Το κατά κεφαλήν εισόδημα μιας χώρας δεν είναι ασφαλώς ενδεικτικό της ευτυχίας των κατοίκων, αλλά λέει πολλά για την ποιότητα ζωής. Ο κατήφορος της Ελλάδας, σύμφωνα με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, δεν αντανακλά μόνο την πίεση που δέχθηκαν τα εισοδήματα μετά το 2010, κάτι που φαίνεται άλλωστε και σε πολλές ακόμη χώρες, αλλά και την αδυναμία της χώρας να παράγει πλούτο, δηλαδή ευημερία.
Πιθανόν να υπάρξει ανάκαμψη των εισοδημάτων τα επόμενα χρόνια, αλλά για να φτάσει η χώρα το επίπεδο που είχε πριν από δέκα χρόνια, θα πρέπει να συμβούν πολλά και να είναι όλα ευνοϊκά. Εκείνο που εντυπωσιάζει αρνητικά είναι ότι απουσιάζει το εθνικό όραμα για να γίνει η Ελλάδα η πλούσια χώρα που μπορεί να είναι. Αλλά για να γίνει πλούσια η Ελλάδα, με τις τεράστιες, αντικειμενικά, δυνατότητες αλλά και το καλό ανθρώπινο δυναμικό της, πρέπει να το θέλει η ίδια, πρέπει δηλαδή, ανεξαρτήτως των όποιων αρνητικών συγκυριών, να υπάρχει εκπεφρασμένος και σταθερός στόχος προς την παραγωγή πλούτου. Ασφαλώς αυτό δεν συμβαίνει. Και όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά καλλιεργείται η παθητική νοοτροπία σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας μέσα από την αναπαραγωγή αρνητικών στερεοτύπων ψυχικής παγίδευσης, όπως είναι η δήθεν αιώνια κακοδαιμονία και η προσκόλληση στον κρατικό μηχανισμό. Είναι μια διαδικασία σταδιακής και απολύτως αποτελεσματικής καταστολής των όποιων τάσεων για απελευθέρωση της δημιουργικότητας.
Σε ένα πλαίσιο γεωπολιτικής, σύμφωνα με τα εισοδήματα, μοιάζει εξαιρετικά μακρινή η εποχή που η Ελλάδα ήταν πάντα και με διαφορά πάνω από την Πορτογαλία και λίγο κάτω από την Ισπανία (η οποία στη δεκαετία του 1970 ήταν σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με την Ελλάδα). Σήμερα, η Ελλάδα είναι σταθερά κάτω από την Πορτογαλία και η διαφορά με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ολοένα και μειώνεται. Ολα αυτά βεβαίως μεταβάλλονται ή μπορούν να μεταβληθούν εφόσον υπάρχει πολιτική γραμμή και οικονομική πολιτική με ακλόνητη στόχευση την παραγωγή πλούτου και όχι μόνο μέσα από τους αυτονόητους διαύλους του τουρισμού ή των υπηρεσιών αλλά και μέσα από την ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση και την καινοτομία. Είναι αδιανόητο η Ελλάδα, με τη χαρισματική από πολλές απόψεις ιδιοσυστασία της, να μην μπορεί να προσφέρει ευημερία στους πολίτες της. Παρά την πολυετή κρίση, μόνοι, εμείς, βουλιάζουμε ή αναπαράγουμε στερεότυπα μειονεξίας και προσκόλλησης σε αντιλήψεις που η εποχή μας έχει προ πολλού σαρώσει.