Η ανοχή στον φασισμό της βίας

Η ανοχή στον φασισμό της βίας

4' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γ​​ράψαμε πολλά περί βίας τα προηγούμενα χρόνια, όταν έσπαγε στις πλατείες το αυγό του φιδιού. Θα τα επαναλάβουμε. Δεν ελπίζουμε ότι οι τραμπούκοι που ξυλοκόπησαν τον κ. Γιάννη Μπουτάρη θα τα διαβάσουν· το πιθανότερο είναι να μη γνωρίζουν ανάγνωση. Η παραχάραξη, όμως, της πρόσφατης ιστορίας που επιχειρούν οι ντουντούκες του ΣΥΡΙΖΑ –το εναρκτήριο λάκτισμα το έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός!– δεν σημαίνει απλώς εμμονή στα παλιά αμαρτήματα. Πρωτίστως, εξασφαλίζει τη διαιώνιση του φαινομένου. Η όψιμη και μερική (αναλόγως του σκοπού που εξυπηρετεί) καταδίκη του φαινομένου νομιμοποιεί κάθε βία. Ολες οι ομάδες ανθρώπων θεωρούν τον σκοπό που έχουν ιερό, είτε αυτός αφορά το προλεταριάτο, είτε το μνημόνιο, είτε το έθνος, είτε τον Ολυμπιακό. Το ζήτημα σε μια Δημοκρατία δεν είναι τι πιστεύει κάποιος, αλλά τα μέσα που χρησιμοποιεί για να το επιβάλει. Αν προσπαθεί να πείσει διά των επιχειρημάτων του ή επιχειρεί διά της βίας τη σιωπή όσων δεν συμφωνούν μαζί του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία εφευρέθηκε ως αντίδοτο στη βία. Οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι είναι καλύτερο να λύνουν τις διαφορές τους διά της πλειοψηφίας και όχι με γροθιές.

Στο πλαίσιο της διαστρέβλωσης της ιστορίας –και δη της πολύ σύγχρονης, αυτής που ζήσαμε να πάρει η ευχή!– το left.gr γράφει ότι «τα κανάλια έσπευσαν να οπτικοποιήσουν το πνεύμα της ανακοίνωσης της Ν.Δ. για πράξεις βίας και γεγονότα του παρελθόντος που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταδικάσει…». Τι ακριβώς έχει καταδικάσει; Την απόπειρα δολοφονίας διά εμπρησμού του σπιτιού ενός αστυνομικού και της οικογένειάς του στην Κερατέα, κατά τη θλιβερή περίοδο του «αντιμνημονιακού» αγώνα; Δεν έλεγε για εκείνες τις τρομοκρατικές πράξεις (επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, πυρπόληση περιπολικών και μηχανημάτων) ο κ. Αλέξης Τσίπρας ότι «η Κερατέα είναι η πόλη-σύμβολο για όλη την Ελλάδα…» (30.5.2012);

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν καταδίκαζε τις βίαιες επιθέσεις κατά πολιτικών του αντιπάλων, αλλά πολλάκις στελέχη του πρωτοστατούσαν σ’ αυτές. Να θυμηθούμε την αήθη επίθεση κατά του τότε υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό δύο στελεχών του ΠΑΣΟΚ; Ξεχνιέται η προτροπή υποψήφιας βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ για προπηλακισμό του κ. Γιώργου Παπανδρέου όταν τουίταρε πληροφορίες σε ποια ταβέρνα τρώει; Ποιος δεν θυμάται την επίθεση κατά του βουλευτή κ. Νίκου Τσώνη στη Λαμία, παρόντων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιος ξεχνά την επίθεση στο ΚΑΠΗ της Αργυρούπολης με πέτρες, γιαούρτια και αυγά (2.6.2011) κατά του κ. Γιώργου Πεταλωτή και την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο δεν έκανε λόγο για την επίθεση, αλλά αντιθέτως την υπερθεμάτιζε: «Ενορχηστρωμένη προσπάθεια του συστήματος ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσει κλίμα δυσφήμησης εις βάρος των αυθόρμητων κινητοποιήσεων των αγανακτισμένων πολιτών, αποδίδοντάς τις σε υποκινητές. Φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας ζητάει να μην περάσουν τα νέα μέτρα, αξιώνει να φύγει η κυβέρνηση (…) Στον κ. Πεταλωτή, του αφιερώνουμε τη φράση βουλευτή της παράταξής του: “Οι πρίγκιπες της κυβέρνησης, τους φτύνει ο κόσμος και νομίζουν ότι βρέχει”».

Ή μήπως δεν θυμόμαστε εκείνη την κατάπτυστη ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που βάφτισε «παρέλαση του λαού» τους ακροδεξιούς τραμπούκους που προπηλάκισαν τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια στις 26 Οκτωβρίου 2011, πάλι στη Θεσσαλονίκη; Μην εκπλαγούμε αν βρούμε νήματα που συνδέουν εκείνη την επίθεση με τον προπηλακισμό του δημάρχου, τον οποίο οψίμως και για μικροπολιτικούς λόγους κατήγγειλε στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός. «Χιλιάδες συμπολίτες μας εξέφρασαν την οργή τους για τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης, που υπηρετούν πιστά την τρόικα, λέγοντας σε όλα ΝΑΙ», διακήρυσσε το 2014 η Κ.Ε. του κυβερνώντος κόμματος. «Θα συνεχίσουμε στον δρόμο του αγώνα με την ελπίδα ή τη σιγουριά ότι πολύ σύντομα θα ζήσουμε μια ΝΕΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ…».

«Το δίκιο»

Το αυγό του φιδιού έσπασε. Προσπάθησαν πολλοί στη μεταπολίτευση να το επωάσουν, αλλά το κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ με την ανοχή και τη δικαιολόγηση της βίας, μετά το θλιβερό ξέσπασμα του 2008. Γράφαμε και παλιότερα πως «τα δύο άκρα δεν ταυτίζονται· δεν είναι ίδια η “Χρυσή Αυγή” με τον ΣΥΡΙΖΑ (ούτε καν με τις πιο “μαχητικές” του συνιστώσες). Είναι άλλη η αφετηρία της αριστερής ανομίας και βίας και είναι διαφορετικής υφής η ακροδεξιά βία που φτάνει μέχρι το μαχαίρωμα ανθρώπων. Το πρόβλημα είναι ότι η ακροδεξιά βία φαντάζει πολύ φυσική πια στα μάτια των πολιτών, αφού ήταν η ιδεολογικά κυρίαρχη Αριστερά που διάβρωσε το πλαίσιο νομιμότητας.

Η αριστερή βία δεν γέννησε την ακροδεξιά, αλλά τη βοήθησε πάρα πολύ στην κοινωνική της νομιμοποίηση. Οταν ένας λαός έχει διδαχθεί επί έτη ότι δεν είναι κακό να συγκρούεσαι με τους αστυνομικούς για ένα ΧΥΤΑ, τότε θεωρεί πολύ φυσική τη σύγκρουση της “Χρυσής Αυγής” για το κέντρο μεταναστών στην Κόρινθο. Οταν στο όνομα “ανώτερων ιδανικών” παρεμποδίζεται “δυναμικά” η ομιλία π.χ. ενός “αντικομμουνιστή”, ο πολίτης θα θεωρήσει πολύ φυσικό να παρεμποδιστεί η θεατρική παράσταση ενός “άθεου”. Οταν σ’ αυτή τη χώρα υπήρξε τόση ανοχή για τις δολοφονίες 27 ανθρώπων, είναι επόμενο να υπάρξει ανοχή για τις “εκκαθαριστικές επιχειρήσεις” της “Χρυσής Αυγής”. Οταν οι πολίτες μαθαίνουν να “παίρνουν το δίκιο στα χέρια τους” στην Κερατέα –αυτό που ο κ. Αλέξης Τσίπρας ονόμασε “πρότυπο αντιμνημονιακού αγώνα”– κάποιοι άλλοι πολίτες θα πάρουν επίσης το “δίκιο στα χέρια τους” κυνηγώντας τους μετανάστες της γειτονιάς τους. Η ανοχή στη βία γέννησε ανοχή στην ακροδεξιά βία. Η αθώωση της ακροαριστερής βίας, με περίτεχνα πνευματικά στραμπουλήγματα, χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να αθωωθεί η ακροδεξιά βία, ακόμη κι αν το επιχείρημα δεν είναι τόσο περίτεχνο…». («Η ιδεολογική συνιστώσα της βίας». Συλλογικό έργο, «Βία» εκδ. Πόλις, 2012)

Τώρα τα πράγματα εκτραχύνονται. «Κάποια στιγμή αυτή η κοινωνία, με πρώτους τους φορείς συλλογικής της έκφρασης όπως είναι τα κόμματα, πρέπει να αντιδράσει», γράφαμε στις 18.9.2013. «Δεν έχουμε απλώς πρόβλημα βίας, έχουμε πρόβλημα ανοχής στη βία που επιτρέπει σε διάφορους να ασκούν βία. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά: δεν υπάρχει καλή και κακή βία, δεν υπάρχει καν δικαιολογημένη βία πλην της καθαρής αυτοάμυνας. Οταν η κοινωνία αρχίσει να φρικιά στις πράξεις βίας (ή και στην προτροπή της) θα αρχίσει να φρικιά και με τη Χρυσή Αυγή. Αν όμως στο φαντασιακό των πολιτών παραμείνει εντυπωμένη η άποψη ότι “η βία μπορεί να φέρει αποτελέσματα”, θα την ψηφίζει ως πιο “αποτελεσματική”»…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή