Συγγνώμη, αλλά ψάχνω λάθη και δεν βρίσκω. Συγγνώμη, αλλά σώζαμε τη χώρα. Συγγνώμη, αλλά «στρατηγικά» τα κάναμε όλα σωστά.
Πόσες παραλλαγές αμεταμέλητης συγγνώμης μπορεί ακόμη να παραγάγει η συριζαϊκή φαντασία; Πόσες παραιτήσεις χωρίς αποχωρήσεις και απολογίες χωρίς λογοδοσία;
Αυτοσυστηνόμενη ως «συγκυβερνώσα κίνηση», η ομάδα «Πράττω» του Νίκου Κοτζιά και του Νίκου Τόσκα ζητάει –τρόπος του λέγειν– συγγνώμη επειδή δεν «προλάβαμε να αλλάξουμε τις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις» με τις οποίες «το σύστημα της διαπλοκής» είχε διαφθείρει τον Λαό – με λάμδα κεφαλαίο.
Ενα πρώην ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και μετέπειτα σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου (Κοτζιάς) και ένας πρώην τρόφιμος πασοκικών υπουργικών γραφείων (Τόσκας) ζητούν συγγνώμη που δεν πρόλαβαν να απολυμάνουν ηθικά την κοινωνία. Δεν πρόλαβαν, αλλά το έχουν ακόμη σκοπό να την απαλλάξουν από την κουλτούρα του συστήματος που ανέθρεψε και τους ίδιους.
Δεν χρειάζεται να επισημάνει κανείς πού παραπέμπουν αυτές οι φαντασιώσεις ηθικής μηχανικής – αυτές οι προσδοκίες ανακατασκευής του Volksgeist, του πνεύματος του έθνους. Αν τις έπαιρνε κάποιος στα σοβαρά, θα έπρεπε να δει την καταστροφή κυριολεκτικά ως βιβλική – ως εξαγνιστική πυρά που ήρθε για να λυτρώσει τον Λαό από τις αυθαιρεσίες του. Παν πράγμα, ο διελεύσεται εν πυρί, και καθαρισθήσεται…
Εντάξει, υπερβολές. Η κυβερνητική αλήθεια μάλλον είναι πιο κοντά στη μειλίχια, αρχαιοδικηγορική ηθικολογία του αναπληρωτή του Πάνου Καμμένου. Η αλήθεια κρύβεται στον Φώτη Κουβέλη, η συγγνώμη του οποίου συνδυάστηκε με τον αναμενόμενο μινυρισμό για τις κληρονομημένες παθογένειες. Παρασυρμένος από το ρεύμα πολιτικού παλιμπαιδισμού, ο πρώην βουλευτής εμφανίζει εαυτόν σαν κληρονόμο χωρίς παρελθόν. Είναι μόλις εβδομήντα ετών· και θέλει και αυτός να γκρεμίσει τον παλιό κόσμο. Θέλει μπουλντόζα.
Η πρόβλεψη, βεβαίως, είναι ότι οι μπουλντόζες δεν θα πάνε μακριά. Θα δουλέψουν τόσο, όσο χρειάζεται για να μπορεί ο Τσίπρας στη ΔΕΘ να απαντήσει στην ερώτηση με ερώτηση: «Τις μπουλντόζες τις είδατε;» – όπως κάποτε τα πολιτικά του πρότυπα ρωτούσαν τους δημοσιογράφους αν είχαν δει τις χειροπέδες.
Το άλλο αντιστάθμισμα της καταστροφής, με το οποίο ο πρωθυπουργός σκοπεύει να εξοπλίσει τον εαυτό του προτού ανέβει στη Θεσσαλονίκη, είναι, λένε, ο ανασχηματισμός. Ο Κουβέλης ενσαρκώνει τα όρια που μπορεί να έχει μια τέτοια πρωτοβουλία. Κάποιοι νέοι υπουργοί και υφυπουργοί, της γενιάς του Τσίπρα, μπορεί να προβιβαστούν. Κάνα δυο απονενοημένοι νάρκισσοι της Κεντροαριστεράς μπορεί να κουβελιστούν. Αλλά σε εννιά μήνες έχουμε, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, εκλογές. Και η στάχτη της μακράς, αξημέρωτης Δευτέρας της 23ης Ιουλίου δεν θα έχει ακόμη κρυώσει.