Κυρίες, κύριοι κι αγαπημένα μου παιδιά, ετοιμαστείτε! Ο Τεό Πελεγρίνης ανεβαίνει ξανά στο σανίδι, για μία μόνο παράσταση, την προσεχή Δευτέρα 16 του μηνός, στο καφέ του βιβλιοπωλείου Public και ώρα 8.45 μ.μ. Με αφορμή την παρουσίαση του νέου βιβλίου του, «Η φιλοσοφία της ζωής», ο Τεό θα ερμηνεύσει για τους φίλους του το νέο έργο του, με τον τίτλο «Ενα κιλό κόκκινη μπογιά στον απέραντο ωκεανό», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μητρούση.
Νέο έργο, αλλά η ίδια παλιά συνταγή. Διότι, για να θυμηθούμε τον Αρχίλοχο, τον πρώτο στη σειρά των μεγάλων λυρικών που ανέθρεψε η νήσος Πάρος (Ιωάννης Βαρθακούρης, Στράτος Αντιπαριώτης ή Σταν, Ιωάννης Ραγκούσης κ.ά.), ο Τεό είναι σκαντζόχοιρος: ένα κόλπο ξέρει, ένα και καλό. Θέλω να πω, ένα είναι το θέμα του, ένα τον απασχολεί και για ένα γράφει: τη μεμψιμοιρία ως ηδονή, τον ναρκισσιστικό οικτιρμό, συνήθως εξ αφορμής κάποιας στυτικής ή άλλης φυσιολογικής δυσλειτουργίας, λόγω γήρατος, αγυμνασιάς, καταχρήσεων κ.λπ. Αυτό είναι και πάλι το θέμα του και το πιάνει πάντα με την ίδια ανάλαφρη διάθεση, που τον κάνει αυτή τη φορά να έχει διαλέξει ως ήρωα του έργου του ένα φουκαρά που έχει χάσει και τα δύο πόδια του σε αυτοκινητικό και ο οποίος προσπαθεί «να αντισταθεί στην αναπόφευκτη φθορά του σώματος», όπως διαβάζουμε στην πρόσκληση.
Μη σας κάνει αυτό, όμως, να σπεύδετε στο λάθος συμπέρασμα. Το έργο είναι κωμωδία – ακριβέστερα, αν θέλαμε να επεκτείνουμε την τυπολογία του σαιξπηρικού Πολώνιου, θα το λέγαμε κωμική παρωδία. Και είναι κωμικό, επειδή ο Τεό έχει το χάρισμα της υπερβολής στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή και σε λάθος βαθμό: την υπερβολή εκείνη που δημιουργεί τη σάτιρα ή την παρωδία (αναλόγως των προθέσεων), την υπερβολή που αγγίζει το τραγικό και το μεταμορφώνει αμέσως σε γκροτέσκο. Συνεπώς, θα περάσετε καλά – εφόσον σας αρέσουν τέτοιου είδους θεάματα. (Ενα σύντομο τεστ ασφαλείας, για να είστε σίγουροι, διότι δεν θέλω να σας πάρω στον λαιμό μου. Σας άρεσε, πότε πότε, να βλέπετε Αννίτα Πάνια, όταν ήταν στις δόξες της; Αν ναι, απολαύστε Τεό άφοβα! Αν παρουσιάζατε αλλεργικές αντιδράσεις –τάσεις προς έμετο, ζαλάδες, κνησμούς κ.λπ.– να το αποφύγετε).
Πάντως, οφείλω τις ευχαριστίες μου στον Τεό για ένα λόγο, τον οποίο και εξηγώ. Αρκετούς ανθρώπους μπορώ να θυμηθώ, οι οποίοι, αν και ασήμαντες προσωπικότητες, προκάλεσαν τόσο δυσανάλογα μεγάλο κακό με τη δράση τους στα κοινά. Από όλους αυτούς όμως μόνον ο Τεό (σε αγαπάμε, Τεό! Δεν κρατήθηκα, συγγνώμη…) αναπληρώνει κάπως τη βλάβη που προκάλεσε, προσφέροντας το γέλιο, εξαιτίας μιας ματαιοδοξίας που τον βασανίζει και η οποία ουδεμία αντιστοιχία έχει με τις δυνατότητές του. Τον ευχαριστώ από καρδιάς.
Κλείνω με μια έκκληση. Ελπίζω ότι η θαυμάσια εκπομπή του ΣΚΑΪ «Ο,τι να ’ναι» (προσωπικώς, αγαπημένη μου), που διακρίνεται για την ευαισθησία με την οποία ανιχνεύει τους πειραματισμούς της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας, να αναλάβει χορηγός επικοινωνίας της παράστασης. Να στείλουν εκεί κάποιον συνεργάτη τους με ένα μαγνητοφωνάκι, ώστε να ακούσουμε κι εμείς τις αθάνατες ατάκες!
Για λόγους αρχής, θέλω να δηλώσω ότι ο γράφων έχει την ιστορική αφίσα της πρώτης παράστασής του «Φθορά, φθορά, φθορά» κορνιζαρισμένη στο σπίτι του.
Ο τρίτος όμηρος
Το παρακάναμε. Εχουμε τους Τούρκους, οι οποίοι τον έχουν βάλει προσωπικά στο στόχαστρο και βαράνε, πάει πολύ να έχουμε και Ελληνες που σιγοντάρουν, και μάλιστα συμπολιτευόμενους βουλευτές. Εστω και αν το κάνουν μέσω αποφατικών προτάσεων, όπως ο βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Βέττας, που είπε ότι ο Πάνος Καμμένος «δεν είναι μπαλαρίνα», προσπαθώντας να δικαιολογήσει την τάση του υπουργού για τις στολές καμουφλάζ. Μα, πώς του ήρθε να το πει; Ουδείς ισχυρίσθηκε ποτέ ότι ο υπουργός Αμυνας είναι μπαλαρίνα.
Σημειωτέον ότι ο Δ. Βέττας είναι κάτοικος της πόλης στην οποία εκλέγεται δήμαρχος ο Απ. Γκλέτσος και, κατά πάσα πιθανότητα, είναι «επιρροή Γκλέτσου», όπως θα το λέγαμε στη γλώσσα της Αριστεράς· εξ ου το εγκώμιο περί μαγκιάς στην εξωτερική πολιτική, εξ ου το πάθος και η θέρμη. Ισως αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπισθεί τον υπουργό Αμυνας επειδή είχε πάρει μαζί του τον Γκλέτσο στις Οινούσσες.
Τρόποι του λέγειν
«Ηταν ένας τρόπος του λέγειν για να γίνει σαφές ότι δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης, καθώς η τουρκική πλευρά στη συγκεκριμένη υπόθεση μάλλον έχει υπερβεί τα όρια». Ετσι δικαιολόγησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος παλαιότερο εμπρηστικό σχόλιο του υπουργού Εθνικής Αμυνας ότι οι δύο Ελληνες αξιωματικοί που κρατούνται στην Τουρκία «δεν βγαίνουν ούτε σε δεκαπέντε χρόνια». Θα μπορούσε να προσθέσει ότι και η δική του φράση «η τουρκική πλευρά στη συγκεκριμένη υπόθεση μάλλον έχει υπερβεί τα όρια» είναι και αυτή τρόπος του λέγειν.