Υπερασπιστής του φιλελευθερισμού και δη των επιχειρηματιών ο υπουργός Επικρατείας κ. Χριστόφορος Βερναρδάκης; Κι όμως! Ο ΣΥΡΙΖΑϊκός μύλος όλα τ’ αλέθει. Εσχάτως δε και λόγω του πανικού τους κάνει πολύ θόρυβο. Ετσι, στην ποδιά του κ. Κωνσταντίνου Μίχαλου σφάζονται παλικάρια (από τον κ. Δημήτρη Παπαδημούλη μέχρι τον κ. Ευάγγελο Αντώναρο)· η «Αυγή» έκανε πρωτοσέλιδη την είδηση της διαγραφής του από τη Ν.Δ.· η «Εφημερίδα των Συντακτών» τον είχε να ποζάρει καμαρωτός στην κορυφή της πρώτης σελίδας, κρύβοντας μάλιστα ένα μικρό μέρος του λογότυπού της. Τέτοιες αριστερές δόξες…
Η διαγραφή του προέδρου του ΕΒΕΑ από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έφερε μεγάλη αναταραχή στην κυβέρνηση. Ασχολήθηκαν με αυτή περισσότερο από ό,τι τα στελέχη και οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας. Λογικό, διότι έτσι βρήκαν έδαφος να κάνουν αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση κι όπως όλοι γνωρίζουμε είναι αποτελεσματικότεροι στην αντιπολίτευση από το να κυβερνούν.
Υπάρχει, όμως, και ένας δεύτερος λόγος. Ο κ. Μίχαλος πολιτικώς ανήκει στην Αριστερά που δεν λέει το όνομά της. Υπήρξε αντιμνημονιακός κατά τα πρώτα μνημόνια και οπαδός τής… ομοιοπαθητικής οικονομικής θεωρίας. Διακήρυξε ότι η κρίση (που δημιουργήθηκε από τα θηριώδη ελλείμματα) μπορεί να θεραπευθεί με ακόμη μεγαλύτερα ελλείμματα, ρίχνοντας λεφτά στην αγορά. Δεν τα είχαμε, αλλά πάντα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Ηταν ενάντια στη γραφειοκρατία του Δημοσίου που πνίγει τις επιχειρήσεις, αλλά όχι σε αυτή που συντηρεί με υποχρεωτικές εισφορές το μαγαζί στο οποίο προεδρεύει. Οταν ετέθη το ζήτημα της κατάργησης της υποχρεωτικής συνδρομής, δήλωνε ότι «δεν μπορεί να θεωρηθεί μέτρο προς την κατεύθυνση της βελτίωσης του επιχειρηματικού κλίματος η αρπαγή αρμοδιοτήτων από τα Επιμελητήρια (…) δεν μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστικό μέτρο η κατάργηση της εισφοράς των επιχειρήσεων στα Επιμελητήρια…» (27.01.2012). Οι εισφορές έλεγε ο κ. Μίχαλος είναι μικρές, 40-420 ευρώ ανά επιχείρηση, αλλά σε μια εποχή οικονομικής καχεξίας το ΕΒΕΑ έδινε από την υποχρεωτική φορολογία των επιχειρήσεων «700.000 ευρώ για αποζημιώσεις των μελών που συμμετείχαν σε διάφορες επιτροπές, 600.000 ευρώ σε εκδόσεις, 300.000 για αποζημίωση της εφορευτικής επιτροπής κ.ά.» («Καθημερινή», 8.2.2012). Κι όλα αυτά όταν οι μικροεπιχειρηματίες δεν έχουν υγειονομική περίθαλψη, διότι αδυνατούν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές.
Είναι, λοιπόν, να μην κλαίνε και να μην οδύρονται στον ΣΥΡΙΖΑ για την κακοτυχία ενός τέτοιου συντρόφου τους; Ενός ανθρώπου που μετείχε στο καραγκιόζ μπερντέ που έστησαν για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ενός στελέχους της Ν.Δ. που θεωρεί καταστροφικές τις εκλογές τις οποίες θα χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ;