπάρχει, άραγε, κοινό γι’ αυτές τις παραστάσεις; Κοινό που να συγκινείται –περισσότερο απ’ όσο τρομάζει– όταν έρχεται αντιμέτωπο με τους τρόπους του υπουργού Αμυνας;
Κι όμως υπάρχει. Τουλάχιστον εντός των ορίων του Δήμου Στυλίδος το στυλ του υπουργού έχει μεγάλη απήχηση. Δεν είναι μόνο ο δήμαρχος Απόστολος Γκλέτσος που εκόμισε την τεστοστερόνη του στην πασχαλινή επιθεώρηση της φρουράς των Οινουσσών. Είναι και ο βουλευτής Δημήτρης Βέττας, παλαιός εταίρος του Γκλέτσου στο δημοτικό συμβούλιο, που έχει ανάγκη να βλέπει τον πολιτικό προϊστάμενο των Ενόπλων Δυνάμεων να αντιποιείται τη στολή του στρατεύματος, γιατί έτσι οι ρόλοι είναι σαφείς – δεν κινδυνεύουν από αμφισημία τα σύμβολα. Γιατί, όταν ο υπουργός Αμυνας φοράει παραλλαγή, ο Βέττας δεν χρειάζεται, όπως χθες, να τον φαντάζεται αλλιώτικο: Τι θέλετε, αναρωτήθηκε, να ντύνεται όταν πηγαίνει στα σύνορα; Μπαλαρίνα;
Ο κανόνας στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αντιμετωπίζεται ο ελάσσων κυβερνητικός εταίρος με συγκαταβατικές υπεκφυγές του τύπου «ο καθένας έχει το ύφος του». Ο Βέττας είναι εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Εγκωμιάζει και μιμείται το καμμενικό ύφος.
Δείχνει με το παράδειγμά του ότι αυτό το ακροατήριο –που αντιλαμβάνεται την εθνική ισχύ ως ορμονικό μέγεθος και τη βιώνει ως αφροδισιασμό της σκανδάλης– όχι απλώς υπάρχει, αλλά διαπερνά τα όρια των κομματικών ταυτίσεων.
Το μπανάλ ερώτημα είναι μέχρι ποιου σημείου μπορεί ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ να συνομιλεί με αυτό το εσωτερικό ακροατήριο ερήμην της εξωτερικής πολιτικής. Σηκώνει η παρούσα ατμόσφαιρα με την Τουρκία αυτή την προμελετημένη διγλωσσία;
Το ερώτημα ήταν ισχυρό πριν από τη Ρω. Τώρα έχει απαντηθεί από τα πράγματα. Εχει απαντηθεί από την ιστορική πρωτοτυπία να μην υπάρχει ομοφωνία μεταξύ υπουργείου Αμυνας και Μαξίμου ούτε για το τι ακριβώς συνέβη.
Αυτό που στην αρχή παρουσιάστηκε ως απόκρουση μιας παρ’ ολίγον εισβολής, στην ανεπίσημη περιγραφή του Μαξίμου υποβαθμίστηκε περίπου σε υπεραντίδραση σε μια εικαζόμενη απόπειρα παραβίασης. Το επεισόδιο δεν ήταν επεισόδιο, σύμφωνα με την επισημότερη ενημέρωση που ήταν ένα ανεπίσημο non paper του πρωθυπουργικού γραφείου.
Η εικόνα αυτή θυμίζει κάπως 2015. Τότε έλεγαν ότι ο Τσίπρας αφήνει τον Λαφαζάνη να λέει τα δικά του για να κρατάει ζεστό το αριστερό ακροατήριο. Τώρα λένε ότι ο Τσίπρας αφήνει συνειδητά τον Καμμένο να ταΐζει «μαγκιά» τους δικούς του, τον Βέττα και τα γκλετσόπουλα. Τότε η διγλωσσία ερμηνευόταν σαν ενορχηστρωμένο κόλπο, μέχρι που αποδείχτηκε ότι δεν έκρυβε κανένα σχέδιο. Μέχρι που φάνηκε ότι ήταν καθαρό σύμπτωμα ενός ανίατου διπολισμού.
Τότε οι μαγκιές κόστιζαν μόνο σε χρήμα.