Τα πολιτικά «χαρτιά» του Αλέξη Τσίπρα κάηκαν μέσα σε λίγη ώρα, όταν το κρίσιμο τμήμα του κρατικού μηχανισμού, που είναι η «Πολιτική Προστασία του Πολίτη», το οποίο εμπιστεύθηκε στον –άγνωστο στους πολλούς– κομματικό σχηματισμό «Πράττω» και στον κ. Τόσκα, κατέρρευσε υπό το ηθικό βάρος του θανάτου δεκάδων συνανθρώπων μας. Ο πρωθυπουργός είχε πολλές φορές την ευκαιρία να προστατευθεί από τον «κίνδυνο Τόσκα». Εδειξε όμως ότι, τελικά, η καθοριστική πλευρά του χαρακτήρα του είναι η αμεριμνησία μπροστά στον κίνδυνο ανείπωτης και ανεπιστρεπτί καταστροφής.
Η τραγωδία στο Μάτι απέδειξε και στον πιο επίμονο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο άνθρωπος που από το 2015 διοικεί το κράτος δεν διαθέτει συναισθηματική νοημοσύνη του συλλογικού κινδύνου. Λίγες μέρες πριν από το τυπικό τέλος του τρίτου μνημονίου, η στάση του πρωθυπουργού υπενθυμίζει την τραγική εμμονή του στην πυρπόληση της σκληρά αποκτηθείσας οικονομικής σταθεροποίησης και στο εμπρηστικό δημοψήφισμα του 2015. Παρόμοια αλαζονεία και εμμονή επέδειξε, όλα αυτά τα χρόνια, ο κ. Τσίπρας και στα ζητήματα ασφάλειας των ανθρώπων, του κράτους και της περιουσίας.
Η λογική συνέπεια της τραγωδίας στο Μάτι Αττικής είναι να προσφύγει η χώρα, σε σύντομο ορίζοντα, στην κρίση του λαού. Ο Κώστας Καραμανλής μπορεί να βοηθήσει τον «Αλέξη» ώστε να λάβει αυτή τη χρήσιμη για τον τόπο απόφαση. Ο πρώην πρωθυπουργός είχε υποστεί το «κάψιμο της Πάρνηθας» τον Ιούνιο του 2007, τον θάνατο τριών ανθρώπων στην Αχαΐα τον Ιούλιο, τα τέσσερα ταυτόχρονα μέτωπα στο Ντράφι σε μια φωτιά που κράτησε τρεις μέρες με τους ίδιους πρακτικώς ανέμους όπως προχθές και τελικά με το φονικό χτύπημα στον νομό Ηλείας. Μεταξύ των δύο αυτών καταστροφών, ο τότε πρωθυπουργός προκάλεσε εκλογές που έγιναν στις 16 Σεπτεμβρίου. Οι πραιτωριανοί του Μαξίμου θα πρέπει να θυμηθούν ότι το πρώτο δικαστήριο είχε επιβάλει καταδίκες 223 χρόνων φυλάκισης για τις 36 ανθρωποκτονίες από αμέλεια!
Ο κ. Τόσκας έκαψε και τις πανηγύρεις με όσα σχεδίαζε ο πρωθυπουργός να εξαγγείλει για την επόμενη μέρα του μνημονίου. Είναι βεβαίως αλήθεια ότι στις μεγάλες πρωτεύουσες και σε άλλους μεγάλους υποστηρικτές (τουλάχιστον μέχρις προχθές) της ομάδας Τσίπρα, ελπίζουν ότι ίσως τελικά η παρούσα κυβέρνηση καταφέρει να σταθεί όρθια όσο χρόνο απαιτεί το τελείωμα ορισμένων κρίσιμων συμφωνιών. Ομως αν ο κ. Τσίπρας σκόπευε να ξοδέψει ένα ποσό κοντά στα 2 δισεκατομμύρια για να πείσει πολλούς απ’ αυτούς που τον εμπιστεύθηκαν το 2015, κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πού θα φθάσει η δαπάνη «εξαγοράς» ψήφων μετά την καταστροφή αυτής της εβδομάδας.
Η πρόδηλη απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών ακουμπά, πλέον, το ίδιο το πρόσωπο του πρωθυπουργού. Η επιστροφή στις αγορές, το κύριο ζητούμενο των πρώτων εβδομάδων μετά το τυπικό τέλος του τρίτου ευρωπαϊκού δανείου, αντιμετώπιζε ήδη δυσκολίες και ερωτήματα. Ομως αυτό αφορούσε τη διεθνή εικόνα της κυβέρνησης, την οποία είχε κατορθώσει να ενισχύσει ο κ. Τσίπρας υπό την πολύτιμη «καθοδήγηση» του κ. Κοτζιά, αρχηγού του «Πράττω», παρεμπιπτόντως, και την αμέριστη συμπαράσταση της καγκελαρίου Μέρκελ, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές στη Βαυαρία.
Ποιος όμως μπορεί να πάρει στα σοβαρά μια κυβέρνηση που δεν διαθέτει ηθικό κύρος στην ίδια της τη χώρα; Μόνον οι τζογαδόροι μεταξύ των κερδοσκόπων. Αυτοί δεν χάνουν τον καιρό τους. Εμείς, όμως, κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα!