Νίκος Κοτζιάς: Χειροτεχνία

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τη Δευτέρα, που το δημοψήφισμα στα Σκόπια ήταν ακόμη νωπό, η είδηση στην Ελλάδα έπαιξε δεύτερη, πίσω από τα απόνερα της κακοκαιρίας. Πώς εξηγείται αυτή η υποβάθμιση για ένα θέμα το οποίο πολύ πρόσφατα είχε κινητοποιήσει τα μεγαλύτερα πλήθη, μετά το ημέτερο δημοψήφισμα του 2015;

Η επιβράδυνση –για να μην πει κανείς ο εκτροχιασμός– της επίλυσης του Μακεδονικού φάνηκε να έγινε δεκτή με ανακούφιση. Ψυχολογικά, η απώθηση είναι προτιμότερη από την επίλυση. Είναι προτιμότερο να μπει το τζίνι πίσω στο λυχνάρι.

Η πιο ηχηρή εξαίρεση στην ακαταμάχητη ροπή της απώθησης ήταν, αναμενόμενα, ο υπουργός Εξωτερικών. Για τον Νίκο Κοτζιά, το Μακεδονικό δεν ήταν ένα πρόβλημα που του έτυχε στη βάρδια του. Ακούγοντάς τον να το περιγράφει, έχει κανείς την αίσθηση ότι το νιώθει σαν προσωπικό του χειροτέχνημα: οι Πρέσπες είναι οι Πρέσπες «του». Γι’ αυτό και ο ζήλος του να εμφανίσει ζωντανή τη συμφωνία υπερακόντισε ακόμη και την αντίστοιχη –ελαφρώς μουδιασμένη– αντίδραση του Μαξίμου.

Ο Κοτζιάς έχει αποστηθίσει όλα τα δεδομένα της εκλογικής ιστορίας της ΠΓΔΜ. Εχει, ας πούμε, εντρυφήσει στην ανατομία της αποχής. Ξέρει πόσοι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους της γείτονος έχουν αποδημήσει στον Καναδά και πόσοι έχουν αποδημήσει εν τόπω αναψύξεως.

Η σκοπιανολογία του το βράδυ της Δευτέρας στην κυβερνητική τηλεόραση –και οι στοιχηματικού τύπου προγνώσεις του για τις ψηφοφορίες που έπονται– θα μπορούσε σίγουρα να εμψυχώσει το κοινό του Ζάεφ. Δεν μπόρεσε όμως να κατασιγάσει τις μπαλοθιές του Καμμένου.

Φάνηκε έτσι από τις πρώτες μεταδημοψηφισματικές ώρες πώς η κυβέρνηση κινδυνεύει να διατρέξει τον «κερδισμένο» χρόνο για τον οποίο πανηγυρίζει ο ελάσσων εταίρος. Φάνηκε παραστατικότατα από το γεγονός ότι τον μακεδονικό της διπολισμό ενσαρκώνουν πλέον δύο παίκτες που δεν διακρίνονται για το πολιτικό τους τακτ.

Κοτζιάς εναντίον Καμμένου: Δύο πολιτικά όντα που, αναδρομικά, νιώθει κανείς την ανάγκη να αναρωτηθεί όχι γιατί ανταλλάσσουν τώρα δημοσίως πυρά, αλλά πώς είχαν συμβιώσει τόσον καιρό στο ίδιο υπουργικό συμβούλιο χωρίς να έχει σημειωθεί ανάφλεξη, έστω και τυχαία, λόγω της εγγύτητας.

Δεν είναι, όμως, μόνο θέμα ιδιοσυγκρασίας. Αυτό που λέει τώρα ωμά ο Κοτζιάς στον Καμμένο –το «έλα στη Βουλή να μετρηθούμε»– το είχε ήδη πει, ελαφρώς πιο κομψά (στη Wall Street Journal) ο Τσίπρας, παρουσιάζοντας τον εταίρο του ως μη αναγκαίο για την επιβίωση της κυβέρνησης. Αρα ως αναλώσιμο.

Η προαναγγελθείσα –αν όχι συμφωνηθείσα– ρήξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν αναβάλλεται. Αντιθέτως. Απλώνεται στον χρόνο. Αντί για μια στιγμιαία δοκιμασία, εξελίσσεται ήδη σε ξήλωμα διαρκείας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή