Σοβαρά; Συνωμότησαν τρία σύμπαντα, το δικό μας δηλαδή και δύο παράλληλά του, για να θρονιαστείς -επικίνδυνα απαράσκευος- σε ένα υπουργείο έτσι κι αλλιώς κρίσιμο, και στην τωρινή περίσταση κρισιμότατο, κι εσύ, φουσκωμένος από τον αέρα μεγαλείου που σου δάνεισαν, μπερδεύεις τα χωρικά ύδατα με την ΑΟΖ; Αντί να φιλοτιμηθείς, να στρωθείς στο διάβασμα βρε αδερφέ, έστω και στα μισά του βίου σου, να αποστηθίσεις τα βασικά, εσύ παραμένεις καθηλωμένος στο πιο πρωτόγονο στάδιο του ναρκισσισμού, όπου ο άνθρωπος νανουρίζεται ακούγοντας τα ίδια του τα λόγια και βυθίζεται σε όνειρα δόξας;
Ωστε «είμαστε σε μια στιγμή της ιστορίας του έθνους που η πατρίδα μας μεγαλώνει», κ. Πάνο Καμμένο, και μάλιστα όχι συμβολικά, αλλά πρακτικά, γεωγραφικά; Μήπως έχετε πέσει σε λάθος, στρατάρχα μας, και πιστεύετε ότι οι πικροδάφνες στις εθνικές οδούς είναι εκεί για έναν και μόνο προορισμό: για να τις κόψει η Ιστορία ιδιοχείρως και να τις αποθέσει σεβαστικά στην εν συγχύσει κεφαλή σας; Και τον πρωθυπουργό που σας επέλεξε, ίσως επειδή διάβαζε πολύ Κοέλιο, τον είχατε ενημερώσει γι’ αυτό το «μεγάλωμα της πατρίδας» ή του το φυλάγατε σαν έκπληξη;
Σοβαρά; Σε έχει επιλέξει ο αρχηγός του κόμματός σου για να στελεχώσεις τη σκιώδη κυβέρνηση, σε έχει ορίσει υπεύθυνο του τομέα κοινοβουλευτικού έργου του υπουργείου Εξωτερικών, κι εσύ το μόνο που βρίσκεις να πεις για όσα συνέβησαν στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στην Αθήνα το πανάρχαιο 1977, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, είναι ότι «δεν ξέρεις τι συνέβη», γιατί «τότε ήσουν πάρα πολύ μικρός»; Εσύ, πολιτικός επιστήμονας, διπλωμάτης, που έχεις διατελέσει τομεάρχης Εξωτερικών αλλά και εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, εσύ, που είσαι σίγουρος ότι αύριο-μεθαύριο, μόλις το κόμμα σου επιστρέψει στην εξουσία, θα ηγηθείς του υπουργείου Εξωτερικών, άλλο άλλοθι από την ηλικία σου δεν μπορούσες να σκεφθείς για να ξεγλιστρήσεις;
Δεν σας ρώτησαν για την κατά Χάιζενμπεργκ αρχή της απροσδιοριστίας, κ. Γιώργο Κουμουτσάκο, ούτε για τους ρυθμούς της αρχαίας αγγειογραφίας. Για θέμα της δουλειάς σας σάς ρώτησαν, του πεδίου σας, της ειδικότητάς σας – και του μελλοντικού υπουργικού χαρτοφυλακίου σας. Και μάλιστα, για θέμα σοβαρό. Τίποτε άλλο, ευφυέστερο και ειλικρινέστερο, δεν πέρασε απ’ το μυαλό σας; Και καλά, δεν έτυχε ποτέ στο λύκειο, στο πανεπιστήμιο, στην παρέα σας, να μιλήσετε για τα προ της γεννήσεως ή της ενηλικιώσεώς σας συμβάντα; Με εσάς αρχίζει η Ιστορία;