Η δημοκρατία ευτελίστηκε. Τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί έγιναν τραπεζίτες». Η αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων στο διάγγελμά του από την Ιθάκη, καθώς και η αδυναμία του να ωριμάσει πολιτικά ως πρωθυπουργός, συνοψίζεται πάνω από όλα σε αυτήν τη φράση. Από τις τεταμένες ημέρες της κυβέρνησης Παπαδήμου μέχρι σήμερα ο κ. Τσίπρας έχει ζήσει πολλά. Οταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο κ. Παπαδήμος, ο κ. Τσίπρας ήταν ακόμα αρχηγός ενός περιθωριακού πολιτικού συνασπισμού (ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν καν ενιαίο κόμμα). Η ρητορική που χρησιμοποιούσε τότε συνεπώς –όπως όταν έλεγε ότι αυτοί που μας κυβερνούν «δεν είναι και τόσο Ελληνες» λίγο πριν από το Eurogroup του Φεβρουαρίου του 2012, στο οποίο κλείδωσε το «κούρεμα» του χρέους– ήταν κατανοητή (αν και απολύτως καταδικαστέα) ως η γλώσσα ενός ακραίου κόμματος διαμαρτυρίας.
Εκτοτε, ο κ. Τσίπρας οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση, στην ανάληψη της εξουσίας, στη δεύτερη εκλογική νίκη μετά το φαιδρό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και στην πλήρη υπαναχώρησή του απέναντι στους δανειστές, όπως και στην επιτυχημένη ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου που ο ίδιος υπέγραψε. Κατά την περίοδο αυτή, απέδειξε ότι είναι πολύ ικανός τακτικιστής και ότι διαθέτει σπάνια επικοινωνιακά χαρίσματα. Εδειξε επίσης ότι μαθαίνει γρήγορα – από αγγλικά μέχρι τον τρόπο λειτουργίας των συστημάτων εξουσίας, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Ωστόσο, με το διάγγελμα της Τρίτης έδειξε για μία ακόμα φορά ότι στην πολιτική σκέψη του παραμένει απολύτως εγκλωβισμένος στον στρεβλό μικρόκοσμο εντός του οποίου ζούσε μέχρι την άνοιξη του 2012. Πώς αλλιώς εξηγείται η επίθεση στον κ. Παπαδήμο, που ανέλαβε τη βαριά ευθύνη της διαχείρισης της κρίσης στην πιο επικίνδυνη έως τότε στιγμή της και πέτυχε το μεγαλύτερο «κούρεμα» χρέους στη διεθνή οικονομική ιστορία – ακριβώς το ζήτημα που αποτελούσε το Αγιο Δισκοπότηρο για τον ΣΥΡΙΖΑ πριν αναλάβει την εξουσία; Ισως ενοχλεί τον πρωθυπουργό ότι ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης στρατολογήθηκε κυριολεκτικά, σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα, ο οποίος εκβίασε τις εκλογές το 2015 και τώρα υποκρίνεται ότι φορτώθηκε με αυτοθυσία τα λάθη των προηγούμενων δεκαετιών. Αλλά το υπόλοιπο διάγγελμα δείχνει ένα βαθύτερο πρόβλημα. Ο κ. Τσίπρας ακόμα μιλάει σαν η Ελλάδα πριν από το 2015 να ζούσε υπό καθεστώς δικτατορίας, από την οποία την απελευθέρωσε ο ίδιος. Σε αυτήν την παλαβή θεώρηση, ο κ. Παπαδήμος ήταν ένας «δοτός» πρωθυπουργός – η στιγμή που το αυταρχικό σύστημα έδειξε το πραγματικό πρόσωπό του.
Με τέτοια μυαλά, είναι δύσκολο να κλείνει κανείς τα αυτιά στις «Σειρήνες της ματαιότητας».