Ο πρωτογονισμός της Αριστεράς

Ο πρωτογονισμός της Αριστεράς

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Πριν από μερικά χρόνια, η Κερατέα, κωμόπολη των Μεσογείων, ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Οι κάτοικοί της είχαν εξεγερθεί για να αποτρέψουν τη δημιουργία ΧΥΤΥ που θα λύτρωνε το Λεκανοπέδιο των πέντε εκατομμυρίων από το αίσχος των χωματερών. Ναι, ναι, αυτές που ακόμη και σήμερα μπουκώνουν, με αποτέλεσμα η πρωτεύουσα να πνίγεται στο σκουπίδι. Οδοφράγματα, ορύγματα εις τας οδούς, κοκτέιλ μολότοφ, χημικά, όλο το ρεπερτόριο της εξέγερσης ήταν εκεί. Θεωρούσαν ότι έτσι θα υποβαθμιζόταν το αρχιτεκτονικό κάλλος της περιοχής τους –είναι γνωστή η αισθητική της περιοχής– άρα η αξία της ιδιοκτησίας τους. Επίδοξη περιφερειάρχης τότε η κ. Δούρου, εκπροσωπώντας τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ, το έπαιζε Πασιονάρια στα νιάτα της. Ηταν δημοκρατικό δικαίωμα των κατοίκων να μη θέλουν τον ΧΥΤΥ. Πριν από περίπου ένα μήνα οι κάτοικοι της Μυτιλήνης ξεσηκώθηκαν για να απελευθερώσουν την κεντρική πλατεία της πόλης τους, την οποίαν είχαν καταλάβει μετανάστες που δεν άντεχαν άλλο να ζουν στην ανθρώπινη χωματερή της Μόριας. Οι κάτοικοι διεκδικούσαν την ασφάλειά τους και την κανονικότητα της ζωής τους. Οι ίδιοι αριστεροί έσπευσαν να τους χαρακτηρίσουν φασίστες, ακροδεξιούς, χρυσαυγίτες. Ερώτηση κρίσεως: γιατί είχαν δίκιο οι κάτοικοι της Κερατέας, ενώ δεν έχουν δίκιο οι κάτοικοι της Μυτιλήνης; Διότι για την Αριστερά τα δημοκρατικά δικαιώματα παύουν να ισχύουν εκεί όπου τελειώνει η Αριστερά.

Διάβασα στο τελευταίο τεύχος του Nouvel Obs συνέντευξη του φιλόσοφου Marcel Gauchet, στην οποία προσπαθεί να εξηγήσει για ποιο λόγο το μεταναστευτικό θίγει βασικές αξίες της δυτικής κοινωνίας. «Αφού οι δημοκρατίες μας στηρίζονται στην ελεύθερη κυκλοφορία, έχουν δικαίωμα και οι μετανάστες να εγκατασταθούν όπου θέλουν αδιαφορώντας για τις πολιτικές κοινότητες που θα τους υποδεχθούν; Κι αν αυτές οι πολιτικές κοινότητες το αρνούνται, τότε πού πάει η αρχή ότι στις δημοκρατίες ο λαός είναι κυρίαρχος;» Είναι πρόβλημα υπαρξιακό για τις δημοκρατίες μας; Ναι, στον βαθμό που κάποιος παίρνει στα σοβαρά τους δημοκρατικούς θεσμούς και θεωρεί ότι η λειτουργία τους υπερτερεί της οποιασδήποτε ιδεολογίας ή πολιτικής. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να φωνάζει τη λέξη «φασίστας» ανά τρίλεπτο, αναρωτιέμαι όμως τι θα έλεγε αν του ζητούσε κάποιος να ορίσει τη δημοκρατία.

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα τραγικό δίλημμα. Και ο πρωτογονισμός της δικής μας Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς συμπεριλαμβανομένης και των σαμαριτών του Ποταμιού, δεν είναι παρά η αφελής εκδοχή των ευρωπαϊκών ελίτ. Τα τραγικά διλήμματα, από αρχαιοτάτων χρόνων, απαιτούν διανοητική ενέργεια και θάρρος που λείπουν από τη σημερινή Ευρώπη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή