Η παρέμβαση του Αριστοφάνη στο πλατωνικό «Συμπόσιο» είναι αντάξια και του κωμωδιογράφου και της αγάπης του Πλάτωνα γι’ αυτόν. Θρυλείται ότι, όταν πέθανε ο Πλάτων, στο προσκέφαλό του είχε μία από τις κωμωδίες του Αριστοφάνη. Ο λόγος περί έρωτος και ο Αριστοφάνης δίνει τη δική του εκδοχή. Είναι ο μύθος του «ανδρόγυνου», της πρώτης κατάστασης του ανθρωπίνου είδους που το αποτελούσαν κάτι πλάσματα σφαιρικά, σύνθεση δύο πλασμάτων στην πραγματικότητα. Αλλα απ’ αυτά ήσαν σύνθεση ανδρός με άνδρα, άλλα γυναικός με γυναίκα και άλλα άνδρα με γυναίκα. Επειδή ήσαν θρασύτατα και το είχαν πάρει πάνω τους, ο Ζευς αποφάσισε να τα βάλει στη θέση τους διχοτομώντας τα. Εκτοτε το ένα ήμισυ αναζητεί το έτερόν του και έτσι ο Αριστοφάνης στο «Συμπόσιο» ερμηνεύει τα διάφορα είδη έρωτος, τον ετεροφυλόφιλο, τον ομοφυλόφιλο μεταξύ ανδρών και μεταξύ γυναικών. Αυτά σε συνέχεια του κυριακάτικου σημειώματός μου περί αρσενικού και θηλυκού και της σημασίας που έχει η διάκριση στον πολιτισμό μας και τη δημιουργία. Ο Αριστοφάνης αποδέχεται ως φυσιολογική την ομοφυλοφιλία. Η αποδοχή της όμως δεν τον οδηγεί στην κατάργηση των ορίων ανάμεσα στα δύο φύλα.
Θα μου πείτε από τον 4ο αιώνα π.Χ., οπότε και έγραψε ο Πλάτων το «Συμπόσιό» του, ο Ανθρωπος έχει προοδεύσει. Ταξιδεύει στα άστρα, διαβάζει τα μυστικά του εγκεφάλου και, όπως με ενημέρωσε αναγνώστης, έχει ανακαλύψει, ή επινοήσει, την ύπαρξη όχι μόνον δύο φύλων, όπως ισχυριζόταν εν τη αγνοία του ο Πλάτων, αλλά τριάντα, όπως συνεπέρανε κοτζάμ επιστημονική επιτροπή της Αυστραλίας. Για του λόγου το αληθές, το λέει και η Wikipedia. Εννοείται πως ζήτησα συγγνώμη από τον αναγνώστη και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να σταματήσω να διαβάζω Πλάτωνα για να μη χάνω πολύτιμο χρόνο από την Wikipedia. Ενας χρήστης του Διαδικτύου ή ένας μαθητής του σημερινού γυμνασίου έχει περισσότερες πληροφορίες και από τον Πλάτωνα και από τον Κοπέρνικο και από τον Αϊνστάιν ακόμη. Αν δεν ξέρει τι να τις κάνει και απλώς τις παπαγαλίζει ως θρησκευτικές αλήθειες είναι άλλο θέμα. Η ενημέρωση είναι το όπιο των προοδευτικών.
Πολλές φορές έχω αναγκαστεί να δηλώσω Συντηρητικός, εκτός των άλλων για να διαχωρισθώ από τους οπιομανείς της προόδου. Οι ίδιοι αυτοί που έλεγαν ότι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού» έχουν δημιουργήσει ένα υποκατάστατο θρησκείας το οποίο αποτελείται από θέσφατα θέσεων και συμπεριφοράς. Αν τα παραβείς, σε στέλνουν στο πυρ το εξώτερον. Αν μη τι άλλο, οι παραδοσιακές θρησκείες έχουν δημιουργήσει και μεγάλη σκέψη και μεγάλη τέχνη που άντεξαν αιώνες. Αυτοί εδώ οι ταλαίπωροι που παπαγαλίζουν το πιο πρόσφατο σουξέ της pop σκέψης τι θέλουν από τη ζωή μας;