Ακόμα αναρωτιούνται κάποιοι πότε θα ρίξει την κυβέρνηση ο Πάνος Καμμένος. Ορισμένοι ανυπομονούν, άλλοι είναι απλώς περίεργοι να δουν τι θα γίνει. Κακώς, ωστόσο, διότι ποτέ δεν υπήρξε συνέχεια και συνέπεια πράξης με τον λόγο και τις εξαγγελίες του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Ποτέ όμως. Η μόνη συνέπεια είχε να κάνει με τη διατήρηση της εξουσίας. Σε αυτό ταίριαξαν απολύτως με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε, όσο κι αν απειλεί ή εκβιάζει με άξονα το Μακεδονικό, όσο κι αν προκαλεί ταραχή εξωθώντας έναν υπουργό πρώτης γραμμής σε φυγή, δεν θα προβεί σε καμία «έξοδο του Μεσολογγίου». Το θέμα δεν είναι λοιπόν της παρούσης – εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.
Το πολιτικό παρασκήνιο θέλει τουλάχιστον τρεις βουλευτές των ΑΝΕΛ να έχουν ήδη πλησιάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς το κόμμα του κ. Καμμένου χάνει την εξουσία με τις έδρες που ασκούσε έως τώρα στον εταίρο του. Εάν ισχύει όντως αυτό, ο κ. Τσίπρας είναι ελεύθερος να απαλλαγεί από το βαρίδιο του κ. Καμμένου και να κάνει την περιλάλητη στροφή προς την Κεντροαριστερά. Αλλες γλώσσες θέλουν τον κ. Καμμένο να αξιώνει εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας από τον κ. Τσίπρα. Πλην, όμως, τα ανώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν σφόδρα. Ετσι ακούγεται.
Σε κάθε περίπτωση, ο Πάνος Καμμένος, μπροστά στην πολιτική του επιβίωση, αν χρειαστεί να πάρει κάποιους μαζί του στον γκρεμό, θα το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Κατά συνέπεια, απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί από τον πρωθυπουργό απέναντι σε έναν ταύρο που είναι έτοιμος να εισβάλει στο υαλοπωλείο της Κουμουνδούρου.
Κατά πως φαίνεται, έχουμε ακόμα μερικούς μήνες μέχρι τη λύση αυτής της κωμωδίας που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015. Ετσι όπως πάει όμως, η «πρώτη φορά Αριστερά» κινδυνεύει να επισκιαστεί από τη βαριά σκιά του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Διότι ένα γκραν φινάλε πάντοτε κλέβει την παράσταση.
Βλέπετε, στην αστρονομία, οι αστέρες χωρίζονται, χονδρικώς, σε δύο είδη: σε εκείνους με σχετικά μέτρια μάζα (όπως ο Ηλιος μας) και σε εκείνους με πολύ μεγαλύτερη. Στην πρώτη περίπτωση, όταν εξαντλούν τα καύσιμά τους, οι αστέρες αυτοί διογκώνονται αρχικά, αλλά στη συνέχεια συρρικνώνονται και ξεθωριάζουν μετατρεπόμενοι σε λευκούς νάνους. Στη δεύτερη περίπτωση όμως, ένας αστέρας με μεγάλη μάζα πεθαίνει με μια αβυσσαλέα έκρηξη, ένα από τα πλέον βίαια αστρονομικά γεγονότα στο σύμπαν, γνωστά ως υπερκαινοφανείς αστέρες ή σουπερνόβα. Με άλλα λόγια, στην πρώτη περίπτωση, ο θάνατος του αστέρα έχει κάτι το εσωστρεφές και ήπιο. Στη δεύτερη, κάτι ασύλληπτα βίαιο και εκκωφαντικό.
Ξέρω. Είναι κάπως ιεροσυλία να συγκρίνεις τον σημερινό υπουργό Εθνικής Αμυνας με ένα αστέρι, αλλά καταλαβαίνετε πού το πάω νομίζω: μεγάλη μάζα έχει, θορυβώδης είναι, τη στιγμή που θα νιώσει ότι τελειώνει πολιτικά, δεν θα γίνει λευκός νάνος αλλά ένα καταστροφικό σουπερνόβα, το οποίο θα (θέλει τουλάχιστον να) παρασύρει στον χαμό τη γειτονιά του. Και η αστρική γειτονιά του από το 2015 και μετά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.