Επαρχιώτης δεν είναι όποιος ζει στην επαρχία. Επαρχιώτης είναι όποιος ζει στην Ελλάδα και συμπεριφέρεται σαν να ζει στη Σουηδία. Το σκέφτηκα για μία ακόμη φορά με αφορμή τη φασαρία για τα ομόφυλα ζευγάρια και το δικαίωμα αναδοχής παιδιών. Η ελληνική κοινωνία έχει λύσει όλα της τα προβλήματα, από τη δημόσια τάξη, την παιδεία, τη δημόσια υγεία, την ανεργία, τα πεζοδρόμια, κι αν από το κράτος λείπουν καμιά δυο φρεγάτες δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι αυτό το κράτος ατενίζει το μέλλον με την πολιτισμική αισιοδοξία που του επιτρέπει η ασφάλεια της ευμάρειας. Είναι που μας καθάρισε από τη «βλαχιά» ο πρωτοπόρος Πέτρος Κωστόπουλος.
Και ενώ η προοδευτική Ελλάδα σκύβει με στοργή στο επείγον κοινωνικό πρόβλημα των ομόφυλων ζευγαριών, η οπισθοδρομική Γαλλία ασχολείται με τους μετανάστες. Εκεί ψήφισαν νόμο βάσει του οποίου οι αιτήσεις ασύλου πρέπει να κρίνονται εντός εξαμήνου. Για την εφαρμογή του αποφάσισαν να ενισχύσουν τις υπηρεσίες ασύλου με προσωπικό. Ευτυχώς εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα. Γι’ αυτό μας ζηλεύουν και δεν μας δίνουν τις φρεγάτες τους.
Στην Ελλάδα, που νομίζει ότι είναι Σουηδία, η διαδικασία χορήγησης ασύλου, με τις αλλεπάλληλες ενστάσεις, μπορεί να φτάσει και τα δύο χρόνια. Εν τω μεταξύ, αρκετοί από τους αιτούντες έχουν χαθεί στη φύση. Οι περισσότεροι συνωστίζονται στα κέντρα, όπως η Μόρια, ορισμένοι δε εξ αυτών, μη αντέχοντας άλλο, ξεχύνονται στις πόλεις με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Τα βόρεια σύνορά μας έχουν κλείσει για την έξοδο, ο Εβρος όμως παραμένει ανοικτός για την είσοδο. Γιατί δεν επισπεύδονται οι διαδικασίες χορήγησης ή απόρριψης ασύλου; Διότι είμαστε αριστεροί και προοδευτικοί και προτιμάμε να στοιβάζουμε μετανάστες παρά να τους στέλνουμε πίσω. Τους θρέφουν οι ΜΚΟ, που θρέφονται κι αυτές. Και εν τω μεταξύ η κυβέρνηση θρέφει τους στόχους της, την πρόκληση κοινωνικών συγκρούσεων, τις οποίες ευελπιστεί να εκμεταλλευθεί πολιτικά.
Ρατσιστής, όποιος πολίτης δεν αντέχει τη συνύπαρξη με πληθυσμούς οι οποίοι, κατά δήλωσή τους, δεν θέλουν να ζήσουν στην πατρίδα μας και το μόνο που περιμένουν είναι να πάνε στην πραγματική Σουηδία. Ομοφοβικός, όποιος τολμάει να αρθρώσει κουβέντα περί ομοφύλων ζευγαριών. Με δυο λόγια, ακροδεξιός, όποιος διαφωνεί. Και τελικός στόχος, η ενίσχυση ενός ακροδεξιού πόλου που θα αποδυναμώσει τη φιλοευρωπαϊκή Δεξιά στις εκλογές. Καιροσκοπισμός όπως στο Μακεδονικό και κυνική αδιαφορία για τα όρια αντοχής μιας κοινωνίας την οποία έχουν ήδη αφαιμάξει οι Νταβέληδες του δημόσιου ταμείου.