Είναι, βέβαια, θέμα γούστου. Αλλά πρέπει να έχεις πολύ περίεργο πολιτικό γούστο για να προτιμάς, ας πούμε, το Περιστέρι από το Στρασβούργο ή το Μπραχάμι από τις Βρυξέλλες. Το δίλημμα για τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη δεν ήταν, λένε, ακριβώς δίλημμα. Δεν χρειάστηκε καν να επιλέξει μεταξύ της τιμητικής μετάταξης στην Ευρωβουλή και της επίπονης επιστράτευσης σε ένα από τα τέσσερα ψηφοδέλτια της πρώην Β΄ Αθηνών.
Το ενδεχόμενο να ριχτεί στο κυνήγι του σταυρού, σαν άκαπνος πολιτευτής, ένας πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είχε σιωπηρώς απορριφθεί, χωρίς καν να συζητηθεί. Αντιθέτως, λέγεται ότι για την πιθανότητα ένταξής του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας είχε γίνει συζήτηση, χωρίς να καρποφορήσει.
Τελικώς η λύση της Ευρωβουλής αποφόρτισε τη σχέση του Μεϊμαράκη με τον διάδοχό του – σχέση που περιγράφεται και από τις δύο πλευρές ως διαρκώς λειτουργική.
Κρατήθηκε λειτουργική, παρότι τα ευαίσθητα νεύρα του Μεϊμαράκη είχαν κατά καιρούς δοκιμαστεί από τις τοποθετήσεις των επηλύδων στη Ν.Δ., που εκ των υστέρων αμφισβητούσαν την επιλογή να ψηφίσει η Ν.Δ. το τρίτο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015.
Αν έχει νόημα η εξιστόρηση της σχέσης του Μεϊμαράκη με τον πρόεδρο της Ν.Δ., πέρα από το κουτσομπολιό, είναι επειδή φωτίζει τις ιδιαιτερότητες της νεομητσοτακικής ηγεσίας, τις οποίες οι προεδρικοί φίλοι δεν κουράζονται να υπενθυμίζουν.
Ο Κυριάκος, λένε, έχει να αντιμετωπίσει πρωτοφανείς προκλήσεις στη διαχείριση ανθρώπινων πόρων. Είναι ο πρώτος αρχηγός του κόμματος –και μάλλον οποιουδήποτε κόμματος– που ως υποψήφιος δεν είχε τη στήριξη ούτε ενός βουλευτή. Είναι επίσης ο πρώτος που ηγείται μιας κοινοβουλευτικής ομάδας στην οποία είναι ενεργοί τρεις πρώην αρχηγοί, δύο εκ των οποίων είναι και πρώην πρωθυπουργοί.
Το συμπέρασμά τους είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να διαχειριστεί χωρίς ακρωτηριασμούς αυτόν τον μεσήλικο οργανισμό με τις πολλές περίοπτες κεφαλές. Η αντίστροφη ανάγνωση, όσων παρατηρούν το κόμμα από κάποια απόσταση, είναι ότι η ανάγκη για τήρηση εσωκομματικών ισορροπιών καταλήγει σε επιλογές που θολώνουν την ανανεωμένη βιτρίνα της Ν.Δ. Κι αυτό, χωρίς να προεξοφλεί κανείς τη διαφαινόμενη πρωτοτυπία ότι την ημέρα που ο Μητσοτάκης θα διεκδικεί την πρωθυπουργία, ο ανιψιός του θα διεκδικεί τον Δήμο Αθηναίων και η αδελφή του μια βουλευτική έδρα στα Χανιά.
Η περίπτωση του Μεϊμαράκη πάντως εκλαμβάνεται ως ένδειξη ότι τουλάχιστον το ψηφοδέλτιο Επικρατείας θα κρατηθεί έξω από ενδονεοδημοκρατικές διευθετήσεις. Φαίνεται ότι εκεί ο Μητσοτάκης θα ασκήσει αμιγώς το αρχηγικό του προνόμιο, συγκροτώντας μια ομάδα που δεν θα φέρει τις ρυτίδες του συστημικού κόμματος. Εκεί μπορεί να «εκλέξει» πρόσωπα που θα χρειαστεί και την επομένη των εκλογών.