Νεοελληνικός λαβύρινθος

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Α​​νέκαθεν αναρωτιόμουν αν εκείνοι που καταστρέφουν τον τόπο και το μέλλον του συνιστούν την πλειονότητα της κοινωνίας μας, οπότε η εφιαλτική κατάσταση είναι ανεπίστρεπτη, ή αποτελούν μειοψηφία μεν πλην όμως τόσο «ηχηρή», που διαχρονικά δίνει το στίγμα ενός «καταραμένου» λαού που ζει σ’ έναν ευλογημένο τόπο.

Οταν η καθημερινότητα δεν έχει αναταράξεις, μοιάζει να ισχύει το πρώτο. Οταν ξεσπούν μεγάλες καταστροφές, τότε δηλαδή που κάνει την εμφάνισή του το φαινόμενο των μαζικών εκδηλώσεων έμπρακτης αλληλεγγύης, δείχνει πως συμβαίνει το δεύτερο. Μα, τότε… Πού είναι όλοι εκείνοι της φωτεινής πλειοψηφίας όλο το προηγούμενο διάστημα; Γιατί σιωπούν και δεν κινητοποιούνται ώστε ν’ ανακοπεί η αυτοκαταστροφική μας πορεία;

Είναι, φυσικά, οι κάλπες. Με αφορμή την τελευταία τραγωδία ακούγονται πάλι φωνές σφοδρής κριτικής προς την κάθε λογής εξουσία. Δικαίως ζητούνται παραιτήσεις και τιμωρία για το έγκλημα. Υπάρχουν σαφέστατες ευθύνες. Ωστόσο, ποιος τους επέλεξε; Ποιος τους ανέδειξε σε κυβέρνηση, Περιφέρεια, Δήμο; Η πλειοψηφία, βάσει του συστήματος.

Δεν είναι, ωστόσο, μόνο οι κάλπες. Ποιος έχτισε αυθαίρετα, καταπάτησε δάσος, έκλεισε με κάθε είδους κτίσματα τις προσβάσεις στην ακτογραμμή, γέμισε παραλίες και θάλασσες με σκουπίδια, κινείται με το αυτοκίνητό του στη Λωρίδα Εκτακτης Ανάγκης; Η λίστα είναι τεράστια, κι απλώς ανέφερα κάποια «παραδείγματα». Η ασχήμια γύρω μας είναι τόση, που φαίνεται πως την έχουμε συνηθίσει. Και συχνά, έχουμε γίνει κι εμείς μέρος της. Αλλοτε ασυναίσθητα, άλλοτε με την απάθεια, άλλοτε με την αίσθηση αδυναμίας που γεννιέται αυτόματα μέσα από το ερώτημα «Και τι μπορώ να κάνω εγώ;».

Η απάντηση δεν είναι εύκολη, αν και αυτοαποκαλύπτεται σε κάθε μία από τις προαναφερόμενες απορίες. Και προσλαμβάνει χίλιες μορφές, όσες και οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε. Δες: Ο δομικός «λαβύρινθος» στο Μάτι… Δεν τον έχεις συναντήσει σε αμέτρητους άλλους οικισμούς ανά την Ελλάδα; Οι εκεί μικρές κοινωνίες, δεν πρέπει άμεσα να κινητοποιηθούν και να αυτοοργανωθούν, να καταστρώσουν σχέδια αντιμετώπισης πιθανών κινδύνων;

Ακούω συχνά: «Και τι μπορώ να κάνω εγώ; Είμαι πολύ μικρός για να πετύχω μεγάλη αλλαγή». Τότε θυμάμαι τη ρήση: «Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, θυμήσου το πώς είναι να προσπαθείς να κοιμηθείς με ένα κουνούπι».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή