Καγχάζουν πάλι όσοι περιφρονούν τον φεμινισμό και το κίνημα #metoo, με αφορμή τη διαδικασία έγκρισης της υποψηφιότητας του εκλεκτού του Ντόναλντ Τραμπ, Μπρετ Κάβανο, για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Η θέση είναι κρίσιμη και μπορεί να στρέψει τις ΗΠΑ σε πολύ πιο συντηρητικές πολιτικές, από το ζήτημα των αμβλώσεων μέχρι αυτό της οπλοκατοχής. Κατά την ακρόασή του από το Κογκρέσο, λοιπόν, αποκαλύφθηκαν δύο επεισόδια παρενόχλησης γυναικών. Δύο επεισόδια που σημειώθηκαν όταν ήταν μαθητής και φοιτητής, αλλά είναι ενδεικτικά της macho κουλτούρας στα γυμνάσια αρρένων και στις διαβόητες αδελφότητες. Οι εδώ τιμητές της αποκαλούμενης «υστερίας» θεωρούν γελοίες τις καταγγελίες. Το βασικό επιχείρημά τους είναι πως αυτές ανήκουν στο βαθύ παρελθόν, έχουν περάσει στη λήθη και καλύπτονται από ένα πέπλο μέθης, επιλεκτικής αμνησίας και πολιτικών κινήτρων.
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Κατ’ αρχάς μια γυναίκα που βγαίνει και καταγγέλλει κάτι τέτοιο ξέρει εκ των προτέρων ότι θα διαπομπευθεί: από το Φοξ Νιουζ και τον ίδιο τον Τραμπ έως τον τελευταίο Ελληνάρα. Η αξιοπιστία της κατάθεσής της θα αμφισβητηθεί, η παρθενιά της θα γίνει αντικείμενο διεθνούς συζήτησης, τα στοιχεία εις βάρος της θα αναλυθούν πιθανότατα με μεγαλύτερη «θέρμη» σε σχέση με αυτά εναντίον του Κάβανο. Θέλει κότσια και αποφασιστικότητα μια τέτοια απόφαση, δεν την παίρνει μια γυναίκα έτσι για πλάκα. Την ίδια στιγμή, αν πράγματι ευσταθούν οι καταγγελίες, έχουν μεγάλη σημασία. Γιατί τότε ένας μισογύνης εξ απαλών ονύχων, που βουλώνει στόματα με τα χέρια του για να καλύψει τις διαμαρτυρίες του κοριτσιού στο οποίο επιτίθεται, θα κληθεί να πάρει καίριες αποφάσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και τη χρήση βίας.
Τέλος, είναι εξοργιστικό να διαμαρτύρονται για τις υπερβολές (sic) του κινήματος ντόπιοι σχολιαστές. Από όταν ξεκίνησε το #metoo, ούτε ΜΙΑ δημόσια καταγγελία δεν υπήρξε στην Ελλάδα. Ούτε ΜΙΑ. Περίεργο ε; Ο Μπιλ Κόσμπι μπήκε στη φυλακή, ο Χάρβεϊ Ουάινσταϊν καθαιρέθηκε και περιμένει και αυτός την καταδίκη του, οι δημοσιογράφοι που αποκάλυψαν τις περιπτώσεις κακοποίησης πήραν Πούλιτζερ και εδώ περιμένουμε ακόμη την πρώτη που θα βγει και θα μιλήσει. Γιατί, όπως ακριβώς έγινε στις ΗΠΑ, η πρώτη θα φέρει άλλες 100. Και οι άνδρες αυτοί μπορεί να κατέχουν επιτελικές θέσεις στον τομέα της ψυχαγωγίας, των ΜΜΕ, της πολιτικής και της διπλωματίας, να παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις για την εικόνα και τα δικαιώματα των γυναικών, για τις ίσες ευκαιρίες στον χώρο εργασίας τους, ακόμη και για τις απολαβές τους. Γι’ αυτό περιμένουμε την πρώτη.