Νίκος Παππάς: Θερμοκήπια

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι πανηγυρισμοί ήταν αναμενόμενοι. Ο αρμόδιος υπουργός –που στους δύο τελευταίους ανασχηματισμούς ματαίως επιδίωξε να αλλάξει αρμοδιότητα– είχε μετρήσει μέχρι και τις ημέρες από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος που φέρει το όνομά του. 1.047 είχαν περάσει από την ψήφιση του νόμου Παππά μέχρι την τελική κατακύρωση πέντε τηλεοπτικών αδειών την περασμένη Τετάρτη – με αντίτιμο εκάστης 3,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Ο Νίκος Παππάς είπε ότι η καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι «δεν ήμασταν όλοι της κυβερνητικής πλειοψηφίας το ίδιο αποφασιστικοί».

Μάλλον λόγω του ενθουσιασμού, του διέφυγε ότι ο νόμος του δεν προσέκρουσε απλώς στους διαφορετικούς βαθμούς συριζαϊκού βολονταρισμού για την εκχέρσωση του μιντιακού τοπίου. Προσέκρουσε πρωτίστως στις ίδιες τις γενετικές του αντισυνταγματικότητες, που είχαν επισημανθεί προτού τις αναγνωρίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η πιο εξόφθαλμη από αυτές ήταν ότι ο υπουργός είχε σφετεριστεί την αρμοδιότητα που ρητώς το Σύνταγμα απονέμει στην Ανεξάρτητη Αρχή – στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Πέρα από το ερώτημα για το τι είναι ή όχι συνταγματικό, πέρα από το αν ήταν θεσμικά ή ηθικά τα μέσα που επιστρατεύτηκαν, αξίζει κανείς σήμερα να αναρωτηθεί τι πέτυχε, με όρους επιβολής, η εκστρατεία της κυβέρνησης (ενάντια) στα media. Κατάφεραν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να δημιουργήσουν το μιντιακό θερμοκήπιο που είχαν φανταστεί;

Το πώς το είχαν φανταστεί φαίνεται περισσότερο εκεί που κινήθηκαν ανεμπόδιστα – στο δικό τους κανάλι: ξαναέστησαν μια ΕΡΤ στις δικές τους προδιαγραφές. Ακριβώς όμως εξαιτίας αυτών των προδιαγραφών, η ΕΡΤ αυτή δεν βλέπεται – δεν έχει επιρροή, παρά μόνο όταν αποτελεί η ίδια θέμα στην ειδησεογραφία, όπως στην πρόσφατη εκπομπή νομιμοποίησης της αντιεμβολιαστικής δεισιδαιμονίας.

Χλωμά αποτελέσματα είχε και η επιχείρηση στην ιδιωτική τηλεόραση. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πέτυχαν να απαλλαγούν από τον πιο παλιό πυλώνα τηλεοπτικής ενημέρωσης. Εκείνο που δεν πέτυχαν ήταν να εγκαταστήσουν το δικό τους, τάχα ιδιωτικό, κανάλι. Ακόμη κι αν ήθελε κανείς να ξεχάσει πώς είχε επιχειρηθεί να στηθεί αυτό το κανάλι, το θυμίζει η Τράπεζα Αττικής που επισπεύδει τώρα την έκπτωση του επίδοξου καναλάρχη από τις εργολαβίες, τις οποίες εκείνος είχε αναλάβει με δική της αθρόα χρηματοδότηση.

Η τηλεοπτική αγορά σήμερα έχει τέσσερις παλιούς συν έναν νέο, όχι αντιπολιτευόμενο, σταθμούς. Είναι ένα σκηνικό πιο πλουραλιστικό απ’ ό,τι το είχε καταστρώσει ο αρχικός νόμος Παππά. Την αντίληψη της κυβέρνησης για τον πλουραλισμό μπορεί κανείς, μεταξύ άλλων, να τη συναγάγει από το εμπάργκο της στο κανάλι που την ενοχλεί περισσότερο.

Χίλιες σαράντα επτά ημέρες μετά, το συμπέρασμα, με όσα έχουν ήδη διαλευκανθεί, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσε σε πρωτοφανή δοκιμασία τις αντοχές των θεσμών, για να πετύχει τι; Κάτι που θα ήταν εφικτό μόνο αν η Ελλάδα ήταν Ουγγαρία ή Πολωνία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή