Παρακολουθώντας τη συζήτηση για το «σχέδιο» ολιστικής στρατηγικής, οι πολίτες αντιλήφθηκαν ότι δεν υπάρχουν προτάσεις για την αντιμετώπιση των καθημερινών τους προβλημάτων – ιδιαίτερα τη μεγάλη φορολογία και τις υπερβολικές ασφαλιστικές εισφορές.
Eνας συνάδελφός μου μηχανικός, που ασχολείται με ιδιωτικά έργα, έψαξε να βρει κάποιες απαντήσεις για την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς που αντιμετωπίζει καθημερινά. Δεν βρήκε τίποτα. Προσπάθησε να βρει κίνητρα για νέες ιδιωτικές επενδύσεις και δεν εντόπισε κάτι. Eνας άλλος που έχει μία μεσαία νοικοκυρεμένη εταιρεία που εκτελεί δημόσια έργα, μου μετέφερε την άποψή του ότι μόλις τελειώσει το τρέχον ΕΣΠΑ θα πρέπει να κλείσει την εταιρεία, αφού δεν προβλέπεται η εξεύρεση χρηματοδότησης για επόμενα έργα.
Το σχέδιο περιλαμβάνει πάρα πολλούς αριθμούς (δείκτες, ποσοστά, ποσά) για την περίοδο της τελευταίας δεκαετίας και μία εκτεταμένη έκθεση ιδεών με αρκετά όνειρα και ευχές. Θα πει κάποιος υποστηρικτής του ότι ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να είναι τόσο αναλυτικό, ώστε να προσδιορίζει ακριβείς λύσεις στα παραπάνω προβλήματα. Αυτό είναι κατανοητό, αλλά δεν είναι αντιληπτό γιατί δεν ήταν δυνατόν να αναφέρονται επιγραμματικά πρoτάσεις όπως:
• Μείωση του εταιρικού φόρου στο 20%.
• Φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων 0-25%.
• Προκαταβολή φόρου 30%.
• Φόρος μερίσματος 5%.
• Ασφαλιστικές εισφορές κλάδου σύνταξης 15%.
• Πλαφόν συνόλου φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων 50%.
• Εφαρμογή ολοκληρωμένου ηλεκτρονικού συστήματος αδειοδοτήσεων δόμησης και λειτουργίας εντός του 2019.
• Ηλεκτρονική Τράπεζα Γης.
• Λειτουργία ενιαίου ψηφιακού χάρτη του συνόλου των γεωχωρικών δεδομένων που απαιτούνται για την αδειοδότηση εντός του 2020.
• Στρατηγικός σχεδιασμός των έργων υποδομής εντός του 2018.
• Νέο χρηματοδοτικό εργαλείο για πράσινα έργα υποδομής με χρήση των διαθεσίμων από τα αυθαίρετα του Πράσινου Ταμείου ως εγγύηση.
Αν ένα σχέδιο στρατηγικής για την ανάπτυξη περιείχε προτάσεις όπως οι παραπάνω, τότε ο πολίτης θα έβρισκε το σχέδιο πειστικό. Σε αυτό που παρουσιάστηκε δυστυχώς δεν βρήκε κάτι χειροπιαστό. Προκύπτουν πολλά ερωτήματα: Μήπως οι κυβερνώντες δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα των πολιτών, είτε επειδή δεν τους απασχολούν είτε επειδή έχουν χάσει την επαφή με την κοινωνία; Μήπως δεν μπορούν να σκεφθούν λύσεις για τα προβλήματα λόγω έλλειψης γνώσης; Μα ακόμη κι αν ισχύει αυτό, υπάρχουν επιμελητήρια, κοινωνικοί και άλλοι φορείς που προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις, όπως αυτές που προανέφερα.
Μήπως το σχέδιο είναι γενικό, γιατί δεν θέλουν να δεσμευθούν για συγκεκριμένες προτάσεις; Βλέποντας τέτοια σχέδια για την ανάπτυξη και τέτοιες συζητήσεις στη Βουλή όπως αυτή που το αφορούσε, οι πολίτες απογοητεύονται. Συμπεραίνουν ότι όσοι κυβερνούν, είτε ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα εντελώς διαφορετική από αυτή που οι ίδιοι ζουν είτε παρουσιάζουν εσκεμμένα μία τέτοια πραγματικότητα θέλοντας να τους παραπλανήσουν.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα όχι παραθέτοντας απλώς δείκτες και ποσοστά-στόχους ανάπτυξης, αλλά με συγκεκριμένες πρακτικές λύσεις. Δεν χρειάζεται ούτε καν να τις σκεφθεί, αφού τις έχουν σκεφθεί ήδη θεσμικοί φορείς – και πολλές από αυτές έχουν μηδενικό κόστος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γίνουν κάποιες νομοθετικές ρυθμίσεις, να εκδοθούν κάποιες υπουργικές αποφάσεις, ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις να μπουν κάποιες υπογραφές σε έγγραφα που μένουν σε συρτάρια.
Δυστυχώς, κουράστηκαν οι πολίτες να ακούν θεωρητικές προσεγγίσεις. Απαιτούν έργα. Γιατί η ανάπτυξη, πέρα από δίκαιη, πρέπει πρωτίστως να είναι αληθινή.
* Ο κ. Γιώργος Στασινός είναι πρόεδρος του ΤΕΕ.