«Στρατόπεδα», κομματισμός, ρηχότητα

«Στρατόπεδα», κομματισμός, ρηχότητα

1' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν φταίει η κρίση για τη χρεοκοπία της χώρας, τη γενική έκπτωση, τα φαινόμενα ακραίας αντιπαλότητας και διχασμού («εμείς» και οι «εχθροί», οι «άσπιλοι» και οι «μαύροι»). Φταίνε οι επιλογές της κυβέρνησης, το θολό τοπίο από τις συνεχείς αντιφάσεις της και την ταυτόχρονη διατήρηση πολλών ρόλων, τα τεχνάσματα σαλτιμπάγκου, η ταχυδακτυλουργία του ψεύδους. Φταίνε τα δίκτυα για το βόλεμα ημετέρων, η εξάρτηση από το κράτος-εργοδότη, η μικρή παραγωγικότητα. Ο ομιχλώδης πνευματικός χώρος, όπου κυριαρχεί ο λόγος των δημαγωγών.

Απλώς οι ανατροπές που έχει φέρει η κρίση στη ζωή των πολλών, αντί να καθαρίσουν το βλέμμα, τροφοδοτούν τη σύγχυση, την πόλωση. Βρίθει η δημόσια συζήτηση ηθικοπλαστικών αφηγήσεων που κατασκευάζουν μια εικόνα δήθεν κανονικότητας, ενώ η εμπεριστατωμένη κριτική, τα επιχειρήματα πνίγονται μέσα στην απερίσκεπτη απόρριψη αντίθετων θέσεων, τις πολιτικές ρητορείες που δεν γίνονται ποτέ πράξη, τους εύκολους χαρακτηρισμούς, την αλαζονική εμπάθεια, τις ποδοσφαιροποιημένες ατάκες εχθρότητας. Ενας δημόσιος λόγος γεμάτος αρνητικά φορτία, που αποκαλύπτει τον υψηλό βαθμό πολιτικής αποδιοργάνωσης. Κάποτε, μέσα από τον λόγο των πολιτικών, οι πολίτες κάπως κατανοούσαν την κατάσταση των πραγμάτων. Σήμερα, μέσα από τους πολιτικούς καβγάδες αποκτούν κακές συνήθειες και πλαστά διλήμματα. Η γλώσσα αποτελεί κοινωνικό υπερόπλο. Αν η σκέψη διαφθείρει τη γλώσσα, έγραφε ο Οργουελ, η γλώσσα διαφθείρει τη σκέψη. Η γλώσσα, όργανο συναινετικής επικοινωνίας, μπορεί να εξελιχθεί σε εργαλείο παραπλάνησης του δημόσιου αισθήματος. Δίνει λάθος «τόνο», μετακυλίοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια από την ουσία στα επιφαινόμενα. Από τα προβλήματα του τόπου, π.χ., στην προσωπική ζωή των πολιτικών.

Ετσι, οι γνώμες αναπτύσσονται στην επιφάνεια, εις βάρος κάθε ουσίας, κατασταλάζουν αβασάνιστα χωρίς κατάθεση κόπου και η κοινή συζήτηση υποβαθμίζεται σε πινγκ πονγκ κοινοτοπιών. Σαν κανείς να μην είναι ικανός να ζήσει εάν δεκατίσει τις προκατασκευασμένες θέσεις του. Ενα γάντζωμα στο τώρα, όχι των κοινών ζυμώσεων και της συμφιλίωσης αλλά της άρνησης, του μηδενισμού, χωρίς χαρά, χωρίς ταυτότητα, ένας αυτοπεριορισμός στο παρόν, χωρίς δυνάμεις για την επινόηση του μέλλοντος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή