Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία. Η Γαλλία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου και, πέραν των άλλων όλων, θα εισπράξει και 32,5 εκατομμύρια ευρώ από τη FIFA, ενώ η χαμένη Κροατία θα πάρει μόνο 24 εκατομμύρια ευρώ. Μου αρέσει το καλό ποδόσφαιρο. Παρακολουθώ το Champions League, το Euro και το Mundial. Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που έζησα από την τηλεόραση πάει πολύ πίσω, στο μακρινό 1966, όταν έκανα μεταπτυχιακό στην Αγγλία. Ολος ο κόσμος τότε περίμενε να δει το «μαύρο διαμάντι», τον Pele της Βραζιλίας, ο οποίος τέσσερα χρόνια πριν είχε εντυπωσιάσει τους φιλάθλους με τις δεξιότητές τους. Τι κρίμα όμως! Στο πρώτο παιχνίδι της Βραζιλίας με τη Βουλγαρία, ο Pele βγήκε knock out από αντιαθλητικό κτύπημα, και παρόλο που κέρδισε η Βραζιλία 2-0, έχασε στα υπόλοιπα δύο παιχνίδια και έτσι δεν πέρασε από τους ομίλους. Θυμήθηκα το Mundial του 1966 γιατί και τότε η ασήμαντη Κορέα νίκησε την πανίσχυρη Ιταλία και την απέκλεισε, όπως έγινε και φέτος στο Mundial της Ρωσίας όπου και πάλι η ασήμαντη (ποδοσφαιρικά) Κορέα απέκλεισε την πανίσχυρη Γερμανία, η οποία ήταν πρωταθλήτρια κόσμου στο προηγούμενο Mundial του 2014.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 έμεινε στην Ιστορία για κυρίως δύο λόγους. Πρώτα, γιατί στις 20 Μαρτίου 1966, μήνες πριν από την έναρξη των αγώνων, κλάπηκε το ολόχρυσο τρόπαιο Jules Rimet που δίνεται στον νικητή. Είναι όμως εκπληκτικό ότι μερικές ημέρες μετά, στις 27 Μαρτίου 1966, ένα χαριτωμένο σκυλάκι, ο Pickles, κάνοντας τη βόλτα του με το αφεντικό του, ανακάλυψε το Παγκόσμιο Κύπελλο μέσα σε κάτι θάμνους και έτσι κέρδισε ένα Ασημένιο Μετάλλιο! Το δεύτερο περιστατικό που έμεινε στην Ιστορία αφορά τον τελικό μεταξύ Αγγλίας και Γερμανίας. Οι Γερμανοί ισοφάρισαν στο 89΄, ένα λεπτό πριν από τη λήξη, και έτσι το παιχνίδι πήγε στην παράταση! Εκεί έγινε η φάση του αιώνα, η οποία ακόμα συζητείται. Ο Jeff Hurst σούταρε, η μπάλα κτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι και έσκασε στο χορτάρι. Ο Ελβετός διαιτητής συμβουλεύτηκε τον Ρώσο επόπτη γραμμών και κατακύρωσε το γκολ. Οι Γερμανοί ποτέ δεν δέχτηκαν ότι η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή του τέρματος. Εχουν γίνει αναλύσεις και αναλύσεις για την επίμαχη φάση, αλλά οι αμφιβολίες ακόμα υπάρχουν. Τελικά η Αγγλία νίκησε 4-2 και κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ελάτε τώρα να δούμε το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο από μια άλλη σκοπιά, η οποία δεν αναδείχθηκε επαρκώς από τον πολιτικό αλλά και τον αθλητικό Τύπο.
