Εκνευρίστηκε ο άνθρωπος. Σωστότερα, έγινε έξαλλος. Η διοίκηση του οργανισμού που εποπτεύει είχε δείξει αμέλεια. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλης Αποστόλου είναι αυστηρός, δεν θα επέτρεπε καθυστερήσεις. Ηταν αποφασισμένος να κάνει το καθήκον του. Και το έκανε, ζητώντας τις παραιτήσεις της διοίκησης του ΕΛΓΟ, του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού «Δήμητρα», που δεν κατάφερε να υλοποιήσει πρόγραμμα 6,5 εκατ. ευρώ για την προβολή της ελληνικής φέτας.
Αυτή είναι η μυθολογία της προπαγάνδας. Η αλήθεια βρίσκεται πολύ μακριά από την εικόνα του αγωνιστή υπουργού που καρφώνει το τέρας της γραφειοκρατίας, σαν αναπαράσταση του Αϊ-Γιώργη που σκοτώνει τον δράκο.
Η αλήθεια είναι ότι για λόγους μόνιμης αδιαφορίας ή τεμπελιάς, η προστασία της φέτας δεν είναι ισχυρή όσο είναι άλλων εθνικών προϊόντων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.). Για παράδειγμα, η συμφωνία Ε.Ε. με τη Νότια Αφρική δεν προσφέρει στη φέτα την πλήρη προστασία που απολαμβάνουν 212 ευρωπαϊκά τυριά προστατευόμενης περιοχής ονομασίας. Βέβαια, η νοτιοαφρικανική φέτα πρέπει να αναφέρει στη συσκευασία αυτό που είναι: Παραγωγής Νοτίου Αφρικής, τυρί «τύπου φέτας». Και κάπως έτσι μας καθησύχασαν ότι θα ξεχωρίζει η δική μας, αυθεντική φέτα. Στην πραγματικότητα σε όλον τον κόσμο (ίσως και στην Ελλάδα…) κυκλοφορούν τυριά «feta style» ή «feta type», αλλά πουθενά δεν επιτρέπεται να παράγονται «Roquefort Style» ή «Parmigiano Regiano Type». Η περίφημη «μάχη της φέτας» χάθηκε στις συμφωνίες που υπέγραψε η Ε.Ε. με τρίτες χώρες (με τον Καναδά, τη Ν. Αφρική, τη Σιγκαπούρη κτλ.). Δεν πείσαμε για την ελληνικότητά της «φέτας μας» επειδή το ελληνικό γάλα δεν επαρκεί για την παραγωγή φέτας που δηλώναμε ως ελληνική. Τέλος πάντων, αποσπάσαμε το πρόγραμμα προβολής της αυθεντικής φέτας. Και χάνουμε τα κονδύλια επειδή κρατικός οργανισμός δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Γι’ αυτό έγινε έξαλλος ο υπουργός και ξέσπασε ζητώντας τις παραιτήσεις όσων δεν ολοκλήρωσαν το έργο τους και μάλιστα στην παράταση της προθεσμίας που είχαν ζητήσει από τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες. Στις 13 Μαΐου έληξε η προθεσμία, οι αρμόδιοι δεν πρόλαβαν, κι έπεσε στην κεφαλή τους η υπουργική οργή.
Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, είναι ότι πρόκειται για την τρίτη παράταση που εξασφάλισαν. Κανονικά η ανάδειξη του εκτελεστικού φορέα του έργου έπρεπε να γίνει τον Ιανουάριο του 2018. Δεν πρόλαβαν και πήραν παράταση έως τις 26 Μαρτίου. Δεν πρόλαβαν και ζήτησαν νέα παράταση έως τις 13 Απριλίου. Ούτε τότε πρόλαβαν και δόθηκε νέα παράταση έως τις 13 Μαΐου.
Ποια ήταν η σπουδαία δουλειά που δεν «πρόλαβαν» να κάνουν, τόσους μήνες; Δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν ποιος φορέας θα εκτελέσει το έργο! Δεν συμφωνούσαν σε ποιον θα δώσουν τα ευρωπαϊκά λεφτά. Ποιος θα διαχειριστεί 6,5 εκατ. ευρώ; Αυτό ήταν το δυσεπίλυτο πρόβλημα. Επιτέλους, ας τα έδιναν σε κάποιον αγωνιστή σύντροφο, στον ξάδελφο, σε οποιονδήποτε τέλος πάντων να προστατέψει τη μοναδική (ελληνική) φέτα. Δικαίως εκνευρίστηκε ο υπουργός. Και τώρα;
Μην ανησυχείτε. Ο υπουργός ετοιμάζεται να δώσει μία ακόμη εθνική μάχη. Θα πάρει και άλλη παράταση. Ελπίζουμε να συμφωνήσουν και στο κρίσιμο θέμα. Ποιος θα διαχειριστεί τα χρήματα. Αλλωστε, μόνον αυτό τους ενδιαφέρει.