Καλοκαίρι του 1992 στην οικία του τότε Αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα. Ολη η Αθήνα σε έναν κήπο. Ο τότε πρόεδρος της Βουλής Αθανάσιος (Νανάς) Τσαλδάρης διέσχιζε το πλήθος βαρύθυμος. «Δεν μου λες, τι πάει να κάνει ο Σαμαράς;» – ήταν η εποχή εξάρσεως του Μακεδονικού.
«Εχει βαριά κληρονομία, κύριε πρόεδρε», του απαντώ, «η Πηνελόπη Δέλτα, “Τα Μυστικά του Βάλτου”…». Τα μάτια του έπαιξαν για μια στιγμή. «Ναι, αλλά η γιαγιά του έγραψε και τον “Τρελλαντώνη”», είπε καθώς το πρόσωπό του εδονείτο από τα αναρίθμητα εκείνα τικ. Ηταν έξοχος όντως ο Τσαλδάρης, ο τελευταίος συντηρητικός πολιτικός. Ο Αντώνης Σαμαράς θα ήταν ίσως ένας γοητευτικός μυθιστορηματικός ήρωας της Πηνελόπης Δέλτα, αλλά συμβαίνει να είναι πολιτικός.
Καλά τα έγραψε, λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς, στο άρθρο του στην «Κ», και για τα πεπραγμένα της κυβερνήσεώς του και για τα όσα επιρρίπτει στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Μόνον που ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή δεν προέκυψαν εκ του μηδενός. Είναι πολιτικά παράγωγα μιας αισχίστης διαχειρίσεως δεκαετιών, και ασφαλέστατα του τρόπου με τον οποίο άσκησε την εξουσία και η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ουδείς ανεύθυνος, και ημών των ψηφοφόρων περιλαμβανομένων.
Εσκανδαλίσθησαν διάφοροι, διότι ο Αντώνης Σαμαράς ανέδειξε το Κίνημα Αλλαγής σε «απαραίτητο εταίρο» μιας μεγάλης σύγκλισης στα πρότυπα της διακυβερνήσεως επί πρωθυπουργίας του. Ανήγαγε, εν ολίγοις, σε «υπέρβαση» πολιτική μία πρακτική αναγκαιότητα, διότι άλλως δεν ήταν δυνατόν να σχηματίσει κυβέρνηση το 2012. Αλλά ο Αντώνης Σαμαράς έχει την τάση να προσδίδει στα τετριμμένα και πεζά διάσταση υπερβατική. Δεν πρόκειται να τον καταδικάσουμε για αυτό, βεβαίως. Δεν είναι ο μόνος, άλλωστε. Ακούμε τέτοια και ηχηρότερα από τον Αλέξη Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.
Η ανταπόκριση των ενδιαφερομένων στο Κίνημα Αλλαγής υπήρξε φειδωλή. Διμέτωπο αγώνα διεξάγουν για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους. Στους κόλπους της Ν.Δ. κάποιοι εξέλαβαν την παρέμβαση Σαμαρά ως προσπάθεια χειραγωγήσεως του προέδρου της, Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά για τρικυμία εν ποτηρίω μάλλον. Ας είναι όμως καλά ο όντως προσφιλής μας Αντώνης Σαμαράς. Δίχως αυτόν θα πλήτταμε, ασφαλώς.