Η γραφειοκρατία του κακού

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Ιμπραχίμ Μοχάμεντ Χαλίλ ήταν 15 ετών όταν στις 21 Δεκεμβρίου του 2015 συνελήφθη από αστυνομικό του ISIS γιατί «γελούσε κατά τη διάρκεια της προσευχής». Ο νεαρός κρατούμενος έπρεπε άμεσα να μεταχθεί στη Νινευΐ, για να δικαστεί και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Δεν γνωρίζουμε ποια ήταν η τύχη του. Μάθαμε όμως για το αδίκημά του από ένα έγγραφο που ανακάλυψε δημοσιογράφος των New York Times στις αρχές του 2017, σε ένα σπίτι βόρεια της Μοσούλης. Αυτή και άλλες χιλιάδες σελίδες εγγράφων προσφέρουν σπάνια πρόσβαση στους μηχανισμούς λειτουργίας του Ισλαμικού Κράτους.

Η Ρουκμίνι Καλλιμάχη, δημοσιογράφος της αμερικανικής εφημερίδας, πραγματοποίησε πέντε ταξίδια σε απελευθερωμένες περιοχές του Ιράκ κατά τη διάρκεια ενός έτους και συνέλεξε περισσότερες από 15.000 σελίδες εγγράφων του Ισλαμικού Κράτους. Τα βρήκε κρυμμένα σε συρτάρια γραφείων που κάποτε χρησιμοποιούσαν οι τζιχαντιστές, σε ερειπωμένα αστυνομικά τμήματα και αίθουσες δικαστηρίων, στα αποδυτήρια των κέντρων εκπαίδευσης μαχητών, αλλά και στα σπίτια των θρησκευτικών τους καθοδηγητών. Μακριά από το πεδίο των μαχών αυτά τα έγγραφα εξηγούν πώς μια τρομοκρατική οργάνωση κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει ένα αδυσώπητο γραφειοκρατικό καθεστώς στα εδάφη που κάποτε είχε υπό τον έλεγχό της.

Μέχρι πρόσφατα επικρατούσε η αντίληψη ότι το ISIS εξόπλιζε τους μαχητές του με κέρδη από λαθρεμπόριο πετρελαίου. Υπήρχε ακόμη η θεωρία –παρότι ελάχιστες αντίστοιχες περιπτώσεις έχουν γίνει γνωστές διεθνώς– ότι η αρχαιοκαπηλία ήταν άλλη μία πηγή εσόδων των τρομοκρατών. Από την ανάλυση, όμως, των εγγράφων που συγκέντρωσε η Αμερικανίδα δημοσιογράφος προκύπτει ότι το Ισλαμικό Κράτος επιβίωνε κυρίως από τους φοροεισπρακτικούς του μηχανισμούς, τους δασμούς που επέβαλλε στη διακίνηση προϊόντων και την ενοικίαση της γης. Κάποια από τα έγγραφα που έπεσαν στα χέρια της δημοσιογράφου αποκάλυπταν συναλλαγές άνω των 19 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο από τη φορολόγηση της αγροτικής παραγωγής.

Τα έγγραφα που επεξεργάστηκαν με τη βοήθεια ειδικών οι New York Times δείχνουν και πώς δρούσαν οι τζιχαντιστές σε άλλους τομείς. Ενα φυλλάδιο είχε φωτογραφίες που όριζαν το ακριβές μήκος των αντρικών ρούχων, επικαλούμενο τις προσταγές του Μωάμεθ. Σχολικά εγχειρίδια είχαν εικόνες ελεύθερων σκοπευτών, σημαιών του Ισλαμικού Κράτους και αρμάτων μάχης. Αλλα έγγραφα εξηγούσαν πώς λειτουργούσε το υπουργείο Λαφύρων Πολέμου που είχαν ιδρύσει οι τζιχαντιστές. Φυλούσαν τη λεία τους σε ένα σπίτι με πέτρινη πρόσοψη δυτικά της Μουσούλης. Κάθε δωμάτιο λειτουργούσε ως αποθήκη. Κλιματιστικά, σόμπες, δεξαμενές νερού ακόμα και σερβίτσια κατέληγαν εκεί για να διανεμηθούν στις οικογένειες των τρομοκρατών.

Η επίμονη αναζήτηση της Αμερικανίδας δημοσιογράφου στα σκουπίδια που άφηναν πίσω τους οι τζιχαντιστές είναι πολύτιμη. Μέσα από τα έγγραφά τους μπορούμε να κοιτάξουμε το κακό κατάματα, να ερμηνεύσουμε, να εξηγήσουμε, να καταλάβουμε πώς εδραιώθηκε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή