Η υποδοχή της νέας κυβέρνησης της Ισπανίας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διεθνώς είναι ενδεικτική για το πού βρίσκεται ο κόσμος σήμερα.
Ετσι, ο σοσιαλιστής διάδοχος του Μαριάνο Ραχόι δεν είναι απλά «ωραίος» αλλά και ένας πολιτικός «ανοικτός στα μηνύματα των καιρών». Η σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου έκανε αμέσως πάταγο: οι γυναίκες υπερτερούν των ανδρών (11 έναντι 6). Μάλιστα, υπογραμμίζεται θετικά και ο σεξουαλικός προσανατολισμός δύο μελών της νέας ισπανικής κυβέρνησης.
Ελάχιστη σημασία έχει αν ο Πέδρο Σάντσεθ είναι επικεφαλής μιας κυβέρνησης μειοψηφίας. Η παραγωγή πολιτικής στο σύμπαν των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έρχεται πάντα δεύτερη, αλλά αν κρίνουμε από τα εκλογικά αποτελέσματα ανά τον κόσμο οι πολίτες φαίνονται μάλλον απρόθυμοι να επιβραβεύσουν πολιτικούς που δείχνουν προτίμηση στις επικοινωνιακές πιρουέτες.
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος το 2014 εντυπωσίασε με τη σύνθεση της δεύτερης κυβέρνησής του όπου για πρώτη φορά άντρες και γυναίκες μοιράζονταν απολύτως τις υπουργικές ευθύνες (8 – 8). Για την ιστορία ο Φρανσουά Ολάντ δεν έθεσε εκ νέου υποψηφιότητα για το προεδρικό αξίωμα.
Ακολούθησε ένας άλλος «μάγος» της πολιτικής επικοινωνίας, ο πρωθυπουργός του Καναδά Τζάστιν Τριντό, ο οποίος για πρώτη φορά στα χρονικά της μεγάλης του χώρας σχημάτισε κυβέρνηση όπου ο αριθμός των γυναικών υπουργών ήταν επίσης ίσος με των ανδρών συναδέλφων τους. Τώρα ο Σάντσεθ έρχεται να σηκώσει όλο το χαρτί από το τραπέζι.
Στα καθ’ ημάς δεν είχαμε ποτέ κάτι τόσο «εξωτικό», όσο ομοφυλόφιλους υπουργούς επομένως όλο το βάρος των εκάστοτε συμβολισμών πέφτει μοιραία στην παρουσία των γυναικών. Θα θυμάστε το κλίμα συγκρατημένου ενθουσιασμού κατά την ορκωμοσία της κυβέρνησης του Γιώργου Α. Παπανδρέου το 2009, όταν εκατομμύρια Ελληνες παρακολουθούσαν με προσδοκία πολλά νέα και άφθαρτα πρόσωπα να αναλαμβάνουν σημαντικά υπουργεία (ανάμεσά τους ένας ασυνήθιστα υψηλός αριθμός γυναικών). Τελικά η θητεία της κυβέρνησης Παπανδρέου αποδείχθηκε μία από τις πλέον βραχύβιες στην ιστορία της Μεταπολίτευσης (25 μήνες).