Συνομιλούσα με πρώην πρόεδρο της Βουλής, τον οποίο πολύ εκτιμώ. Τυγχάνει δε και συμπατριώτης μου. Μου εξιστορούσε, μεταξύ άλλων, ότι για τον διορισμό σε διοικητικά συμβούλια δημόσιων οργανισμών και χάριν της αντιπροσωπευτικότητος έστελνε κατάλογο στα κόμματα με τα ονόματα υποψηφίων, στα οποία μπορούσαν να προσθέσουν ή να διαγράψουν. Τον ίδιο κατάλογο έστελνε και σε κάποια σημαντικά πρόσωπα, με τεράστια προσφορά στον δημόσιο βίο. Ενας, ήταν, ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Ράλλης, ο οποίος του πρότεινε ένα όνομα, για τον διορισμό στην ΕΡΤ, τον Παναγή Βουρλούμη με την προσθήκη ότι πρόκειται για πρόσωπο ικανό, έντιμο, αλλά δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του.
Με έκπληξη, όπως μου είπε, διαπίστωσε, ότι τον είχαν διαγράψει από τον κατάλογο όλα τα κόμματα. Χωρίς δικαιολογίες. Που ήταν περιττές. Σημειωτέον ότι ο πρώην πρόεδρος της Βουλής δεν είχε συναντήσει ποτέ τον Π. Βουρλούμη, ο ίδιος δε αγνοούσε το γεγονός μέχρι πρόσφατα. Ηταν δε ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι προτάθηκε από τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό, που άφησε εποχή για την καθαρότητα και εντιμότητα του λόγου του.
Εντυπωσιάσθηκα όχι τόσο για την πρόταση, όσο για το ότι δεν ήταν στους σχεδιασμούς των κομματικών σχηματισμών ένα τόσο αξιόλογο και καταξιωμένο διεθνώς άτομο.
Αναρωτήθηκα αν είναι ποτέ δυνατόν να ξεπερασθεί αυτή η άρρωστη νοοτροπία, να επιλέγουμε αποκλειστικά με αυστηρά προσωπικά κομματικά κριτήρια. Χωρίς διαφάνεια. Οπως συμβαίνει και σήμερα με τους διορισμούς άσχετων προσώπων σε θέσεις-κλειδιά, στους δημόσιους οργανισμούς, και μάλιστα, με φωτογραφικές διατάξεις.
Πόσους ακόμη μπορεί να απορροφήσει το δύσμοιρο Δημόσιο, που σαν το σύμπαν διαστέλλεται αλλά ποτέ δεν συστέλλεται για την τακτοποίηση των δικών μας παιδιών, σε θέσεις προνομιακές. Αποκλείοντας τους καλύτερους, που παίρνουν των ομματιών τους, για τα ξένα. Δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς και δύσκολα επιστρέφουν. Να προσφέρουν τις γνώσεις τους, να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό και μέσω αυτού να αναδείξουν τα προσόντα τους και να προσφέρουν στη χώρα τους. Οχι. Καμία προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Ολα προς τη στρεβλή, ιδρύοντας και νέους οργανισμούς (Ελληνικός Διαστημικός Οργανισμός), για να πάνε στο Διάστημα, στο χάος, εξοικονομώντας έτσι κι άλλες θέσεις στο αχανές Δημόσιο. Επί ζημία, βεβαίως, του κράτους. Αλλά ποιου κράτους; Του ανυπόληπτου και συνεχώς ταπεινωμένου, από τα γύρω κράτη. Που δεν μπορεί να αρθρώσει λόγο πειστικό, να πείσει για τη λειτουργία και αξιοπιστία του, παρά μόνο για την ανικανότητά του σ’ όλα, εκτός από το να διορίζει και να δημιουργεί δυσανεξία σε κάθε υγιές και αποδοτικό;
Αρκεί να ανήκεις σε κομματικούς μηχανισμούς για να εισέλθεις στον παράδεισο του Δημοσίου. Γιατί έτσι προφανώς τον θεωρούν και αποδιοργανώνουν κάθε θετικό, αποδομούν κάθε αξιόλογο που θα επιχειρηθεί και οδηγούν σε μια κόλαση. Περηφανεύονται, δε, για τα αξιόλογα επιτεύγματά τους, που μόνο αυτοί βλέπουν με τους παραμορφωτικούς φακούς τους. Απαξιώνοντας συντάξεις, απαξιώνοντας περιουσίες και προστατεύοντας όλους τους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Αλλά κυρίως απαξιώνοντας θεσμούς, αξίες, παραδόσεις και εισάγοντας στην ελληνική κοινωνία έναν νέο και απρεπή τρόπο συμπεριφοράς. Μάγκικο και αυθάδικο.
Πότε θα ’ρθει η ώρα που η Ελλάδα θα θελήσει ν’ ανανήψει, να βρει και να προσλάβει του άξιους των αξίων, που θα δώσουν νέα πνοή στη χώρα να αναγεννηθεί από τις στάχτες της;
Σε τι άραγε να ελπίζουμε; Η ίδια νοοτροπία εξακολουθεί και εκατοντάδες αξιόλογοι νέοι σήμερα δεν έχουν καμία αξία γι’ αυτούς τους μηχανισμούς…
* Πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.