Από τη στιγμή που βλέπουμε και τον υπουργό Αμυνας να μαζεύεται και, όσο μπορεί, να συντονίζεται και αυτός με την κυβερνητική γραμμή, καταλαβαίνω ότι είναι πολύ σκούρα τα πράγματα. Ξανά τον χλευάζει ο Ομέρ Τσελίκ, ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας, και μάλιστα με τους ίδιους προσβλητικότατους όρους. Αλλά ο ευέξαπτος Καμμένος προσπερνά τον πειρασμό· προτιμά να απευθύνει αυστηρές νουθεσίες στα περίφημα «τρία παιδιά» –αυτά που μας έμπλεξαν, επειδή μπέρδεψαν το «Survivor» με την εξωτερική πολιτική– και, επίσης, έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις για τη σύμπηξη εθνικού μετώπου! Ευχάριστο, δεν λέω – αλλά πώς και έτσι; Δεν είναι ότι ήλθε, επιτέλους, η φώτιση στον Καμμένο· είναι τα γεγονότα που την επιβάλλουν σε όλους, ακόμη και σε αυτόν.
Από τα ξημερώματα προχθές, μετά την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας για τα «Καρντάκ», είναι φανερό ότι η μπίλια των τουρκικών προκλήσεων έχει καθίσει στα Ιμια. Εκτοτε, έχει γίνει αισθητή κάποια μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση στην επίσημη στάση της Αθήνας, καθώς και μια στοιχειώδης προσπάθεια συντονισμού (για τα μέτρα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάντα). Ακόμη και η αντιπολίτευση συστρατεύεται –όσο της το επιτρέπει η κυβέρνηση, βέβαια– και βοηθάει με τον τρόπο της για την προβολή προς τα έξω μιας ενιαίας στάσης του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας.
Εξίσου σημαντικό ρόλο στην αλλαγή κλίματος παίζει όμως και η συνειδητοποίηση, εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, της ζοφερής πραγματικότητας που κρύβεται πίσω από το κορυφαίο ταμπού περί του αξιομάχου των Ενόπλων Δυνάμεων. Αναφέρομαι στην πολιτική ηγεσία γενικώς, διότι μετά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Εξοπλισμών της Μεγάλης Δευτέρας (αλλά και όσες είχαν προηγηθεί το τελευταίο διάστημα), οι πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν να γνωρίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα πίσω από το κλισέ. Γι’ αυτό αποφασίστηκε από την επιτροπή, επιτόπου και χωρίς περιττές κουβέντες, η δαπάνη ενός δισεκατομμυρίου για στρατιωτικό υλικό.
Η κατάσταση, για την οποία την ευθύνη έχει πρωτίστως ο σημερινός υπουργός, είναι ασύλληπτη. Με αφορμή τη θυσία του σμηναγού Μπαλταδώρου, στόματα που μέχρι τώρα σώπαιναν τώρα αρχίζουν να μιλούν. Προσφάτως, στέλεχος της Πολεμικής Αεροπορίας έγραψε, υπό ψευδώνυμο, στο Facebook, για τις ελλείψεις στην εκπαίδευση των νέων πιλότων μας, με λεπτομέρειες που σοκάρουν. Οι πτητικές ώρες, γράφει, μειώνονται δραματικά ήδη από την εκπαίδευση, επειδή δεν επαρκεί ο αριθμός των (λειτουργικών) εκπαιδευτικών αεροσκαφών και λείπουν τα απαραίτητα υλικά. Ενίοτε, γράφει, οι νεαροί ανθυποσμηναγοί δεν έχουν λάβει ακόμη σειρά για το τελευταίο στάδιο πτητικής εκπαίδευσης του τέταρτου έτους. Το βαρύτερο σημείο στο συγκεκριμένο σημείωμα είναι, κατά την κρίση μου, η πλήρης απαισιοδοξία της κατάληξής του: «Ολα αυτά είναι γνωστά». Προφανώς έχουν βαρεθεί να τα συζητούν μεταξύ τους και να μη βλέπουν κάτι να γίνεται· επιτέλους, όμως, κάποιοι βρίσκουν την τόλμη να μιλήσουν ανοικτά. Θέλω να πιστεύω ότι τους παρακινεί το αίσθημα τιμής απέναντι στον ηρωισμό της θυσίας του Μπαλταδώρου.
Την ίδια ώρα που περιγράφουν έτσι την κατάσταση στην Πολεμική Αεροπορία οι αξιωματικοί της, σκεφθείτε ότι για το «ημιδιάγγελμα» του πρωθυπουργού από το Καστελλόριζο χρειάσθηκε η συνοδεία έξι δικών μας F-16. Απεδείχθησαν αναγκαία: τα δύο προστάτευαν το ελικόπτερο που μετέφερε τη μισή κυβέρνηση, ενώ τα άλλα τέσσερα αναχαίτισαν τα δύο τουρκικά που επιχείρησαν να παρενοχλήσουν. Αναρωτιέμαι –και μένω εδώ– πόσα ακόμη F-16 θα μπορούσαμε να σηκώσουμε εκείνη την ώρα, αν το καλούσε η ανάγκη;
Επίμονη ενημέρωση
Ο πρώτος από την κυβέρνηση που μίλησε, αφότου προέκυψε το θέμα των «παιδιών», της σημαίας και των βραχονησίδων, ήταν ο μπαρμπα-Φώτης o Κουβέλης – έτσι είναι στην επιθεώρηση, ξεκινά πάντα με το πιο ανάλαφρο νούμερο. Πρόθεσή του ήταν μάλλον να καθησυχάσει τον κόσμο – ποιος καλύτερος να σε στείλει για ύπνο; Πέτυχε το αντίθετο όμως. Διότι είπε ακριβώς: «Το υπουργείο γνωρίζει τις πληροφορίες για δημοσιεύματα σχετικά με δηλώσεις» κ.λπ. Είπε, με άλλα λόγια, ότι το υπουργείο γνωρίζει από τρίτο χέρι, ενώ την ίδια ώρα, ο καθένας, εφόσον είχε μπροστά του έναν υπολογιστή συνδεδεμένο με το Διαδίκτυο, μπορούσε να πατήσει ένα κουμπί και να δει τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Γιλντιρίμ να κάνει τις περίφημες δηλώσεις, για τις οποίες ο Κουβέλης είχε μόνον πληροφορίες, βασιζόμενες σε δημοσιεύματα, σχετικά με τις δηλώσεις! Το καλύτερο μας το φύλαγε για το τέλος: «Εχω ζητήσει», μας διαβεβαίωσε, «ενημέρωση συστηματική και επίμονη από τα αρμόδια όργανα». Είμαι βέβαιος ότι τα αρμόδια όργανα –τώρα δα, που μιλάμε– επιμένουν! Οπως ακριβώς τους ζήτησε ο αναπληρωτής του Καμμένου…