Τη Δευτέρα 9 Ιουλίου, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα ορκιστεί ως νέος πρόεδρος της Τουρκίας με εξουσίες αδιανόητες για οποιονδήποτε προκάτοχό του τα τελευταία 80 χρόνια. Προτού αναχωρήσει για τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, θα κάνει και τα πρώτα ταξίδια του στο εξωτερικό: Στο Αζερμπαϊτζάν και στα Κατεχόμενα. Στην πρώτη περίπτωση ο Ερντογάν θα επισκεφθεί το «αδελφό» έθνος των Αζέρων Τούρκων. Στη δεύτερη, θα επισκεφθεί μια περιοχή που παράνομα έχει αποσχισθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία το 1974 και διατηρείται εν ζωή μόνο και μόνο λόγω του κατοχικού τουρκικού στρατού και της πλήρους εξάρτησης από την Αγκυρα. Η επίσκεψη του Ερντογάν στην Κύπρο θα ήταν απλά εθιμοτυπική, αν δεν συνδεόταν άμεσα με το ενεργειακό σκάκι στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι Τούρκοι έχουν απειλήσει με «έξοδο» του «Φατίχ», του πλωτού γεωτρύπανου που βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες στο λιμάνι της Αττάλειας, στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην Αθήνα, στη Λευκωσία, αλλά και στις πρωτεύουσες των χωρών που έχουν συμφέροντα στην περιοχή (ΗΠΑ, Γαλλία και Ιταλία), το γεωγραφικό πλάτος που θα επιλέξουν οι Τούρκοι για να «τρυπήσουν» τον βυθό αποτελεί πρακτικά την απόσταση από την ομαλότητα προς την κρίση. Αν και οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις, με προεξάρχουσα την Ουάσιγκτον, προσπαθούν να διατηρήσουν την Τουρκία σε τροχιά σύνδεσης με τη Δύση, υπάρχουν ορισμένα δείγματα τα οποία δείχνουν ότι η πορεία της Αγκυρας είναι προδιαγεγραμμένη. Μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκε η περαιτέρω ενεργειακή σύνδεση της Τουρκίας με τη Ρωσία. Αλλωστε, η πολιτική παρέμβασης της Αγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ δεν εξυπηρετεί περισσότερο κανέναν άλλο, παρά τη Μόσχα, η οποία δεν βλέπει με θετικό μάτι τη δημιουργία ενός ακόμη ανταγωνιστικού δυτικού κονσόρτσιουμ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πέρα, όμως, από τη γεωπολιτική κατάσταση, εκείνο που αυξάνει την ανησυχία είναι η σταδιακή διάχυση ενός μοντέλου κοινωνίας, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αστική κουλτούρα που, παρότι ήταν μειοψηφική, χαρακτήριζε τις ελίτ της γειτονικής χώρας. Οι εκπρόσωποι αυτής της κουλτούρας φυλλορροούν. Πολλοί μετανάστευσαν, άλλοι παραμένουν σιωπηλοί, ελπίζοντας σε μια καλύτερη ημέρα. Τι πρόκειται, λοιπόν, να προκύψει από μια κοινωνία η οποία ποδηγετείται από ισλαμιστές; Μπορεί η Ελλάδα να επαναπαύεται στο αναξιόπιστο, όπως αποδεικνύεται, αφήγημα ότι η Τουρκία του Ερντογάν δεν έχει προβεί σε θερμό επεισόδιο; Ερωτήσεις υπάρχουν πολλές. Απαντήσεις;