Ειρωνικά γέλια ακούστηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ όταν ο Ντόναλντ Τραμπ κόμπασε ότι η κυβέρνησή του πέτυχε σε λιγότερο από δύο χρόνια περισσότερα από κάθε άλλη αμερικανική κυβέρνηση. Κακώς, γιατί ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι πια για γέλια, όσο και αν κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι με την πολύ πρόσφατη ομιλία του στα Ηνωμένα Εθνη απευθυνόταν κυρίως στο εσωτερικό της χώρας του, ενόψει των επερχόμενων εκλογών του μεσοδιαστήματος, στις οποίες διακυβεύεται ο έλεγχος των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο. Στην πραγματικότητα, ο Ντ. Τραμπ έκανε προχθές σαφές επίσημα σε όλη την οικουμένη τι σημαίνει το δόγμα «Η Αμερική πρώτα». Μέσα σε ελάχιστο χρόνο κατάφερε να κάνει κομμάτια και θρύψαλα τη διεθνή τάξη, δημιουργώντας αίσθηση ανασφάλειας στον πλανήτη. Με αυτή την έννοια λοιπόν, δικαίως κομπάζει…
Η αλήθεια είναι ότι η Ουάσιγκτον έδειξε τέτοιες διαθέσεις επί προεδρίας Τζ. Μπους του νεότερου, αλλά τώρα ο Ντ. Τραμπ συμπληρώνει την προσπάθεια με τρόπο απροκάλυπτα ωμό, αλλά και με νέες και πολύ επικίνδυνες διαστάσεις. «Η Αμερική πρώτα» εκφράζεται με «μουσολινοειδές» ύφος, θυμίζει πολύ τη διπλωματία των κανονιοφόρων και, μεταξύ άλλων, έχει βασικό στόχο τον κατακερματισμό της διεθνούς κοινότητας, προκειμένου οι ΗΠΑ να επιβάλουν τη θέλησή τους σε κάθε χώρα χωριστά και σε ολόκληρο τον πλανήτη μαζί. Δεν είναι τυχαίο ότι επί Τραμπ οι ΗΠΑ αποσύρονται από πολλούς οργανισμούς διεθνούς συνεργασίας ή μειώνουν τη συμμετοχή τους σε αυτούς ή και τους καταγγέλλουν. Δόθηκε μια γεύση στο ΝΑΤΟ, διαπιστώθηκε στις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση, αποδεικνύεται από τη στάση του Λευκού Οίκου απέναντι στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, στο Συμβούλιο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στο Σύμφωνο Μετανάστευσης των Ηνωμένων Εθνών, από την απόσυρση από τη διεθνή συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν, τη διακοπή της χρηματοδότησης της υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστινίους, την επιβολή εμπάργκο όπου, όποτε και όπως θέλει, την πολιτική των δασμών, τις απειλές που εκτοξεύει προς διάφορες κατευθύνσεις, ενώ ακολουθεί και η περικοπή της αμερικανικής εισφοράς στον ΟΗΕ κατά 25%.
Η κάθε κυβέρνηση έχει ασφαλώς δικαίωμα και υποχρέωση να υποστηρίζει τα συμφέροντα της χώρας της όπως τα εννοεί. Στην περίπτωση όμως της διοίκησης Τραμπ διαπιστώνεται η άσκηση της πολιτικής της ισχύος, που την έφτασαν στα άκρα οι Αθηναίοι εναντίον των Μηλίων κατά περιγραφή του Θουκυδίδη. Δεν διακρίνεται καμία πρόθεση συνεννόησης, διαπραγμάτευσης, συμβιβασμών, πολιτισμένου τόνου, σεβασμού της άλλης πλευράς, αποφυγής αντιπαραθέσεων, ούτε ακόμη με φίλους και συμμάχους. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ντ. Τραμπ και οι επιτελείς του βλέπουν τον ΟΗΕ όπως την εποχή του Μεσοπολέμου κάποιες επιθετικές δυνάμεις έβλεπαν και υπονόμευαν την Κοινωνία των Εθνών. Με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για όλη την ανθρωπότητα. Ο 21ος αιώνας δεν είναι βέβαια 20ός, ούτε 5ος π.Χ., αλλά πρέπει να το αποδεχθεί και ο Ντ. Τραμπ. Αν όχι, οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι.