Πριν από μερικές εβδομάδες παρουσιάστηκε ένα νομοσχέδιο για τα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα συντροφιάς. Μετά τις έντονες διαμαρτυρίες φιλοζωικών οργανώσεων και την καταιγιστική συλλογή υπογραφών εναντίον του νομοσχεδίου, ο αρμόδιος υπουργός το απέσυρε, προκειμένου να το επαναφέρει «βελτιωμένο».
Στην Αιτιολογική Εκθεση δηλώνεται ότι ο «Στόχος του νομοθέτη… είναι ο περιορισμός του αριθμού των αδεσπότων, θέτοντας αυστηρές κυρώσεις στους ιδιοκτήτες δεσποζόμενων, με κύριο στόχο να αντιληφθούν την πολύ μεγάλη ευθύνη που αναλαμβάνουν, σκοπούσα στη βελτίωση της ευζωίας αυτών». Ευγενέστατος ο στόχος του νομοθέτη. Να όμως που διαβάζοντας το νομοσχέδιο, διαπίστωσα ότι η όλη διαχείριση των αδεσπότων ανατίθεται στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δηλαδή η περισυλλογή τους, η στείρωσή τους, η ιατρική εξέτασή τους, η παραμονή και διατροφή τους σε δημοτικά καταφύγια και η τυχόν ευθανασία τους ανατίθενται στους δήμους και ουσιαστικά παρακάμπτονται οι φιλοζωικές οργανώσεις. Ο ρόλος τους περιορίζεται στο να συνδράμουν τους δήμους όταν τους ζητηθεί.
Κάτι μου θυμίζει αυτό. Πράγματι, εδώ και κάμποσα χρόνια η διαχείριση των αδεσπότων στη Ρουμανία έχει ανατεθεί στους δήμους και από τότε υπάρχει έντονος πόλεμος μεταξύ των φιλοζωικών οργανώσεων και των δήμων. Και στη Ρουμανία ο στόχος του νομοθέτη ήταν να βάλει τάξη στα αδέσποτα και «να βελτιώσει την ευζωία των ζώων». Ελα όμως που στην εφαρμογή του νόμου τα πράγματα δεν πήγαν σύμφωνα με τον σχεδιασμό και έτσι δημιουργήθηκε η μαφία των σκύλων στη Ρουμανία, η οποία εκμεταλλεύεται για δικό της οικονομικό όφελος τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Θέλω να διευκρινίσω ότι αυτά που θα σας περιγράψω συμβαίνουν στη Ρουμανία, μια χώρα όπου η διαφθορά είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη και αποκλείεται να συμβούν στην πατρίδα μας, όπου η διαφθορά στο Δημόσιο έχει εξαλειφθεί… παντελώς!
• Περισυλλογή. Ο γνωστός μας «μπόγιας» γυρίζει τις γειτονιές και μαζεύει ασυνόδευτα ζώα. Αυτός αμείβεται με το κεφάλι. Οσα περισσότερα ζώα μαζεύει τόσα περισσότερα λεφτά βγάζει. Ποιος τα μετρά; Υπάλληλοι των δήμων. Στη Ρουμανία, όπου οι «συλλέκτες» ζώων μπορούν να εξυπηρετούν περισσότερους από έναν δήμο, παρουσιάζεται το φαινόμενο τα ζώα που συλλαμβάνουν να τα παραδίδουν «εικονικά» σε περισσότερους από έναν δήμους και να πληρώνονται πολλαπλάσια. Φυσικά, αυτό γίνεται με τη συνδρομή των δημοτικών υπαλλήλων, οι οποίοι συμμετέχουν στη μαφία των σκύλων. Ο πολλαπλασιασμός των συλλήψεων έχει ακόμα ένα σημαντικό όφελος στη μαφία. Για να ισοζυγίσει η «αποθήκη» πρέπει να εξαφανιστούν τα εικονικά ζώα και έτσι αυξάνεται το πλήθος των ζώων προς ευθανασία, και εισπράττονται γενναίες αμοιβές για τη διαδικασία αυτή, η οποία φυσικά είναι εικονική. Δείτε το με ένα παράδειγμα. Αν οι συλλέκτες μαζέψουν 10 σκύλους και τους παραδώσουν σε έναν δήμο πραγματικά και σε άλλους δύο δήμους εικονικά, οι δήμοι που παρέλαβαν εικονικά τους σκύλους θα έχουν περίσσευμα 20 σκύλους. Για να ισοσκελίσουν τις εγγραφές τους οι δύο δήμοι θα πρέπει να θανατώσουν (με πρόσχημα βαριά αρρώστια) εικονικά 20 σκύλους για τους οποίους θα πάρουν και την αμοιβή τους. Εύκολα χρήματα!