Ασφάλεια: Ευτυχώς, το Mundial τελείωσε χωρίς κανένα τρομοκρατικό κτύπημα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε τις απειλές του ISIS ότι θα αιματοκυλούσε τη Ρωσία. Απειλούσαν συγκεκριμένα τα προβεβλημένα είδωλα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, τον Ronaldo και τον Messi. Πώς τα κατάφεραν οι Ρώσοι; Οσοι παρακολουθήσατε έστω και έναν αγώνα θα πρέπει να προσέξατε ότι όλοι οι φίλαθλοι ήταν διαπιστευμένοι! Δηλαδή, όλοι οι θεατές είχαν κρεμασμένη στον λαιμό τους την κάρτα με τη φωτογραφία και τα στοιχεία τους. Εξ όσων γνωρίζω, αυτό το εγχείρημα δεν έχει ξαναγίνει σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους, σε διαφορετικές πόλεις και σε διαφορετικά γήπεδα. Προσωπικά, επειδή γνωρίζω τις δυσκολίες της διαπίστευσης χιλιάδων ανθρώπων, γιατί είχα οργανώσει τη διαπίστευση του Αθήνα ’97, θεωρώ ότι οι Ρώσοι έκαναν μια εξαιρετική δουλειά, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην ασφαλή διεξαγωγή των αγώνων.
Hooligans: Σε κανέναν αγώνα (εντός και εκτός του γηπέδου) δεν παρατηρήθηκαν φαινόμενα χουλιγκανισμού. Είναι απολύτως βέβαιο ότι η διαπίστευση συνέβαλε στον περιορισμό του χουλιγκανισμού. Οταν όλοι είναι ταυτοποιημένοι, τότε δεν είναι καθόλου εύκολο κάποιος να παρανομήσει και να μείνει ατιμώρητος. Αυτό είναι το πολύ μεγάλο δίδαγμα από το Mundial της Ρωσίας. Παρόλο που πολλοί φίλαθλοι έπιναν τις μπίρες Bud του χορηγού, εντούτοις δεν είδαμε ακραίες συμπεριφορές ούτε από μεθυσμένους ούτε από νηφάλιους. Η ταυτοποίηση βοηθάει τόσο στην ασφάλεια όσο και στον περιορισμό του χουλιγκανισμού. Στη Γαλλία όμως, μετά την κατάκτηση του τίτλου, έγιναν εκτεταμένα επεισόδια με βία και καταστροφές, αποδεικνύοντας ότι όπου δεν υπάρχει αυστηρός έλεγχος, τα πράγματα εύκολα ξεφεύγουν.
Ιαπωνική κουλτούρα: Η ιστορία αυτή γράφτηκε στον Τύπο, αλλά θέλω να την επισημάνω γιατί πραγματικά έδειξε ένα μεγαλείο ψυχής. Στον αγώνα Ιαπωνίας – Βελγίου, η Ιαπωνία προηγήθηκε με 2-0. Ισοφαρίστηκε από το Βέλγιο, και στις καθυστερήσεις του αγώνα, στο 94ο λεπτό, το Βέλγιο σημείωσε τέρμα και απέκλεισε την Ιαπωνία.
Οποιοσδήποτε στη θέση των παικτών της Ιαπωνίας θα ένιωθε τεράστια πίκρα και απογοήτευση για την τελική έκβαση του αγώνα. Δεν γνωρίζω τι θα έκαναν οι Ελληνες ποδοσφαιριστές αν βρίσκονταν στη θέση των Ιαπώνων. Αυτό όμως που έκαναν οι Ιάπωνες ποδοσφαιριστές και παράγοντες θα μείνει στη Ιστορία ως επίδειξη κουλτούρας και μεγαλείου. Αντί να τα σπάσουν στα αποδυτήρια μετά τον αγώνα, καθάρισαν και συγύρισαν τους χώρους και άφησαν σε εμφανές σημείο μια μικρή κάρτα με τη λέξη «ευχαριστούμε» στα ρωσικά. Συζητώντας για την ιστορία αυτή με έναν καλό φίλο που είχε επαγγελματικές δοσοληψίες με την Ιαπωνία και ταξίδευε πολύ συχνά στη χώρα αυτή, μου είπε το εξής καταπληκτικό. «Ο υπάλληλος στην Ιαπωνία, όταν τελειώσει το ωράριό του, δεν φεύγει αμέσως από τον χώρο εργασίας του. Θα συγυρίσει και θα καθαρίσει το γραφείο του και μετά θα πάει σπίτι του». Αυτά πρέπει να τα βλέπουμε εμείς που καθιερώσαμε «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης», λες και η έγκαιρη προσέλευση δεν είναι υποχρεωτική! Με το μυαλό που κουλαντρίζουμε, εμείς θα δίναμε και επίδομα «έγκαιρης αναχώρησης» από τον χώρο εργασίας μας.
Αυστηρότητα: Στη Ρωσία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το VAR. Δηλαδή, η βοήθεια στον διαιτητή μέσω του video. Εντούτοις, τα διαιτητικά λάθη δεν έλειψαν. Ο διαιτητής είναι ο απόλυτος άρχων του γηπέδου και αυτός έχει την πρωτοβουλία να ζητήσει ή όχι τη βοήθεια του VAR. Εγιναν συνολικά 64 παιχνίδια στα οποία δόθηκαν 266 κίτρινες κάρτες και 4 κόκκινες. Οι διαμαρτυρίες των ποδοσφαιριστών ήταν ήπιες, οι δε θεατές δέχθηκαν όλες τις αποφάσεις χωρίς κανένα επεισόδιο. Ο λόγος; Εξαιρετικά απλός: οι ποινές της FIFA είναι κυριολεκτικά εξοντωτικές, γι’ αυτό και δεν συγχωρούνται οι παραβάσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι και στα παιχνίδια που συμμετέχουν ελληνικές ομάδες σε διεθνείς διοργανώσεις (π.χ. Campions League), οι Ελληνες οπαδοί, που συνήθως τα κάνουν λαμπόγυαλο για ψύλλου πήδημα, συμπεριφέρονται σαν αρσακειάδες. Θέλω να επισημάνω αυτό το γεγονός γιατί αποδεικνύει περίτρανα ότι οι πολιτικοί μας κατάφεραν να καταστρέψουν το δημοφιλέστερο σπορ και να το αφήσουν στο έλεος των χούλιγκαν. Η ατιμωρησία και οι σκοπιμότητες ενισχύουν τη βία στα γήπεδα, όπως ακριβώς το ζήσαμε στο φετινό, αλλά και σε προηγούμενα πρωταθλήματα. Μόνο με πολύ αυστηρές και άμεσες ποινές εξαλείφεται η βία. Ολα τα άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση και προς άγραν ψήφων.
Επίλογος: Οσοι είχατε την υπομονή να φτάσετε μέχρι εδώ δικαιούστε να απολαύσετε μια απίστευτη ιστορία ελληνικής τρέλας, η οποία δυστυχώς είναι τόσο χαρακτηριστική για τον εξυπνότερο λαό του κόσμου και το πώς καταντήσαμε. Μου τη διηγήθηκε ο καλός φίλος Δημητράκης, τον οποίο επικαλείται συχνότατα ο άλλος καλός φίλος, ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστος στη στήλη του στα «Νέα». Μου λέει, λοιπόν, ο Δημητράκης: «Μια μέρα πηγαίναμε σε ένα γήπεδο να δούμε έναν σημαντικό ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο αστυφύλακας που έκανε τον έλεγχο μας ρώτησε αν κουβαλάμε κέρματα ή αναπτήρες. Οταν τον διαβεβαιώσαμε ότι δεν έχουμε μαζί μας ούτε κέρματα ούτε αναπτήρες, μας άφησε να περάσουμε. Τότε του λέω: Καλά το κουμπούρι που κουβαλάω δεν σε ενοχλεί; Και του έδειξα το πιστόλι το οποίο κατέχω με άδεια οπλοφορίας! Η απάντηση του αστυφύλακα μας κούφανε όλους: “Εμένα μου αναθέσανε να ψάχνω για κέρματα και αναπτήρες, αυτό κάνω”»! Τα σχόλια περιττεύουν.
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.