Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στη σημερινή κατάσταση για πολλούς λόγους. Στη χειρότερη ουσιαστικά θέση της Ευρωζώνης, αφού έχει τη χαμηλότερη πιστοληπτική βαθμολόγηση και κινείται, μετά τη βαθιά κρίση των τελευταίων ετών, σε φάση στασιμότητας. Αυτή είναι συνοπτικά η πραγματική εικόνα, αλλά το κακό δεν είναι ότι περάσαμε κρίση.
Το χειρότερο είναι ότι πολλοί την αποδίδουν σε εξωφρενικά αίτια. Σε συνωμοσία ξένων συμφερόντων, όργανο των οποίων ήταν ο επικεφαλής της Στατιστικής Υπηρεσίας Ανδρέας Γεωργίου και ο οποίος αλλοίωσε τα επίσημα στοιχεία για το έλλειμμα του Δημοσίου. Το πρόβλημα δεν ήταν λοιπόν η δημοσιονομική διαχείριση που εμφάνιζε έλλειμμα αλλά ότι αυτό διογκώθηκε σκόπιμα προκειμένου να εξυπηρετηθούν κάποιοι. Η παράλογη αυτή συλλογιστική υιοθετείται από ορισμένους, παρότι πολλές φορές στα χρόνια που πέρασαν η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία έχει διαβεβαιώσει ότι η μέθοδος που εφάρμοζε ο κ. Γεωργίου ήταν η ενδεδειγμένη.
Είναι λάθος να υποβαθμίσουμε την υπόθεση ως αποτέλεσμα γραφικών απόψεων. Είναι κάτι βαθύτερο. Πηγάζει από την πλάνη ότι η χώρα και ο έλεγχος της οικονομίας της ήταν τόσο αναγκαία στα πανίσχυρα διεθνή κεφάλαια, ώστε δεν δίστασαν να υφάνουν τη συνωμοσία αυτή για να την ελέγξουν με αυστηρά μνημόνια. Είμαστε επιθυμητοί και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε μας επιβάλλουν μνημόνιο που κόστισε εκατοντάδες δισ. ευρώ σ’ αυτούς τους συνωμότες και στις χώρες τους.
Είναι μία από τις αιτίες της καθυστέρησής μας. Η ψευδαίσθηση ότι είμαστε απολύτως αναγκαίοι σε πανίσχυρα κέντρα που δεν διστάζουν να θυσιάσουν πολλά προκειμένου να μας ελέγξουν και να εξυπηρετήσουν τους ανομολόγητους σκοπούς τους.
Ευτυχώς κάποια στιγμή επικρατεί η κοινή λογική. Δύο φορές αθωώθηκε ο κ. Γεωργίου, αλλά η αθώωσή του αποδείχθηκε στιγμιαία, καθώς και τις δύο φορές η απόφαση αναιρέθηκε και τώρα ζητείται να δικαστεί για τρίτη φορά. Γιατί; Είπαμε, επειδή διόγκωσε σκόπιμα τα στοιχεία του ελλείμματος οδηγώντας τη χώρα στο μνημόνιο.
Ξένοι παρατηρητές μελετούν έκπληκτοι την υπόθεση αυτή και δυσκολεύονται να εξηγήσουν γιατί εξελίσσεται σε μια πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόκειται για παράδοξη εξέλιξη. Εξηγείται πλήρως από την ατμόσφαιρα που κυριαρχεί και έχει άμεσες επιπτώσεις στην οικονομία. Είναι πολύ βολικό να ευθύνονται κάποιοι ξένοι συνωμότες και οι εγχώριοι συνεργάτες τους για όλα όσα έχουμε υποστεί. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση που μπορούν να δεχθούν κάποιοι ώστε να μην αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Κι όσο δεν υπάρχει συναίσθηση των πραγματικών ευθυνών, δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Τα καλά λόγια και οι θριαμβευτικές εκτιμήσεις στη ΔΕΘ κι αλλού δεν αρκούν για να υπάρξει ανάπτυξη. Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τις εξαγγελίες οι προσδοκίες της αγοράς για το μέλλον δείχνουν στασιμότητα. Ο δείκτης για το οικονομικό κλίμα τον Σεπτέμβριο υποχώρησε στις 101,3 μονάδες, επιστρέφοντας σε επίπεδα Δεκεμβρίου 2017, έναντι 105,2 μονάδων τον Αύγουστο και 105,3 μονάδων τον Ιούλιο. Είναι μια πρώτη ένδειξη για το πώς θα κινηθεί το ΑΕΠ.
Η εξήγηση στην οποία καταλήγουμε είναι ότι επαναλαμβάνεται η παλιά συνωμοσία. Ισως πρέπει να απαγορευτεί η στατιστική, όπως ο δικτάτορας Πάγκαλος απαγόρευσε την κατάρτιση του τιμαρίθμου επειδή ανέβαινε.