Ο Κώστας, γκουρού στην ψηφιακή ασφάλεια, ξενιτεύτηκε –όπως έγραψε στον φίλο του Σταύρο Θεοδωράκη– στο Αμστερνταμ γιατί οι όροι εργασίας που του προσέφερε μια ολλανδική τράπεζα ήταν εξωπραγματικοί για τα ελληνικά δεδομένα. Οχι μόνο μεγαλύτερο μισθό από αυτόν που εισέπραττε στην Ελλάδα, αλλά και το ευεργέτημα –που δίνει το ολλανδικό κράτος για κάθε εργαζόμενο ο οποίος δηλώνεται ως αναντικατάστατος από την εταιρεία στην οποία εργάζεται– το 30% των εισοδημάτων του να είναι αφορολόγητο. Με την επιπλέον δυνατότητα δύο από τις πέντε ημέρες της εργάσιμης εβδομάδας να εργάζεται από το σπίτι του, στο λάπτοπ του. Και βέβαια με τις κοινωνικές παροχές της Oλλανδίας, π.χ. η γυναίκα του γέννησε σε μονόκλινο δωμάτιο με τηλεόραση, φαγητό κι όλες τις ανέσεις χωρίς να πληρώσει ούτε ένα ευρώ, ενώ κάθε χρόνο έχει απαραβίαστη κανονική άδεια τεσσάρων εβδομάδων.
Μπορεί οι συνθήκες εργασίας των σχεδόν 500.000 επιστημόνων που έφυγαν τα τελευταία οκτώ χρόνια από την Ελλάδα –στη Γερμανία (περίπου 315.000), στη Βρετανία (πάνω από 55.000), στο Βέλγιο (περίπου 17.000) και στην Ολλανδία (γύρω στις 15.000)– να μην είναι τόσο ιδανικές όσο του Κώστα.Ωστόσο είναι βέβαιο ότι η σημερινή Ελλάδα, με μια αναιμική ανάπτυξη, με ένα εκατομμύριο ανέργους και με μηδαμινές ευκαιρίες εργασίας στους περισσότερους τομείς (πλην ίσως του τουρισμού), ελάχιστα τους υπόσχεται για να επιστρέψουν. Δυστυχώς, το ελατήριο της ανάπτυξης που θα εκτόξευε, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, την οικονομία μόλις βγαίναμε από τα μνημόνια, δεν δούλεψε.
Υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης δεν προβλέπονται για τα επόμενα χρόνια όσο παραμένει η υποχρέωση της χώρας για τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα (3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2,2% του ΑΕΠ έως το 2060!). Κι όσο, βεβαίως, η σημερινή κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα ουσιαστικά για να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.
Η Ιρλανδία καλπάζει γιατί προχώρησε εγκαίρως σε μεταρρυθμίσεις και έχει προσελκύσει τα εργοστάσια όλου του κόσμου μειώνοντας τη φορολογία επιχειρήσεων στο 12,5% και προσφέροντας, εκτός από κίνητρα εγκατάστασης, και ένα αγγλόφωνο καλά εκπαιδευμένο εργατικό προσωπικό. Η Ελλάδα έχει επίσης σημαντικά πλεονεκτήματα: μέλος της Ε.Ε., σε στρατηγική θέση μεταξύ Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής, με 300 ημέρες τον χρόνο ηλιόλουστο καιρό, πρώτης κατηγορίας υποδομές και υψηλής στάθμης εργατικό δυναμικό. Για να προσέξουν, όμως, τα ελληνικά «προσόντα» οι κύριοι Tesla, Amazon, Facebook, Oracle κ.λπ., θα πρέπει κάποιος να πάρει πρωτοβουλίες προσέλκυσης επενδύσεων που να κάνει τα κεφάλια τους να γυρίσουν προς το μέρος μας.
Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας για τα μόνα πράγματα που δείχνει να ενδιαφέρεται είναι η ενίσχυση του δημόσιου τομέα και η αναδιανομή της συρρικνωμένης εθνικής πίτας. Οχι να μεγαλώσει την πίτα ώστε να υπάρχει μεγαλύτερο μερίδιο για όλους. Αλλά να κρατάει ψηλά την υπέρμετρη φορολογία και να μοιράσει τη φτώχεια της χώρας «δικαιότερα», εις βάρος της μεσαίας τάξης.
Επιπλέον, με την απρονοησία που δέρνει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και την άρνησή τους στην προληπτική γραμμή πίστωσης, η χώρα βαδίζει πάλι σε στενωπό. Εξοδος στις αγορές δεν νοείται με τη σημερινή διεθνή συγκυρία –τη γειτονική Τουρκία στο κατώφλι του ΔΝΤ και την ασταθή Ιταλία να μαστιγώνεται από τις αγορές– που κρατάει τα επιτόκια σε απαγορευτικά επίπεδα. Η προεκλογική αντιπαράθεση και η παροχολογία είναι βέβαιο ότι θα κάνουν ακόμη χειρότερη την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, ροκανίζοντας την εμπιστοσύνη των ξένων.
Το σκηνικό που διαμορφώνεται για τη νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές δεν προκαλεί καμία αισιοδοξία. Πόσο μάλλον αν μια ενδεχόμενη κυβέρνηση Ν.Δ. δεν συγκεντρώνει 180 ψήφους μαζί με το ΚΙΝΑΛ για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020. Η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί και πάλι στην πολιτική αστάθεια και στη στασιμότητα και να χάσει το τρένο του μέλλοντος. Με μισό εκατομμύριο επιστήμονες στο εξωτερικό και με προοπτική μείωσης του πληθυσμού της στα 8,5 εκατομμύρια έως το 2050. Σοφός ο Κώστας.