Σύμφωνα με τον νόμο, γέρικα, ανάπηρα ή πάσχοντα από σοβαρές ασθένειες ζώα υπόκεινται σε ευθανασία. Η ευθανασία αμείβεται ανάλογα με το βάρος του ζώου. Δυστυχώς τα ζώα υποβάλλονται σε φρικτό θάνατο, προκειμένου κάποιοι να τσεπώνονται τα χρήματα της ευθανασίας.
Η μεθοδολογία της περισυλλογής αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια των συλλεκτών. Αυτοί μπορούν να κυνηγούν τα ζώα που εύκολα μπορούν να συλλάβουν, δηλαδή τα ήσυχα ζώα ακόμα και από τις αυλές των σπιτιών τους. Στις περιπτώσεις αυτές δημιουργήθηκε μια νέα πηγή εισοδήματος για τους συλλέκτες. Οι ιδιοκτήτες των ζώων προτιμούν να πληρώνουν τα «λύτρα» στους συλλέκτες, για να πάρουν το σκυλί τους πίσω, παρά να ταλαιπωρηθούν με τη γραφειοκρατία και τα μεγαλύτερα έξοδα της επιστροφής.
Για τη σύλληψη των ζώων χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους, αδιαφορώντας για την ταλαιπωρία που προκαλούν. Η μεταφορά τους στους χώρους είναι άλλη μια τραγωδία για τα ζώα. Στοιβαγμένα σαν σαρδέλες ώστε να εξοικονομήσουν διαδρομές και καύσιμα, καταλήγουν στα καταφύγια ζώων ταλαιπωρημένα, πεινασμένα και πολλές φορές νεκρά από ασφυξία. Ποιος όμως ασχολείται με το θέμα αυτό; Κανένας. Αρκεί που τα αδέσποτα φεύγουν από τους δρόμους.
• Δημοτικά καταφύγια. Αυτά είναι πραγματικά κολαστήρια για τα ζώα. Τα ζώα μένουν νηστικά και διψασμένα σε τέτοιο βαθμό, που είτε πεθαίνουν από πείνα και δίψα είτε αλληλοσπαράσσονται. Το κίνητρο φυσικά είναι και πάλι το χρήμα. Τα καταφύγια επιδοτούνται με βάση το πλήθος των ζώων που φιλοξενούν. Ετσι, έχουν ένα «ευγενές» κίνητρο να ενθυλακώνουν ένα μέρος της επιδότησης εις βάρος της διατροφής και ευζωίας των ζώων.
• Ηλεκτρονική σήμανση, καταγραφή, στείρωση και επανένταξη. Θεωρητικά και στη Ρουμανία προβλέπεται στείρωση και επανένταξη στο «φυσικό» τους περιβάλλον. Δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται έτσι γιατί δεν βολεύει κανένα από τα μέλη της μαφίας των ζώων. Η ηλεκτρονική σήμανση και η στείρωση απαιτούν κατάλληλους χώρους και κτηνιάτρους (οι οποίοι δεν υπάρχουν) καθώς και σημαντικό κόστος. Ειδικά το θέμα της υποχρεωτικής στείρωσης δημιούργησε πάρα πολλά αδέσποτα. Στη Ρουμανία υπάρχουν περίπου 4,5 εκατομμύρια σκύλοι στην επαρχία, 1,1 εκατομμύρια σκύλοι στις πόλεις και 500.000 αδέσποτα ζώα. Οι άνθρωποι της επαρχίας που δεν διαθέτουν την οικονομική άνεση να στειρώσουν τα ζώα τους, αλλά και ούτε να πληρώσουν το πρόστιμο διατήρησης μη στειρωμένου ζώου, το οποίο είναι 2.500 ευρώ, όταν ο μισθός είναι 450 ευρώ, υποχρεώθηκαν ουσιαστικά να εγκαταλείψουν τα ζώα τους στον δρόμο και έτσι αυξήθηκε ο πληθυσμός των αδεσπότων.
• Ευθανασία. Σύμφωνα με τον νόμο, γέρικα, ανάπηρα ή πάσχοντα από σοβαρές ασθένειες ζώα υπόκεινται σε ευθανασία. Η ευθανασία αμείβεται ανάλογα με το βάρος του ζώου. Δυστυχώς τα ζώα υποβάλλονται σε φρικτό θάνατο, προκειμένου να τσεπώνονται τα χρήματα της ευθανασίας. Στις 11 Μαΐου 2011, στην πόλη Botosani της Ρουμανίας, έγινε πρωτοσέλιδο η περίπτωση του κτηνιάτρου Cristian Petru Pencu, ο οποίος μαζί με δύο μεθυσμένους συνεργάτες του κατάφερε να «σκοτώσει» 230 υγιείς σκύλους μέσα σε δύο ώρες. Δεδομένου ότι για την ευθανασία με ένεση απαιτούνται περίπου 10 λεπτά για κάθε ζώο, δηλαδή 4,8 οκτάωρα, είναι φανερό ότι ο κτηνίατρος κυριολεκτικά κατακρεούργησε τα ζώα, τα οποία βρήκαν την επομένη οι φιλοζωικές οργανώσεις βουτηγμένα στα αίματα. Στη Ρουμανία για κάθε ζώο που θανατώνεται η αμοιβή είναι 0,50 ευρώ ανά κιλό. Κατά το προσφιλές Ελληνικό Εθιμο: «Ολα τα κιλά, όλα τα λεφτά», τα ζώα «παχαίνουν» εικονικά πριν από τον θάνατό τους!
• Επανένταξη. Δεν γνωρίζω τι προβλέπει ο νόμος στη Ρουμανία. Στην Ελλάδα πάντως προβλέπεται να αφήνονται στο φυσικό τους περιβάλλον, αρκεί να είναι σε απόσταση μεγαλύτερη από 500 μέτρα, από νοσοκομεία, σχολεία, αθλητικά κέντρα και πολλά άλλα. Ακτίνα 500 μέτρων σημαίνει διάμετρο ενός χιλιομέτρου! Δηλαδή, δύσκολα βρίσκεται κατάλληλο μέρος για την επανένταξή τους, οπότε προκύπτει η «τελική λύση».
• Χρήματα. Για να πάρετε μια ιδέα για τα χρήματα που διακινούνται στη διαχείριση των αδεσπότων, σας πληροφορώ ότι στη Ρουμανία διατέθηκαν 35 εκατομμύρια ευρώ μέσα σε 8 χρόνια! Δεν είναι και λίγα.
• Αποτέλεσμα. Παρά το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα έχουν θανατωθεί εκατομμύρια ζώων στη Ρουμανία, εντούτοις ο πληθυσμός τους διαρκώς αυξάνει. Το γιατί είναι εύκολο. Αποτελεί πηγή προσπορισμού στη μαφία των σκύλων, όπου το συμφέρον όλων των εμπλεκομένων είναι να υπάρχουν αδέσποτα για να εκμεταλλεύονται τους πόρους που διατίθενται για τη διαχείρισή τους.
• Ελλάδα. Ολα αυτά συμβαίνουν στη Ρουμανία, όπου η διαφθορά είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία. Στην Ελλάδα αποκλείεται να συμβούν παρόμοια πράγματα, γιατί εμείς είμαστε υπεράνω χρημάτων. Εκτός εάν δεν ζούμε σε «έναν όμορφο κόσμο, αγγελικά πλασμένο», όπως υποστήριξε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, και έτσι θα δημιουργήσουμε μια νέα βιομηχανία διαφθοράς με πρόσχημα την ευζωία των ζώων. Να τι θα πει ανάπτυξη την εποχή της Πρώτης Φοράς Αριστεράς. Θα αναπτυχθεί ο κλάδος του μπόγια και θα κονομάνε όλοι όσοι συμμετέχουν στο κύκλωμα εις βάρος των ανυπεράσπιστων ζώων!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.