Η απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές στις 24 Ιουνίου αφορά άμεσα την Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος διολισθαίνει στον εθνικισμό και επενδύει στα πολιτικά οφέλη που μπορεί αυτός να του αποφέρει.
Η συμπόρευση με το ακροδεξιό κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Μπαχτσελί επιβεβαιώνει ότι η «υπερπατριωτική» έξαρση αποτελεί στρατηγική επιλογή του ηγέτη της γειτονικής χώρας. Η υιοθέτηση ακραίας συμπεριφοράς, που δεν περιορίζεται στο ρητορικό επίπεδο, αλλά αντανακλάται και στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία, όπως και στις επιθετικές ενέργειες στο Αιγαίο και στην Κύπρο, προκαλεί εύλογη ανησυχία στην Αθήνα και στη Λευκωσία. Και η προεκλογική περίοδος προσφέρεται για εθνικιστικές κορώνες και έξαρση δηλώσεων, αλλά και κινήσεων «υπερπατριωτισμού», από όλους τους πρωταγωνιστές.
Η μέχρι τώρα στάση της κεμαλικής αντιπολίτευσης, που συχνά εγκαλεί τον Ερντογάν για υποχωρητικότητα έναντι της Αθήνας και τον κατηγορεί για «εκχώρηση» πολλών νησιών του Αιγαίου στην Ελλάδα, επιδεινώνει το σκηνικό και επιβεβαιώνει τους φόβους της ελληνικής και της κυπριακής ηγεσίας.
Είτε γίνεται για εσωτερική κατανάλωση, καθώς ο Ερντογάν βλέπει ότι ισχυροποιείται πολιτικά, είτε γιατί ο Τούρκος ηγέτης πραγματικά πιστεύει ότι η σημερινή Τουρκία είναι μια περιφερειακή υπερδύναμη που «εγκλωβίζεται» στα σημερινά της σύνορα μέσω Συνθηκών του παρελθόντος που δεν ανταποκρίνονται στα σύνορα της «καρδιάς του», και οι οποίες χρήζουν αναθεώρησης ή επικαιροποίησης, η εθνικιστική έξαρση δημιουργεί ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σκηνικό στο Αιγαίο. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και τρίτες χώρες, μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ, εκφράζουν δημόσια ανησυχίες για τον κίνδυνο ενός «ατυχήματος».
Οπως ανέφερε και ο ανταποκριτής του BBC στην Τουρκία, η Ελλάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη για μια δύσκολη περίοδο το επόμενο διάστημα, καθώς στις επερχόμενες τουρκικές εκλογές η χώρα μας θα βρεθεί στο επίκεντρο με έναν τρόπο ανάλογο αυτού που βρέθηκε η Ολλανδία κατά την προεκλογική περίοδο πριν από το δημοψήφισμα που διεξήχθη στη γειτονική χώρα τον Απρίλιο του ’17.
Από την άλλη, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί πως εάν οι εκλογές διεξάγονταν την 3η Νοεμβρίου του ’19, όπως προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός, η κατάσταση θα μπορούσε να αποδειχθεί ακόμη πιο δύσκολη υπό την έννοια ότι η όξυνση, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, θα επεκτεινόταν χρονικά για ένα 18μηνο.
Σε κάθε περίπτωση, στο εύφλεκτο περιβάλλον που θα διαμορφωθεί κατά την προεκλογική περίοδο στη γείτονα, η αντίδραση της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να είναι ένας συνδυασμός συνεχούς ενημέρωσης της διεθνούς κοινότητας και στενής συνεργασίας με εταίρους και συμμάχους στο εξωτερικό, καθώς και επιχειρησιακής εγρήγορσης των Ενόπλων Δυνάμεων και νηφάλιας συμπεριφοράς της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας στο εσωτερικό.