Είναι σχεδόν σωστά τα νούμερα που παρέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Κυρίτσης για τη σωτήρια επέμβαση του κράτους σε ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Εγραψε σχετικά: «Το 2008 η AIG κόστισε στους Αμερικανούς φορολογουμένους 180 δισ. δολάρια, η ΙΝG 10 δισ. ευρώ και άλλα τόσα η Fortis στους Βέλγους. Η αφρόκρεμα των ιδιωτικών ασφαλιστικών βάρεσε κανόνι με το ξέσπασμα της κρίσης. Στην Ελλάδα η ΑΣΠΙΣ #Πινοσέτ» (witter 10.9.2018).
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η αφρόκρεμα των δημόσιων ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα δεν περίμενε την κρίση. «Βάρεσε κανόνι» πολύ πριν από αυτή. Γι’ αυτό και κάθε χρόνο το κράτος έβαζε –και συνεχίζει να βάζει– βαθιά το χέρι στην τσέπη για να επιχορηγεί το σύστημα. Μεταξύ 2001 και 2016 ο κρατικός προϋπολογισμός πλήρωσε για τα ασφαλιστικά ταμεία (εξαιρουμένων των δημοσίων υπαλλήλων) 185,5 δισ. ευρώ. Αυτό είναι ίσο με ένα ΑΕΠ και σχεδόν 60% του σημερινού χρέους της χώρας.
Το ’χει κακό χούι η Αριστερά να προπαγανδίζει ψέματα ή (στην καλύτερη περίπτωση) μισές αλήθειες. Πείθει τους αδαείς και αυτοί με απολύτως δημοκρατικό τρόπο επιλέγουν πολιτικές που οδηγούν σε κατάρρευση εταιρείες, Ταμεία, μέχρι και τη χώρα. Η προπαγάνδα δημιουργεί πολιτικό κλίμα. Οι πολιτικοί επηρεάζονται από αυτό κι αφήνουν γι’ αργότερα τα δύσκολα αλλά αναγκαία μέτρα. Ετσι στρώνεται ο δρόμος προς τη χρεοκοπία και όταν αυτή έρθει, η ίδια λαϊκιστική Αριστερά καταγγέλλει το πολιτικό σύστημα που δεν έσωσε τη χώρα. Να θυμηθούμε πόσα κακά θα παθαίναμε αν ιδιωτικοποιείτο η «Ολυμπιακή», που έχανε 1,5 εκατομμύριο την ημέρα και φόρτωσε το δημόσιο χρέος με 10 δισ. ευρώ;
Κάπως έτσι με μισές αλήθειες κι ολόκληρα ψέματα ξεδιπλώνεται τώρα η προπαγάνδα κατά του τρίτου πυλώνα της κοινωνικής ασφάλισης. Είναι αλήθεια πως ο ανέλεγκτος ιδιωτικός τομέας μπορεί να δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις. Αλλά γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει το κράτος. Οχι για να τα κάνει όλα, αλλά για να ασκεί εποπτικό ρόλο. Δεν το έκανε. Ειδικά στη χρεοκοπία της «Ασπίς», που αναφέρει ο κ. Κυρίτσης, είναι σκάνδαλο πρώτου μεγέθους οι πολιτικές παρεμβάσεις για να μην ελεγχθεί όπως έπρεπε η επιχείρηση.
Με άλλα λόγια, «η αφρόκρεμα των ιδιωτικών ασφαλιστικών βάρεσε κανόνι», όχι μόνο επειδή ήταν αδηφάγοι οι μέτοχοι και τα στελέχη των εταιρειών, αλλά πρωτίστως επειδή το κράτος στάθηκε ανίκανο να επιτελέσει τον βασικό του ρόλο. Οταν, μετά την κρίση, έγινε λίγο πιο αποτελεσματικό ήταν εμφανής η διαφορά.
Τον Δεκέμβριο του 2012 το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ πούλησε τις τελευταίες μετοχές της AIG, αυτές που απέκτησε το 2008 δίνοντας 180 δισ. δολάρια. Εισέπραξε συνολικά 203 δισ., 23 επιπλέον απ’ όσα έβαλε. Η ενισχυμένη εποπτεία της εταιρείας έληξε τον Σεπτέμβριο του 2018.