Λαϊκιστές και οπορτουνιστές

Λαϊκιστές και οπορτουνιστές

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα από τα ερωτήματα που αναφύονται σε αναρίθμητες συζητήσεις, και που, επί της ουσίας, είναι απορίες ανθρώπων με κοινή λογική, έχει να κάνει με τα κοινωνικά ερείσματα αυτής της κυβέρνησης. Ακούω, και ακούτε, πολλές εκδοχές αυτής της απορίας. Πώς είναι δυνατόν, π.χ., «έπειτα από όλα όσα έχουν γίνει» να υπάρχει αποδοχή της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, από ένα ποσοστό ψηφοφόρων που κυμαίνεται από 18 έως 25%… Ακατανόητο για πολλούς, αλλά όχι και τόσο, αν σκεφθεί κάποιος ότι ανέκαθεν ένα ποσοστό γύρω στο 30% ήταν η ακλόνητη βάση του αντιδεξιού μετώπου, που κυμαινόταν από τις λαϊκιστικές παρυφές της Ενώσεως Κέντρου στη δεκαετία του ’60 ώς τον λαϊκιστικό πυρήνα και ζωογόνο δύναμη του ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια…

Αυτό το 30%, πάνω-κάτω, ενισχύεται ανάλογα με τις συνθήκες από μετακινούμενους και πιο αυθεντικούς κεντρώους ή από απολιτίκ μικροαστούς, και κατά περίπτωση δίνει εντυπωσιακές πλειοψηφίες όπως συνέβη με τις νίκες του ΠΑΣΟΚ το 1981 και το 1985. Αυτό το κοινωνικό σώμα υπάρχει και σήμερα. Μεταλλαγμένο (πιθανόν), συρρικνωμένο (ίσως) αλλά οπωσδήποτε αντανάκλαση μιας κοινωνικής πραγματικότητας.

Θα ήταν ένα ζητούμενο για τη Νέα Δημοκρατία να προσελκύσει, ή μάλλον να δανειστεί, όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους από αυτήν την κοινωνική δεξαμενή –που και σήμερα αποτελεί τη μεγάλη βάση του ΣΥΡΙΖΑ– ώστε να ξεπεράσει με άνεση το 35%.

Οι ψηφοφόροι αυτοί είναι κατά κανόνα μικροαστοί (κοινωνιολογικά), κάτοικοι αστικών κέντρων αλλά όχι αποκλειστικά. Αυτός ο ρευστός κοινωνικός προσδιορισμός τους αλλά κυρίως η αδύναμη σχέση τους με σταθερές αξίες τούς καθιστά πολυπόθητη, όσο και δύσκολη, εκλογική πελατεία για όλο το φάσμα ανάμεσα στην κομμουνιστική Αριστερά και στην Ακροδεξιά. Θα έλεγε κάποιος ότι αποτελούν τον κορμό της «λαϊκιστικής» Κεντροαριστεράς. Είναι και αυτοί αντικομμουνιστές αλλά ταυτόχρονα είναι και αντιδεξιοί. Δεν έχουν ιδεολογική σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία των μεταπολεμικών χρόνων γιατί εν γένει δεν έχουν καμία ισχυρή ιδεολογική ταυτότητα. Για τον λόγο αυτό αισθάνονται άνετα ή έστω ανέχονται τον μικροαστικό κομφορμισμό και τον κυνικό οπορτουνισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο περισσότερο «μεταλλάσσεται» ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο λιγότερες απειλές εκστομίζει κατά της μικροαστικής σταθερότητας, τόσο πιο συμπαγές θα είναι αυτό το κοινωνικό σώμα. Είναι οι ψηφοφόροι του αντι-τρικουπικού ρεύματος τον 19ο αιώνα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή