Λένε ότι ο έρωτας κάνει καλύτερους τους ανθρώπους. Σωστό. Δεν τους κάνει όμως περισσότερο ακριβείς. Πράγματι, όταν ο porte-parole Τζανακόπουλος λέει πως «το ΔΝΤ διαχρονικά υποεκτιμά», δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την πλευρά από την οποία θεωρεί τα πράγματα. Γιατί συστηματικά την εποχή μνημονίων, το Ταμείο υπερεκτιμά τις επιδόσεις που περιμένει να επιτύχει η οικονομία μας. Με αποτέλεσμα να υποχρεώνεται σε αναθεωρήσεις προς τα κάτω. Το διέπραξε και προσφάτως.
Το ίδιο όμως κάνει και η κυβέρνηση. Με μεγάλο κόστος, πολιτικό και ψυχολογικό για τον πρωθυπουργό, ο οποίος επιμένει να αγνοεί την πραγματικότητα των δημοσιευμένων στοιχείων. Είναι αλήθεια ότι συχνά στον ευρύ χώρο της Αριστεράς βρέθηκαν κάποιοι να διαφωνήσουν με το περίφημο ρητό του Μαρξ (που είχε πει ότι «τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα») προτιμώντας το σταλινικόν που τρομοκρατούσε όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει την κομματική «αλήθεια».
Δείτε τώρα τα ακόλουθα. Το 2014, έτος εξόδου της Ελλάδας από τη δημοσιονομική κρίση και, ταυτοχρόνως, εξόδου από το δεύτερο μνημόνιο, είχε καταγραφεί σημαντική άνοδος του ΑΕΠ. Ενώ το 2013 το κρίσιμο αυτό μέγεθος είχε καταγράψει πτώση κατά 3,2% (μετά μάλιστα σερί εξωφρενικών μειώσεων), το 2014 γράψαμε άνοδο κατά 0,7%: που μας κάνει μια αλγεβρική διαφορά εντός έτους τάξεως 4 μονάδων.
Εκεί παρέλαβε την κατάσταση το δίδυμο που πανηγύρισε αγκαλιασμένο την τραγική ήττα της Ελλάδος και της Λογικής κατά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.
Συνεχίζουμε. Το 2015 η οικονομία οδηγείται σε ύφεση κατά 0,3%, δηλαδή μια διολίσθηση μιας ολόκληρης μονάδας, αν και μικρότερη από την εκτιμηθείσα μετά την κατάρρευση των μηχανισμών και της εμπιστοσύνης της οικονομίας. Το μεγάλο πρόβλημα φαίνεται ήδη και είναι ακριβώς αυτό για το οποίο τηρεί σιγήν ιχθύος ο πρωθυπουργός. Η διαφορά μεταξύ του ρυθμού επαναφοράς της Ευρωζώνης και της Ελλάδας ήταν, το 2014, μόλις 0,6 της μονάδας: 0,7 εμείς, 1,3 η Ζώνη. Στην τριετία 2015-17, όμως, η διαφορά αυτή πήγε στις 6+ μονάδες χαμένου ΑΕΠ.
Χάσαμε δηλαδή το τρένο της αναπτυξιακής εξόδου από την κρίση που έπληξε όλους. Τι συνέβη; Μέχρι και το 2014 η Ελλάδα προσαρμοζόταν στα δεδομένα της μεγαλύτερης κρίσης του καπιταλισμού μετά τον Πόλεμο και το έκανε αυτό παράλληλα με τα άλλα μέλη της Ζώνης, αν και με πολύ πιο δυσμενείς όρους.
Μετά το 2015 όμως, η χώρα μας κατέβηκε από το τρένο της επαναφοράς, χάσαμε τη συλλογική ανάκαμψη και πήραμε το κακοτράχαλο μονοπάτι. Αυτό είναι το μόνο «καθαρό» που οφείλει να σχολιάσει ο κ. Τσίπρας και δεν προσφέρεται βεβαίως για εορτασμούς.