Το κίνημα #MeToo έκλεισε ένα χρόνο στη διεθνή επικαιρότητα κι ακόμα αναμένεται η ελληνική συζήτηση για τις ανάρμοστες συμπεριφορές ανδρών προς γυναίκες. Ανάλογη σιωπή επικρατεί στις περισσότερες χώρες, πλην ΗΠΑ και Βρετανίας. Η ελληνική σιωπή δεν σημαίνει ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι άγνωστη στην ελληνική κοινωνία. Οι νεαροί άνδρες μεγαλώνουν με τέτοιον τρόπο ώστε να θεωρούν τη σεξουαλική παρενόχληση, στις διάφορες εκδοχές της, έναν τρόπο συμπεριφοράς όχι απλώς φυσιολογικό, αλλά ακόμα και αναγκαστικό. Οι ευαίσθητοι και διακριτικοί κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν «λιγότερο άνδρες». Οι γυναίκες, προστατευτικές μητέρες, θυγατέρες και αδελφές, αναγκάζονται να ενδυναμώνουν τα κλασικά «ανδροπρεπή» στερεότυπα προκειμένου να μην υστερήσουν στην κοινωνική διαπάλη οι άνδρες της οικογένειάς τους. Ετσι όμως αναπαράγουν τον ιστό που εγκλωβίζει και τις ίδιες στη διαιώνιση τη σιωπής. Η Ελλάδα δεν έχει κίνημα #MeToo γιατί δεν έχει βαθύνει ακόμα η αποδοχή της ισότητας, έτσι ώστε να διαμορφωθεί το κατάλληλο περιβάλλον που θα καταστήσει εφικτές τις καταγγελίες.
Το κίνημα #MeToo εκδηλώθηκε πρώτα στις ΗΠΑ, γιατί οι Αμερικανοί προπονήθηκαν τόσο πολύ στη διεκδίκηση κοινωνικών δικαιωμάτων από τη δεκαετία του ’60 που… κατανόησαν σε βάθος τον Σαίξπηρ. Αν όπως έλεγε ο Σαίξπηρ «ο κόσμος είναι μια σκηνή», τότε οι ρόλοι επάνω στην κοινωνική σκηνή συγκροτούν ένα θεατρικό έργο, που η συνοχή και η αφήγησή του εξαρτιούνται από τη συναίνεση και τη συμφωνία όλων των ηθοποιών να παίξουν το ρόλο που τους ανέθεσαν οι συγγραφείς (οικογένεια, θρησκεία, Τύπος, πολιτεία κ.λπ.). Αν κάποιος εγκαταλείψει τον ρόλο του και διεκδικήσει έναν άλλον, τότε το έργο εξασθενεί και οι συγγραφείς αναγκάζονται να το ξαναγράψουν. Η επιστράτευση του φόβου και της ντροπής στόχο έχει να προστατευθεί το έργο από όσους απεργάζονται την αμφισβήτησή του. Αν η αμφισβήτηση του έργου δεν ήταν όπλο καταλυτικό, τότε οι συγγραφείς δεν θα επιστράτευαν κανένα φόβο, καμία ποινή και καμία ντροπή για να το προστατεύσουν. Κάπως έτσι εκδηλώθηκε το κίνημα #MeToo παράλληλα με την «αντεπανάσταση» Τραμπ, που αντιπροσωπεύει τον οργισμένο μισογυνισμό όσων συνειδητοποίησαν ότι το φύλο πλέον δεν αρκεί για να εξασφαλίσει ισχύ, κύρος και ατιμωρησία επάνω στη σκηνή. Στην Ελλάδα η αφύπνιση –και η αναπόφευκτη σύγκρουση– ίσως χρειαστεί μερικά χρόνια ακόμα.