Εχει αρχίσει και γίνεται λίγο προβλέψιμος όλος αυτός ο έντυπος και ηλεκτρονικός θρήνος κάθε φορά που πληροφορούμαστε ότι ένα κλασικό στέκι της Αθήνας έκλεισε.
Τελευταίο παράδειγμα, η φερόμενη αναστολή λειτουργίας του «Κεντρικόν», του εστιατορίου στην αρχή της Κολοκοτρώνη. Νέος κύκλος δημοσιευμάτων και συναισθηματικά φορτισμένων αναφορών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «για την παλιά, καλή, αστική Αθήνα που χάνεται».
Συμφωνώ ότι στη συντριπτική πλειονότητα οι αντιδράσεις σχολιαστών και πολιτών είναι αυθεντικές και απηχούν το κοινό αίσθημα. Την ίδια στιγμή δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι αν μόνο οι δημοσιογράφοι που γράφουμε κάθε φορά με τόσο οίστρο για τα παλιά στέκια που σβήνουν τα τιμούσαμε με την παρουσία μας όσο παρέμεναν ανοιχτά, πιθανότατα να μην είχαν κλείσει ακόμα.
Μιλάω και για τον εαυτό μου: δεν υπήρξα ποτέ αφοσιωμένος πελάτης του «Κεντρικόν», ωστόσο για μια περίοδο –πριν από αρκετά, πια, χρόνια– είχαμε τη συνήθεια με δύο καλούς φίλους να τρώμε εκεί το μεσημέρι της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς. Ηταν μια μικρή παράδοση που απολαμβάναμε εξίσου, γιατί ίσως μας χάριζε υποσυνείδητα μια ψευδαίσθηση συνέχειας: κάναμε κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν και οι γονείς μας πριν από λίγες δεκαετίες· στην ίδια σάλα, στα ίδια τραπέζια. Ομως αυτό τελείωσε εδώ και καιρό.
Ετσι για όποιον διατηρεί ακόμα σχέσεις με το κέντρο της Αθήνας, το παράδοξο δεν είναι τόσο ότι το «Κεντρικόν» κατέβασε τα ρολά του μετά το καλοκαίρι, αλλά ότι συνέχιζε να λειτουργεί. Το εστιατόριο της οδού Κολοκοτρώνη επιβίωνε τα τελευταία 10 χρόνια στα όρια μιας ενδιάμεσης ζώνης ανάμεσα στην «όχθη» του Συντάγματος και στην «όχθη» της εμπορικά και κοινωνικά απονεκρωμένης οδού Σταδίου. Ποιος Αθηναίος σήμερα κατεβαίνει τη Σταδίου πέρα από το άτυπο όριο της οδού Αμερικής; Για να μη μιλήσουμε για τις ερημωμένες (ακόμα και Σάββατο μεσημέρι!) Πανεπιστημίου και Ακαδημίας…
Το «Κεντρικόν» έκλεισε (ελπίζουμε προσωρινά), γιατί η πελατεία του αποφεύγει συνειδητά το κέντρο. Οπως μου είπε ένας κάτοικος Παγκρατίου κοντά στα 65, πριν από λίγες ημέρες: «Μπορώ να πιω τον καφέ μου στην Κηφισιά ή στη Γλυφάδα, σε ένα περιβάλλον ευπρέπειας και κανονικότητας, γιατί να κατέβω στο κέντρο;».