Η εικόνα διακυβέρνησης της χώρας είναι απελπιστική. Εμφανίζεται η Ελλάδα ως κράτος χωρίς κανόνες. Οταν στο ίδιο το υπουργικό συμβούλιο η οργάνωση και διεξαγωγή της συζήτησης μεταξύ υπουργών δεν διαφέρουν από τα όσα συνέβαιναν στους φοιτητικούς συλλόγους την εποχή της κατάρρευσης του φοιτητικού κινήματος, είναι σίγουρο ότι η κυβερνησιμότητα της χώρας βρίσκεται στο ναδίρ.
Η BlackRock είναι μεταξύ των παγκοσμίως μεγαλυτέρων οργανισμών κινητοποίησης κεφαλαίων, επενδυτικών μελετών και αξιοποίησης χρημάτων (διαχειρίζεται 6,5 τρισ. δολ.) και ανακοίνωσε πως δεν θέλει να συνεχίσει, αυτή την περίοδο, με τη διαχείριση του ελληνικού κινδύνου. Ετσι, θα αναστείλει την 300 εκατ. επένδυσή της για την ανάπλαση των εγκαταλελειμμένων εγκαταστάσεων της θρυλικής κλωστοϋφαντουργίας Μουζάκη.
Μπορεί να φταίει ο Μητσοτάκης; Υπό μιαν έννοια, μπορεί! Σε συζήτησή του με δημοσιογράφους του πρακτορείου Bloomberg θεώρησε χρήσιμο να διαβεβαιώσει πως εφόσον αναλάβει, θα εκδώσει, στον πρώτο μήνα, άδεια για να διασωθεί στο «τσακ» η επένδυση στις Σκουριές, την οποία για ψηφοθηρικούς λόγους πασπαλισμένους με ιδεολογική χρυσόσκονη παρανόμως εμπόδισε ο σημερινός γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ.
Αμέσως μετά, διαβεβαιώνει ο ίδιος, θα φροντίσει ώστε η επένδυση στο Ελληνικό να ξεκινήσει μέσα στο 2019. «Αυτό είναι το μεγαλύτερό μας στοίχημα: να πείσουμε τους πάντες, τις αγορές, τους πιστωτές, τους επενδυτές και κυρίως τον ελληνικό λαό. Να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη προς τη χώρα και τη νέα κυβέρνηση», υπογραμμίζει.
Οταν οι επενδυτές, ιδίως όταν πρόκειται για οργανισμούς που έχουν ταλαιπωρηθεί ήδη πολλά χρόνια ενώ και ο ορίζοντάς τους είναι πολύ μακρός, γνωρίζουν ότι σε λίγο καιρό πιθανότατα θα έρθει μια κυβέρνηση που θα καταργήσει αυτήν ακριβώς την εχθρότητα προς την επιχειρηματικότητα γιατί να μην περιμένουν; Ετσι, ενώ μέχρι προ ολίγου η προοπτική Μητσοτάκη ενίσχυε τον παρόντα Τσίπρα, μετά τα απανωτά κρούσματα ακυβερνησίας, ασυνεννοησίας και αποπροσανατολισμού, όλοι πλην ελαχίστων βάζουν τις δραστηριότητές τους στο «hold» και περιμένουν την αλλαγή.
Είναι και κάτι ακόμη. Στους διεθνείς κύκλους, όπως και σε μένα και, είμαι σίγουρος, σε πολλούς από εσάς, εμπεδώνεται η πεποίθηση ότι το κράτος τελεί υπό τη διαχείριση βαθύτατα αντιδραστικών ανθρώπων, ανεπάγγελτων ως επί το πλείστον, οι οποίοι μισούν οτιδήποτε προοδευτικό. Προοδευτικό με την πραγματική έννοια: αυτήν που βελτιώνει την επιβίωση, δημιουργεί ευκαιρίες και κάνει τους ανθρώπους καλύτερους.