Ωραία, ξεμπερδέψαμε τυπικά με τα μνημόνια, η κυβέρνηση βρήκε άλλη μία ευκαιρία για επικοινωνιακούς πανηγυρισμούς και συμβολισμούς περί δήθεν άφιξης μετά από πολλά στην… Ιθάκη μας, οι Ευρωπαίοι δανειστές έβγαλαν ένα «ουφ» ανακούφισης που μας ξεφορτώθηκαν, μαζί με κάτι χλιαρά «μπράβο», αλλά και προειδοποιήσεις να είμαστε προσεκτικοί στη συνέχεια γιατί γνωρίζουν πλέον καλά τους Συρανέλ και δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη –αλλά ούτε γενικώς στην Ελλάδα–, η αντιπολίτευση λέει και αυτή τα δικά της, σωστά τα περισσότερα, αλλά κανονικά το ερώτημα που θα έπρεπε να κυριαρχεί είναι «και τώρα τι κάνουμε;». Μόνοι, χωρίς δανεικά, με ένα βοήθημα για να «τη βγάλουμε» κάνα – δυο χρόνια, στραπατσαρισμένοι (ιδιαιτέρως οι πολίτες της μεσαίας τάξης), σε πλήρη παρακμή ως χώρα, με τις αγορές να παρακολουθούν αγριωπές, σε έναν κόσμο ανάστατο και δίχως σταθερές. Και κυρίως με την αίσθηση ότι από σήμερα και μέχρι τις εκλογές το σχήμα που κυβερνά θα αποχαλινωθεί και θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία.
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει μπορεί ουσιαστικά να μη σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο για τον μέσο Ελληνα η περιβόητη «έξοδος» από το τρίτο μνημόνιο, αλλά από χθες η χώρα μπήκε σε προεκλογική περίοδο. Την έναρξή της θα σφραγίσει ο αναμενόμενος ανασχηματισμός –αν και όταν καταφέρει ο Αλέξης Τσίπρας να ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, πρώτον, με κάποιους όψιμους «βαρωνίσκους» της παράταξής του, δεύτερον, με την εύρεση στελεχών για να στείλει κάποιο σήμα– και, βεβαίως, η παράσταση που θα δώσει στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Από τα tweets των Πολάκηδων και τις δηλώσεις διαφόρων στελεχών παίρνουμε ήδη μία γεύση του τι θα επακολουθήσει. Ηδη, η εκστρατεία έχει ξεκινήσει με μετονομασίες υπηρεσιών προσλήψεις πάσης φύσεως, παροχή επιδομάτων και υποσχέσεις για κατώτατους μισθούς και συντάξεις. Αλλωστε, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι οι υποσχέσεις θα υλοποιηθούν σε αυτή τη φάση και ας λένε ό,τι θέλουν τα ΔΝΤ και οι δανειστές. Θα δούμε μέχρι και τον Τσακαλώτο να ανταλλάσσει φιλιά με τον Παππά, ενώ δεν μπορεί να τον μυρίσει…
Το ερώτημα βέβαια «και τώρα τι κάνουμε;» δεν πρόκειται να απαντηθεί. Αγνωστο ποιες εννοούν και πού βλέπουν τις μεταρρυθμίσεις που θέλουν να συνεχιστούν οι Ευρωπαίοι, αλλά πάντως δεν θα γίνει τίποτα όσο οι Συρανέλ βρίσκονται στην κυβέρνηση. Πρόκειται για ανθρώπους ασύμβατους με κάθε έννοια μεταρρύθμισης. Το ίδιο ισχύει και για τη δημόσια διοίκηση, αφού καμία βελτίωση δεν έχει σημειωθεί όλα αυτά τα χρόνια, στη Δικαιοσύνη και στην εκπαίδευση τα βήματα είναι προς τα πίσω, είτε γιατί στόχος είναι να αλωθούν πλήρως είτε γιατί είναι εντελώς ανεπαρκείς. Και η κουβέντα περί των αναγκαίων ξένων επενδύσεων θα παραμείνει στο επίπεδο καφενείου. Οταν οι ίδιοι οι Ελληνες δεν επενδύουν στη χώρα τους, γιατί θα το κάνουν οι ξένοι, μπλέκοντας μάλιστα σε απίστευτους δαιδάλους;
Με λίγα λόγια, το ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε;» είναι απολύτως εύλογο.