Οι μέρες αβεβαιότητας που πέρασαν η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ευρώ με τη χρεοκοπία και τη διάσωση της Ελλάδας το 2010-12 και τα απερίγραπτα νταούλια Τσίπρα – Βαρουφάκη το 2015 αναβιώνουν και πάλι με την κυβερνητική αστάθεια πέντε αστέρων στην Ιταλία. Πόσο μάλλον που η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα – δηλαδή το 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Είναι η τρίτη οικονομία της Ευρώπης, σχεδόν 10 φορές μεγαλύτερη της ελληνικής, και με δημόσιο χρέος επταπλάσιο από αυτό της Ελλάδας, φτάνει τα 2,4 τρισ. ευρώ, μεγάλο μέρος του οποίου –σχεδόν 26%– προς ευρωπαϊκές τράπεζες.
Εύλογη συνέπεια της αλλοπρόσαλλης αυτής πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία –που μπορεί να χειροτερέψει εάν και οι νέες εκλογές αναδείξουν ενισχυμένα τα αντιευρωπαϊκά κόμματα– είναι η έντονη νευρικότητα στις διεθνείς αγορές, με παράπλευρες απώλειες και στις οικονομικά ανίσχυρες χώρες της Ευρωζώνης – τα τελευταία 24ωρα υπήρξε άλμα στις τιμές των ιταλικών και ελληνικών ομολόγων.
Μια κατάρρευση των ιταλικών τραπεζών, όμως, είτε με τη μαζική εκροή κεφαλαίων προεκλογικά (α λα Ελλάδα) είτε με την αδυναμία της χώρας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της την επόμενη μέρα, μπορεί να τινάξει στον αέρα όλη την Ευρώπη. Και άρα υποχρεώνει τις πολιτικές ηγεσίες των υπόλοιπων χωρών-μελών να «κουμπώνονται» και να προετοιμάζονται για το χειρότερο δυνατό σενάριο.
Συμπέρασμα: Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, οι ελπίδες της κυβέρνησης Τσίπρα για μια ανέφελη έξοδο στις αγορές τον Αύγουστο του 2018 και μια γενναιόδωρη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους από τους Γερμανούς φαίνεται να εξανεμίζονται. Είναι σχεδόν απίθανο οι δανειστές της χώρας να υπάρξουν γαλαντόμοι προς την Ελλάδα όταν βλέπουν χειρότερες μέρες να έρχονται.
Και είναι επικίνδυνο για τη χώρα, κάτω από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, η κυβέρνηση Τσίπρα να συνεχίσει να επιμένει –για επικοινωνιακούς και ψηφοθηρικούς καθαρά λόγους– στην άρνησή της να δεχθεί μια προληπτική γραμμή στήριξης που θα διασφάλιζε την Ελλάδα από μια κερδοσκοπική επίθεση κατά των ελληνικών ομολόγων. Με άλλα λόγια, δεν αποκλείεται, αν η κυβέρνηση παραμείνει ανένδοτη στα πολιτικά παιχνίδια της, να έχουμε ακόμη μία επανάληψη του 2015: η δίψα του ΣΥΡΙΖΑ για εξουσία να οδηγήσει τη χώρα σε αδυναμία δανεισμού λόγω υψηλών επιτοκίων, με άμεση συνέπεια την ανάγκη υπογραφής νέου μνημονίου ή ακόμη και έξοδο από το ευρώ. Χωρίς, όμως, αυτή τη φορά δυνατότητα κωλοτούμπας κατόπιν εορτής.