«Οι ξένοι που συναντιούνται με τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα κατανόησης της ελληνικής πραγματικότητας. Δυσκολεύονται να σχηματίσουν εικόνα για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Πηγαίνουν στον πρωθυπουργό και τους λέει “είμαστε στον σωστό δρόμο, πάμε μια χαρά”. Μετά, επισκέπτονται τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους επισημαίνει ότι “τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά”». Αυτό σχολίαζε πριν από λίγες ημέρες Ελληνας του εξωτερικού, υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλης εταιρείας, που ζει εκτός Ελλάδας εδώ και είκοσι χρόνια, οπότε δεν γνωρίζει ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, διότι οι ξένοι ενδεχομένως να είχαν το ίδιο ή και μεγαλύτερο πρόβλημα κατανόησης, αν συνομιλούσαν ακόμη και με βουλευτές ίδιου κόμματος.
Δυσνόητο για τους έξω, απογοητευτικό για τους μέσα. Το πολιτικό σκηνικό της χώρας αυτήν την περίοδο δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον, καθώς περισσότερο από ποτέ άλλοτε, φαίνεται όχι μόνο να απουσιάζει το μίνιμουμ της συνεννόησης, αλλά να επικρατεί αλαλούμ. Ενα πολύ φρέσκο παράδειγμα είναι η προχθεσινή ονομαστική ψηφοφορία επί της διάταξης για τη δυνατότητα ομόφυλων ζευγαριών που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι παιδιών. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, εκτός από τους ΑΝΕΛ οι οποίοι εξαρχής είχαν εκφραστεί αρνητικά, αν και κάποιοι τελικά υπερψήφισαν, υπήρξαν διαφοροποιήσεις και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Στον βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Κατσίκη, ο οποίος είπε πως «η αγάπη στην παιδοφιλία είναι έγκλημα, γιατί να είναι διαφορετικό η αγάπη στην ομοφυλοφιλία;», ήταν άμεση η αντίδραση 16 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ από την ομάδα των «53», οι οποίοι ζητούν την παραπομπή του στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής για το ομοφοβικό παραλήρημά του.
Σωστή η κίνησή τους, ο ακραίος λόγος δεν πρέπει να μένει αναπάντητος, αλλά με τον κύριο Κατσίκη συγκυβερνούν. Και αν οι ίδιοι το ξεχνούν ή θέλουν να το ξεχάσουν, όλοι οι υπόλοιποι το θυμόμαστε.
Παραμένουμε στο θέμα. Στην αξιωματική αντιπολίτευση, συνέβη κάτι πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά. Η εισηγήτρια του κόμματος ψήφισε ενάντια στην κομματική γραμμή. Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να μην είχε επιβάλει κομματική πειθαρχία, αλλά η γραμμή ήταν «όχι», όπως και η ψήφος του. Η Κατερίνα Μάρκου αντιθέτως, η οποία είχε οριστεί εισηγήτρια του νομοσχεδίου, ψήφισε θετικά. Δυσαρμονία υπήρξε όμως και στο Κίνημα Αλλαγής, καθώς είναι νωπή ακόμη η αντιπαράθεση του Ευάγγελου Βενιζέλου, όταν ανακοίνωσε ότι θα υπερψηφίσει το νομοσχέδιο, με τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο.
Σε κάποιο βαθμό συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια στην ανακολουθία, στη δυσαρμονία, στην αμετροέπεια, στην αναξιοπιστία, αλλά ευτυχώς, για πολλά κρίσιμα ζητήματα, τον τελευταίο λόγο στο τέλος της ημέρας τον έχουν άλλοι. Η τρόικα, οι έξω, όχι εμείς. Το ανησυχητικό είναι τι θα συμβεί όταν βγούμε απ’ αυτήν την περιπέτεια, καθώς απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχουμε μάθει το πιο βασικό απ’ όλα: τη συνεννόηση.