Επιχειρήματα όπως «έλα, βρε αδελφέ, πότε παραιτήθηκε κάποιος πολιτικός;» και «γιατί, οι προηγούμενοι παραιτήθηκαν;» ακούγονται –από όσους τα υποστηρίζουν– ως μια μη αρεστή αλλά κυνική και δυστυχώς ρεαλιστική αποτίμηση της συμπεριφοράς Ελλήνων πολιτικών.
Μπορεί κάποιος να συμφωνήσει ότι η ελληνική πολιτική σκηνή μεταπολιτευτικά δεν έχει δώσει δείγματα ευθιξίας τέτοιας έκτασης που να οδηγήσει αρμοδίους, λόγω φονικών πυρκαγιών, πλημμυρών κ.λπ., στην παραίτηση. Οι πολιτικοί κρύβονται συνήθως πίσω από το επιχείρημα περί ανάληψης πολιτικής ευθύνης, την οποία θα τους την αποδώσουν οι πολίτες στην κάλπη.
Ουσιαστικά, οι υπουργοί και λοιποί κυβερνητικοί αξιωματούχοι απλώς συνεχίζουν να κατέχουν τον θώκο και τα προνόμιά του, και μέχρι τις εκλογές πιστεύουν ότι θα την… σκαπουλάρουν. Αλλωστε, τα ελληνικά αρχηγικά κόμματα στην πλειονότητα των περιπτώσεων λειτουργούν προστατευτικά προς τους εκλεκτούς τους υποψηφίους, έστω κι αν εκείνοι έχουν υποπέσει σε βαριά σφάλματα. Σε ελάχιστες περιπτώσεις συμβαίνει το αντίστροφο.
Βεβαίως, το απολύτως ορθό αίτημα κάποιοι υπουργοί να παραιτηθούν, αναλαμβάνοντας τις αναλογούσες ευθύνες τους, αδυνατεί να βρει διακομματική –και άρα χωρίς μικροπολιτικές σκοπιμότητες– ανταπόκριση και μεταξύ των ψηφοφόρων. Η ελληνική κοινωνία –δηλαδή εμείς– έχει εθιστεί στη μετριότητα, στον ωχαδελφισμό, την ήσσονα προσπάθεια. Ποιος μπορεί να ζητήσει αυστηρότητα και πολιτική εντιμότητα, όταν ο ίδιος αρκείται στην ευκολία του βολέματος; Οταν ο ίδιος στην επαγγελματική του ζωή σπάνιες φορές αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του – «πάντα οι άλλοι φταίνε». Οι περισσότεροι αρνούνται την αξιολόγηση (για αυτοαξιολόγηση ούτε λόγος) και συνδέουν την αυστηρότητα με την κακότητα του κριτή και όχι με την αριστεία του. Διότι οι αυστηροί θέτουν ψηλά τον πήχυ πρωτίστως για τον εαυτό τους. Η ανάληψη ευθυνών απαιτεί προσωπική συνέπεια και τήρηση αρχών διαμορφωμένων ήδη από την παιδική ηλικία, από την οικογένεια. Η μετριότητα που μας περιβάλλει οδηγεί, στον δημόσιο βίο, συνεχώς σε κενές περιεχομένου διακηρύξεις περί πολιτικών «με αξιοπρέπεια, εντιμότητα, αξιοπιστία, συνέπεια». Εάν επιθυμούσαμε οι πολιτικοί μας να έχουν όλες αυτές τις πολιτικές αρετές, θα ψηφίζαμε αυτούς που έχουμε;